Από τον Χαράλαμπο Πετρόχειλο
«Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα» τονίζει σε ανάρτησή του στο fb ο κ. Πάνος Ζαρογουλίδης, Πρόεδρος του Φαρμακευτικού Συλλόγου Πέλλας, ενός από τους τοπικούς φαρμακευτικούς Συλλόγους που εξαρχής είχε ταχθεί κατά της εφαρμογής του μέτρου της κάλυψης των ανασφάλιστων πολιτών μόνο σε δημόσιες δομές, εκφράζοντας και πάλι στις 16 Μαρτίου, πρώτη ημέρα εφαρμογής του μέτρου -μετά από τρεις αναβολές- την έντονη αντίθεσή του Συλλόγου του σε αυτό.
Αναφέρει η ανάρτηση:
«Ως ΦΣ Πέλλας δηλώνουμε απερίφραστα την έντονη αντίδρασή μας στο νέο ρυθμιστικό πλαίσιο, που οδηγεί ουσιαστικά στην “απασφάλιση” σημαντικής μερίδας της κοινωνίας, αφού ούτε πλήρως καλυμμένο είναι το σύστημα υγείας με όλες τις ιατρικές ειδικότητες ούτε στελεχωμένο είναι όταν οι περισσότεροι γενικοί ιατροί έχουν αποσπαστεί από τα περιφερειακά ιατρεία.
Είναι απορίας άξιο λοιπόν πως θα καλυφθούν οι ανάγκες των κατοίκων της περιφέρειας . . . Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα κύριοι ! Ντροπή !
Ανέκδοτο
Πιο βόρεια, ο Πρόεδρος του Φαρμακευτικού Συλλόγου Ροδόπης κ. Αλέξανδρος Τσαπέκος θεωρεί ότι η εφαρμογή ενός τέτοιου μέτρου ως ανέκδοτο, αφού, όπως λέει, ουσιαστικά οι δημόσιες δομές δεν έχουν ανάλογη υποδομή και ότι ουσιαστικά προκαλείται μεγάλη αναστάτωση και ταλαιπωρία για μία άκρως ευαίσθητη ομάδα πολιτών.
Στη σχετική με το θέμα ανάρτησή του στο fb με τίτλο «ΟΙ ΑΝΑΣΦΑΛΙΣΤΟΙ ΜΟΝΟ ΣΤΙΣ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΔΟΜΕΣ;» ο κ. Τσαπέκος αναφέρει:
«Δεν μοιάζει με ανέκδοτο ;
Σε ποιες Δημόσιες δομές ;
Σ αυτές που δυσκολεύονται να εξυπηρετήσουν την υπάρχουσα κατάσταση ;
Στα Νοσοκομεία και στα Κέντρα Υγείας που με τίποτα δεν μπορούν να σηκώσουν επιπρόσθετη επισκεψιμότητα ασθενών με το υφιστάμενο προσωπικό ;
Στα αγροτικά ιατρεία που δεν λειτουργούν ή που υπολειτουργούν ;
Ποιους και πόσους μπορείς να καