Συνέντευξη στον Χαράλαμπο Πετρόχειλο
Με αφορμή την έναρξη του 19ου PHARMA point, το οποίο πραγματοποιείται το Σάββατο 2 και την Κυριακή 3 Νοεμβρίου στο συνεδριακό κέντρο «Ι. Βελλίδης» στη Θεσσαλονίκη ο πρόεδρος του Φαρμακευτικού Συλλόγου της πόλης κ. Διονύσης Ευγενίδης μιλά στο DailyPharmaNews όχι μόνο για το συνέδριο αλλά και για τις εκλογές που έρχονται στο Σύλλογό του, τις επιλογές του σε ό,τι αφορά τη διοίκηση του, τη διαφορά που έχει με τον προκάτοχό του κ. Κυριάκο Θεοδοσιάδη, τις σκέψεις του για κάποια βασικά ζητήματα που απασχολούν τον κλάδο και βέβαια για το τρέχον θέμα της επικαιρότητας που έχει να κάνει με την κατάσταση που έχουν δημιουργήσει τα άτομα που έχουν βάλει στο στόχαστρο τα ταμεία των φαρμακείων της Θεσσαλονίκης.
Κύριε Ευγενίδη, η ώρα για να ανοίξει τις πύλες του το 19 PharmaPoint, το μεγαλύτερο Συνέδριο Φαρμακοποιών στη Βόρεια Ελλάδα έφτασε. Τι σας οδήγησε να επιλέξετε ως κεντρικό σας θέμα φέτος τη Φαρμακευτική Φροντίδα, με τον ασθενή στο επίκεντρο;
Η τάση του σύγχρονου φαρμακείου είναι να κινηθεί προς την περισσότερο στοχευμένη φαρμακευτική φροντίδα του ασθενούς, σ’ ένα μοντέλο ασθενοκεντρικό. Αυτός είναι ο λόγος που το φετινό συνέδριο δίνει βαρύτητα στο κομμάτι αυτό της φροντίδας, των υπηρεσιών υγείας του φαρμακείου προς τον κάθε ένα ασθενή εξατομικευμένα. Εκεί στοχεύουμε. Η επιστήμη εξελίσσεται πάρα πολύ γρήγορα και η φαρμακευτική και η ιατρική. Τα φάρμακα, όπως μαθαίνουμε σε κάθε συνέδριο, όλο και πιο πολύ εξατομικεύονται για τον κάθε πολίτη ξεχωριστά. Φεύγουμε λοιπόν από το παλαιό μοντέλο που ήταν ένα φάρμακο για όλους και πάμε όλο και περισσότερο προς το ξεχωριστό φάρμακο για τον καθένα.
Ο ΦΣ Θεσσαλονίκης ήδη εδώ και δύο χρόνια έχει μπει στη λογική να πραγματοποιεί μέσα στη χρονιά δύο Συνέδρια. Πόσο εύκολη είναι αυτή η προσπάθεια;
Δεν είναι καθόλου εύκολη. Είναι πάρα πολύ δύσκολη. Θέλει πάρα πολύ μεγάλη προετοιμασία. Ευτυχώς υπάρχουν οι συνεργάτες μου στο Διοικητικό Συμβούλιο που με βοηθούν για να μπορέσουμε να φέρουμε σε πέρας δύο τόσο πολύ μεγάλες και απαιτητικές εκδηλώσεις. Έχουμε πολύ καλές σχέσεις με τον ιατρικό κόσμο εδώ στη Θεσσαλονίκη και είμαστε ξεκάθαροι στις μεταξύ μας σχέσεις ο ένας απέναντι στο άλλο και απέναντι στους ασθενείς. Προσπαθούμε να εμπεδώσουμε σε όλους τους συναδέλφους και από τη δική μας την πλευρά και από την πλευρά της η ιατρική κοινότητα ότι είμαστε συνεργάτες, ότι συνεργαζόμαστε και ότι δεν επικαλύπτει ο ένας τον άλλο. Πάνω σε αυτή τη βάση έχουμε καταφέρει να φέρουμε κάποια αποτελέσματα τα οποία όλοι λένε πως είναι εξαιρετικά.
Τι αναμένετε να τραβήξει περισσότερο το ενδιαφέρον των φαρμακοποιών στο φετινό PharmaPoint;
Όπως κάθε χρονιά είναι οι καινούργιες τάσεις στη φαρμακευτική είτε οι τάσεις αυτές αφορούν την επιστήμη μας είτε αφορούν καθαρά επαγγελματικά ζητήματα, δεδομένου ότι εκτός από το συνεδριακό κομμάτι έχουμε και την πολύ μεγάλη έκθεση των προϊόντων είτε αυτά είναι φάρμακα είτε παραφάρμακα είτε καλλυντικά είτε αναλώσιμα φαρμακείου. Μέσα από το επιστημονικό κομμάτι του συνεδρίου αλλά και μέσα από το εκθεσιακό βλέπουμε τις καινούργιες τάσεις στη φαρμακευτική αγορά γενικότερα.
Πρόκειται για ένα συνέδριο που πραγματοποιείται λίγο πριν τις εκλογές για την ανάδειξη του νέου Δ.Σ. του Συλλόγου σας. Είναι η πρώτη φορά που κατεβαίνετε ως επικεφαλής παράταξης διεκδικώντας την προεδρία. Που δίνετε προτεραιότητα και ποιες είναι οι δικές σας πινελιές στο έργο που βρήκατε από τον προκάτοχό σας;
Προσπαθούμε ολόκληρο το Διοικητικό Συμβούλιο να δώσουμε βάση στην απλοποίηση της καθημερινότητας των συναδέλφων. Καθημερινότητας που είναι πάρα πολύ πιεστική με όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε από τον ΕΟΠΥΥ και από την πολιτεία γενικότερα. Η καθημερινότητα είναι αφόρητη στο ελληνικό φαρμακείο και εμείς ως πρώτο μας στόχο έχουμε να μπορέσουμε να την κάνουμε πιο απλή με διάφορες δράσεις. Ένα κομμάτι είναι αυτό και ένα δεύτερο βέβαια μεγάλο κομμάτι στο οποίο κινούμαστε είναι το κομμάτι της εκπαίδευσης το οποίο, εκτός από τα συνέδρια περιλαμβάνει και τη δια βίου εκπαίδευση των φαρμακοποιών με τα μεταπτυχιακά μας σεμινάρια, τους κύκλους μεταπτυχιακών μαθημάτων που κάνουμε οι οποίοι, να σημειώσουμε, μοριοδοτούνται από το ΙΔΕΕΑΦ και από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, κάτι το οποίο συμβαίνει για πρώτη φορά στα ελληνικά χρονικά.
Αυτοί είναι οι βασικοί άξονες της δράσης μας και από εκεί και πέρα στην πορεία ό,τι προκύψει σε πλαίσιο διεκδικητικό σε τοπικό επίπεδο – καθώς κυρίως είναι κεντρικά τα θέματα που αφορούν διεκδικήσεις του κλάδου- που βεβαίως υπάρχουν και τέτοια θέματα και εκεί σαν γροθιά, ενωμένοι διεκδικούμε και πετυχαίνουμε.
Γενικά σαν άνθρωπος εγώ και σαν χαρακτήρας είμαι πιο εξωστρεφής και ίσως αυτό θα μπορούσαμε να δούμε ως διαφορά. Από εκεί και πέρα με τον κ. Θεοδοσιάδη ήμασταν συνεργάτες, στενοί συνεργάτες πάνω από 15 χρόνια, οπότε δεν υπάρχουν πολλά τα οποία θα περίμενε κάποιος να αλλάξουν. Έχουμε μεγαλώσει ο ένας δίπλα στον άλλο συνδικαλιστικά και θα έλεγα ότι εγώ είμαι αυτός ο οποίος –και έτσι είναι- που έρχεται πίσω από τον κ. Θεοδοσιάδη, εγώ έμαθα από αυτόν. Επομένως νομίζω ότι δεν έχουμε κάτι διαφορετικό να περιμένουμε παρά μόνο αυτές τις πινελιές οι οποίες, όπως είπα, έχουν να κάνουν περισσότερο με θέμα εξωστρέφειας, αν μπορεί κι αυτό να θεωρηθεί διαφορά.
Αυτή η εξωστρέφεια, σε αυτό το χρονικό διάστημα που είστε πρόεδρος του Συλλόγου πως έχει εκφραστεί πρακτικά;
Ίσως εάν έλεγα για κάτι που εκφράζει αυτήν την εξωστρέφεια θα έπρεπε να αναφερθώ στη «Μέρα του Φαρμακοποιού», μία εκδήλωση που δεν απευθύνεται στους φαρμακοποιούς αλλά στο κοινό, στους συμπολίτες μας, στις καμπάνιες ενημέρωσης που κάνουμε γενικότερα προς τους πολίτες ή στο Γραφείο Τύπου που είχαμε από το τέλος της θητείας του Κυριάκου του Θεοδοσιάδη και το οποίο τώρα έχουμε αναπτύξει. Εκεί θα εντόπιζα κάποιες μικροδιαφορές.
Πως βλέπετε το προεκλογικό κλίμα; Τι πιστεύετε ότι θέλουν οι φαρμακοποιοί της Θεσσαλονίκης από τον πρόεδρο του Συλλόγου τους;
Θα φανεί και από το αποτέλεσμα των εκλογών. Εάν αυτά τα οποία σας ανέφερα, οι προτεραιότητες τις οποίες δίνουμε έχουν αποδοχή – που φαίνεται να έχουν αποδοχή από τους συναδέλφους- επιβεβαιωθούν και από τους συναδέλφους στην κάλπη, αυτό θα πει ότι βαδίζουμε στο σωστό δρόμο. Αν δούμε ότι δεν υπάρχει η αποδοχή την οποία –τουλάχιστον- περιμένουμε, θα δούμε τι δεν έχουμε κάνει σωστό και που πρέπει να ρίξουμε –ίσως κάπου άλλου- περισσότερο βάρος. Θεωρώ ότι έχουμε δώσει στους συναδέλφους τη δυνατότητα να έχουμε μία πάρα πολύ στενή επαφή μεταξύ μας μέσα από ομάδες στο facebook, συνομιλίες κτλ έτσι ώστε να αναπτύξουμε και ένα πνεύμα αλληλεγγύης μεταξύ μας. Αυτό ταυτόχρονα μας δίνει τη δυνατότητα να είμαστε μέσα στα προβλήματα καθώς ο καθένας αναφέρει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει, εμείς τα εντοπίζουμε και προσπαθούμε να δώσουμε τις καλύτερες δυνατές λύσεις. Με βάση όλα αυτά πιστεύω ότι οι συνάδελφοι θα εκτιμήσουν την προσπάθειά μας και θα επιβεβαιωθεί αυτό από την κάλπη αλλά μέχρι να ανοίξει μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε.
Βλέπετε να έχει αλλάξει το κλίμα προεκλογικά σε σχέση με το παρελθόν;
Ναι, στην πόλη μου το βλέπω και μπορώ να πω ότι νιώθω περήφανος που ανήκω σε αυτόν τον Φαρμακευτικό Σύλλογο με αυτούς τους συναδέλφους και αυτό το Διοικητικό Συμβούλιο. Και μιλάω για όλες τις παρατάξεις. Γιατί πραγματικά βλέπω ότι υπάρχει μία σύμπνοια στα περισσότερα θέματα τόσο σε επίπεδο διοικητικού συμβουλίου όσο και σε επίπεδο φαρμακοποιών.
Η προεκλογική μας περίοδος έχει αρχίσει εδώ και καιρό και πηγαίνουμε με πάρα πολύ χαμηλούς τόνους και ήπιο κλίμα προς τις κάλπες, κάτι το οποίο θεωρώ ότι είναι ζητούμενο γιατί δεν έχουμε να χωρίσουμε κάτι μεταξύ μας. Όλοι προσπαθούμε για το καλό των συναδέλφων και όλα τα σημάδια αυτή τη στιγμή αυτό δείχνουν και θέλω να πιστεύω ότι στο ίδιο καλό κλίμα πέρα από κάποιες προσωπικές αντιδικίες οι οποίες υπάρχουν και οι οποίες δυστυχώς οφείλονται σε θέματα χαρακτήρων, προσωπικοτήτων του καθενός από εμάς, το γενικό πλαίσιο είναι εξαιρετικό.
Ένα σημαντικό θέμα που τίθεται είναι η συμμετοχή των φαρμακοποιών στα του Συλλόγου και το κατά πόσο αυτή η συμμετοχή μπορεί να αυξηθεί. Ο κ. Λουράντος μιλώντας στο DailyPharmaNews αναφέρθηκε στην ανάγκη οι μεγάλοι Σύλλογοι να προχωρήσουν στην αξιοποίηση της τεχνολογίας. Ποια είναι η άποψή σας;
Από τη συμμετοχή των φαρμακοποιών της Θεσσαλονίκης στις δράσεις του Συλλόγου είμαστε πάρα πολύ ευχαριστημένοι. Υπάρχει μεγάλη συμμετοχή τόσο στις συνδικαλιστικές –ας το πω έτσι- εκδηλώσεις, όπως οι Γενικές Συνελεύσεις του Συλλόγου, όσο και στις υπόλοιπες εκδηλώσεις είτε αυτές είναι κοινωνικού χαρακτήρα είτε είναι εκπαιδευτικού χαρακτήρα.
Σήμερα ανακοινώνεται και τη Δευτέρα ανοίγουν οι θέσεις για να λάβουν μέρος φαρμακοποιοί στον επόμενο κύκλο μεταπτυχιακών μαθημάτων, με θέματα δερματολογικά και προβλέπω ότι θα γίνουν και πάλι δύο Τμήματα, δηλαδή θα έχουμε τη συμμετοχή περίπου 200 φαρμακοποιών οι οποίοι θα θελήσουν να παρακολουθήσουν τα 6 μαθήματα του νέου αυτού κύκλου των μεταπτυχιακών. Είναι δηλαδή πάρα πολλά τα άτομα που συμμετέχουν σε αυτές τις εκδηλώσεις είτε είναι σεμινάριο είτε ημερίδα, είτε διημερίδα είτε συνέδριο. Σε αυτό το κομμάτι έχουμε μεγάλη συμμετοχή. Και στις Γενικές μας Συνελεύσεις όμως έχουμε μεγάλη συμμετοχή.
Στην Αθήνα ο αριθμός των συμμετεχόντων είναι τραγικά μικρός. Μόλις κάποιες λίγες δεκάδες φαρμακοποιοί συμμετέχουν. Στη Θεσσαλονίκη πόση είναι η συμμετοχή;
Στη Θεσσαλονίκη τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα. Εμείς τις συνεδριάσεις μας τις κάνουμε σ’ ένα χώρο χωρητικότητας περίπου 400 ατόμων ο οποίος σχεδόν γεμίζει. Υπάρχουν κάποιες Γενικές Συνελεύσεις καθαρά διαδικαστικές όπου δεν έρχεται πάρα πολύς κόσμος αλλά σε αυτές όπου έχουμε να πάρουμε μία απόφαση ή να ενημερώσουμε για κάτι τους συναδέλφους, υπάρχει αρκετά μεγάλη συμμετοχή, ικανοποιητική συμμετοχή. Στις εκλογές επίσης, τουλάχιστον στη Θεσσαλονίκη, έχουμε ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό συμμετοχής που ξεπερνά το 70% το οποίο για μένα είναι πολύ καλό. Από εκεί και πέρα εμείς από άποψη αριθμού μελών δεν συγκρινόμαστε με εκείνον του Φαρμακευτικού Συλλόγου Αττικής. Όταν έχεις 1300 μέλη σαφώς είναι πιο διαχειρίσιμη η κατάσταση από τον πολύ μεγάλο αριθμό που έχουν στην Αττική. Για την ώρα λοιπόν εγώ προσωπικά, θεωρώ ότι για εμάς τους φαρμακοποιούς της Θεσσαλονίκης δεν είναι τόσο επιτακτική ανάγκη να προχωρήσουμε σε αυτήν την κατεύθυνση γιατί μπορούμε όλοι να βρεθούμε και να έχουμε υψηλά ποσοστά συμμετοχής χωρίς να οδηγηθούμε στη λύση της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας, η οποία για εμάς τουλάχιστον δεν είναι ξένη ως μία τεχνολογική ευκολία. Με την τεχνολογία στον Σύλλογό μας είμαστε πολύ εξοικειωμένοι από πάρα πολύ παλιά.
Ποια είναι για εσάς εκείνα τα ζητήματα στα οποία ο κλάδος θα πρέπει να δώσει έμφαση το επόμενο χρονικό διάστημα; Είπατε αναφερόμενος στο συνέδριο ότι θα δώσετε έμφαση στα νέα φάρμακα, στις νέες τεχνολογίες. Προκύπτει λοιπόν ένα ερώτημα για τα Φάρμακα Υψηλού Κόστους και για το κατά πόσο ο φαρμακοποιός είναι ενημερωμένος αρκετά για να τα διαχειριστεί.
Σαφέστατα μπαίνουμε σε μία καινούργια εποχή και θα έλεγα ότι μπαίνουμε και με κάποια καθυστέρηση όσον αφορά το φαρμακείο του 21ου αιώνα που διανύουμε. Οπότε μέσα σε αυτές τις καινούργιες ανάγκες σίγουρα είναι και τα φάρμακα υψηλού κόστους με δεδομένο ότι τα περισσότερα φάρμακα πλέον κινούνται σε εκείνο το κομμάτι των ιατροτεχνολογικών προϊόντων. Επομένως εάν θέλουμε να τα κρατήσουμε στο φαρμακείο μας και να τα χορηγούμε εμείς, σαφέστατα θα πρέπει να έχουμε τα εφόδια για να μπορέσουμε να κάνουμε τη διαδικασία αυτή με την απαραίτητη γνώση την οποία οφείλουμε να περάσουμε και στον ασθενή για να τον βοηθήσουμε ουσιαστικά.
Για τα ΦΥΚ η άποψή μας είναι σταθερή και αδιαπραγμάτευτη. Λέμε ότι όλα όσα δεν χορηγούνται σε νοσοκομειακό περιβάλλον θα πρέπει να χορηγούνται από το φαρμακείο. Το οικονομικό ζήτημα που μπήκε, όταν μπήκε είχε κάποιο λόγο για να το σκεφτεί κάποιος. Όσο βαδίσουμε και απομακρυνόμαστε από τα Μνημόνια νομίζω ότι ερχόμαστε πιο κοντά στη χορήγηση και αυτών των φαρμάκων από τα ιδιωτικά φαρμακεία με ανάλογες συνθήκες –φυσικά όχι όπως με όλα τα υπόλοιπα φάρμακα- όσον αφορά το οικονομικό κομμάτι. Άρα λοιπόν η εκπαίδευση παίζει πάρα πολύ σημαντικό ρόλο και στον τομέα αυτό της εξοικείωσης όλων των φαρμακοποιών με τα καινούργια δεδομένα. Όποιος από τους συναδέλφους αντιδρά νομίζω ότι θα μείνει έξω από το τρένο και δεν θα έχει που να πάει μετά.
Πέρα από το θέμα της εκπαίδευσης υπάρχουν και κάποια άλλα ζητήματα στα οποία ο κλάδος θα πρέπει να δώσει έμφαση;
Νομίζω ότι θα πρέπει να υπάρξει μία ισότιμη σχέση με την πολιτεία σε ό,τι αφορά την αντιμετώπισή μας. Με τον ΕΟΠΥΥ το οποίο είναι το μόνο Ταμείο με το οποίο συνδιαλεγόμαστε πλέον θα πρέπει να τεθούν βάσεις ισότιμης σχέσης. Και ο ΕΟΠΥΥ και ο Πανελλήνιος Φαρμακευτικός Σύλλογος που εκπροσωπεί όλους τους φαρμακοποιούς της χώρας θα πρέπει να καθίσουν στο τραπέζι ως ισότιμα μέλη που μετέχουν σε αυτή τη διαδικασία της φαρμακευτικής περίθαλψης στη χώρα μας και να σταματήσουν οι ιστορίες του «αποφασίζουμε και διατάσσουμε», «αλλάζουμε πράγματα χωρίς να σας ενημερώσουμε», «βγάζουμε κάθε Παρασκευή μία απόφαση και δεν μας απασχολεί που αγχώνονται 11.500 φαρμακοποιοί σε όλη τη χώρα για το πώς θα μπορέσουν να την υλοποιήσουν». Θα πρέπει ύστερα από δέκα χρόνια λειτουργίας του ΕΟΠΥΥ, τώρα που έχει μπει το νερό στο αυλάκι σε κάποιο βαθμό, να συμφωνήσουμε ότι θα πρέπει να υπάρχει μία συνεργασία η οποία θα πρέπει να είναι ισοβαρής και όχι υπέρ του ενός εταίρου.
Οι ελλείψεις φαρμάκων;
Το θέμα των ελλείψεων είναι πάρα πολύ μεγάλο. Το έχουμε αναδείξει πάρα πολλές φορές. Υπήρχε, υπάρχει και θα παραμείνει όσο οι τιμές των φαρμάκων στη χώρα μας είναι σε τόσο χαμηλά επίπεδα. Έχουμε περάσει από την εποχή του «φθηνό και καλό φάρμακο» στην εποχή του «φθηνό αλλά δεν βρίσκω φάρμακο». Είναι πάρα πολλά τα σκευάσματα τα οποία λείπουν, είναι πάρα πολλά τα σκευάσματα τα οποία έρχονται σε πάρα πολύ μικρές ποσότητες στη χώρα μας για διάφορους λόγους. Ο ένας λόγος είναι ότι εξάγονται βεβαίως και καμία μητρική εταιρεία δεν θέλει να βλέπει τα φάρμακά της να κυκλοφορούν στο εξωτερικό, προερχόμενα από τη χώρα μας, στην οποία τα δίνουν σε πάρα πολύ χαμηλή τιμή, καθώς αυτό θα μπορούσαν να το κάνουν από μόνες τους. Θα μπορούσαν να τα στέλνουν εκείνες κατευθείαν στο εξωτερικό χωρίς να χρειάζεται να μπουν κάποιοι άλλοι ενδιάμεσα. Ένας άλλος λόγος είναι ότι οι τιμές των φαρμάκων στη χώρα μας αποτελούν κριτήριο για τον καθορισμό των τιμών και σε άλλες μεγαλύτερες χώρες. Έτσι δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος στον οποίο είμαστε μπλεγμένοι όλοι καθημερινά και δυστυχώς η καθημερινότητά μας στο φαρμακείο είναι να βρίσκουμε τα φάρμακα τα οποία λείπουν για να κλείσουμε τις συνταγές εγκαίρως, για να μπορέσουμε να δώσουμε τα φάρμακα στον κόσμο που τα έχει ανάγκη και ο οποίος δεν ξέρει όλο αυτό το. Είναι και αυτό ένα πρόβλημα της καθημερινότητας του σημερινού ελληνικού φαρμακείου για το οποίο, εάν δεν ληφθούν δραστικά μέτρα, δεν πρόκειται να βρει λύση.
Είστε ο δεύτερος μεγαλύτερος Φαρμακευτικός Σύλλογος της χώρας και επομένως το θέμα των συγχωνεύσεων/συστεγάσεων σας αφορά. Ένα από τα «ατού» που χρησιμοποιεί ο κλάδος όταν απευθύνεται στην πολιτεία και όχι μόνο είναι ότι έχετε ένα πανελλαδικό δίκτυο με 11.000 πόρτες. Οι συγχωνεύσεις, εφόσον προχωρήσουν ενδέχεται να οδηγήσουν σε μία μεγάλη μείωση αυτού του αριθμού αλλά και μεγαλύτερα φαρμακεία. Ποια είναι η άποψή σας;
Καταρχάς οι συγχωνεύσεις των φαρμακείων συζητείτο στο χώρο των φαρμακοποιών από την πρώτη μέρα που είχα ανοίξει εγώ φαρμακείο και έχουν περάσει από τότε παραπάνω από 30 χρόνια. Ο ένας λόγος βέβαια είναι ότι κανείς δεν είχε την ανάγκη να κάνει κάτι τέτοιο αλλά και όταν εμφανίστηκε αυτή η ανάγκη με την οικονομική κρίση και είδαμε στις οικονομίες κλίμακος, πάλι δεν προχώρησε γιατί νομίζω ότι είναι θέμα νοοτροπίας των συναδέλφων. Μπορούμε να πούμε ότι εάν σήμερα αποφασίσουμε να κάνουμε κάποιες συγχωνεύσεις, αλλάξει η νοοτροπία, μας δοθούν κάποια κίνητρα, βελτιωθούν κάποιες καταστάσεις και προχωρήσουμε σε συγχωνεύσεις, είναι βέβαιο ότι δεν θα γίνουν συγχωνεύσεις σε όλα τα μονοεδρικά φαρμακεία. Δηλαδή η επαρχία δεν θα χάσει το φαρμακείο της. Το ότι όμως μέσα στον αστικό ιστό, στις μεγάλες πόλεις τα πάρα πολλά φαρμακεία που βλέπεις τώρα, με έναν διαφορετικό Σταυρό σε κάθε γωνία, θα συγκεντρωθούν σε μεγάλες μονάδες οι οποίες μπορεί να γίνουν «μία πόρτα αντί για τέσσερις». Αλλά τι να τις κάνεις τέσσερις πόρτες, τη μία δίπλα στην άλλη; Πολλές οι πόρτες βέβαια αλλά τι να σου κάνει ο φαρμακοποιός ο οποίος είναι μόνος και έχει να κάνει όλες τις δουλειές μιας επιχείρησης, από τα λογιστικά μέχρι την καθαριότητα; Θα μπορέσει να δώσει τη σωστή συμβουλή; Θα μπορέσει να ασχοληθεί ουσιαστικά με τον ασθενή; Είναι πολύ δύσκολο αυτό να γίνει με τη σημερινή μορφή του φαρμακείου. Θεωρώ ότι για να προχωρήσουμε σε αυτές τις καινούργιες έννοιες της φαρμακευτικής φροντίδας, των υπηρεσιών του φαρμακείου, πρέπει να προχωρήσουν οι συγχωνεύσεις. Θεωρώ όμως ότι έτσι θα αυξηθεί η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών που είναι και το ζητούμενο τελικά.
Σε δηλώσεις σας είπατε ότι χρειάζεται παρέμβαση της πολιτείας. Από την πλευρά σας είχατε μία επαφή τον Ιανουάριο του 2018 με την ηγεσία της Αστυνομίας της Θεσσαλονίκης και ζητάτε και τώρα νέα συνάντηση. Φτάνουν οι περισσότερες περιπολίες ή χρειάζεται και κάτι άλλο για να αισθανθεί ασφάλεια ο φαρμακοποιός στην πόλη σας;
Να πω αρχικά ότι οι διαρρήξεις που είχαμε χθες το βράδυ (Τετάρτη 30 Οκτωβρίου) ήταν τρεις και κάθε βράδυ έχουμε τρεις διαρρήξεις σε φαρμακεία στην πόλη μας. Τα νούμερα είναι εξωφρενικά.
Υπάρχουν μία – δύο συμμορίες, δεν ξέρω πόσες είναι οι οποίες αποτελούνται από 3-4 άτομα τα οποία καταστρέφουν το στόρι ασφαλείας, με ένα κτύπημα σπάζουν, καταρρέει ολόκληρη η γυάλινη πόρτα, μπαίνουν μέσα κλέβουν ό,τι χρήματα βρουν στο Ταμείο -30, 50, 100 ευρώ, ό,τι βρουν- και σε ένα – ενάμιση λεπτό έχουν ολοκληρώσει την επιχείρησή τους και φεύγουν.
Αυτό συμβαίνει μόνο με φαρμακεία;
Τα φαρμακεία είναι το 80% των περιπτώσεων. Ίσως και αυτά τα 50, 60, 100 ευρώ δεν τα βρίσκουν σε άλλα καταστήματα και έτσι κάνουν μία ζημιά της τάξεως των 2, 3 και 4 χιλιάδων ευρώ καμιά φορά για να πάρουν αυτά τα λίγα χρήματα.
Πραγματικά είμαστε πάρα πολύ ταραγμένοι και η περίπτωση για την οποία είχαμε πάει στις αρχές του 2018 στην ηγεσία της αστυνομίας ήταν γιατί τότε έμπαιναν με τη μέθοδο του ριφιφί στα φαρμακεία και άδειαζαν όλο το εμπόρευμα των φαρμακείων, όπου βεβαίως η ζημιά ήταν πολύ μεγαλύτερη. Είχε γίνει μία παρέμβαση τότε και είχαμε ζητήσει την αύξηση των περιπολιών. Είχαμε πει και ήταν λογικό ότι για να κουβαλήσεις το εμπόρευμα ενός φαρμακείου δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις για να το βάλεις, ένα ΙΧ αυτοκίνητο, θα πρέπει να χρησιμοποιήσεις ένα φορτηγάκι. Με αυτήν τη σκέψη αργά τη νύχτα εφόσον έβλεπαν οι αστυνομικοί κοντά σ’ ένα φαρμακείο ένα φορτηγάκι μπορούσαν να το σταματήσουν για έναν έλεγχο. Θα ήταν πιο απλά τα πράγματα. Τώρα όμως αυτοί που μπαίνουν στα φαρμακεία και κάνουν τη διάρρηξη κυκλοφορούν με ΙΧ που τις περισσότερες φορές είναι κλεμμένο και μάλιστα το καίνε για να μην αφήσουν ίχνη. Το θέμα είναι ότι δεν τους σταματάει τίποτα. Και δυστυχώς εμείς τουλάχιστον από τη μεριά μας δεν βρίσκουμε κάποιον άλλο τρόπο παρέμβασης πέρα από την αύξηση των περιπολιών τουλάχιστον σε συγκεκριμένες γειτονιές όπου είναι πιο συχνά αυτά τα επεισόδια σε πρώτη φάση. Αλλά δεν γίνεται κάθε βράδυ να ζούμε, να κοιμόμαστε με το φόβο «τι ώρα θα χτυπήσει το τηλέφωνο και πότε θα είναι η σειρά η δικιά μου».
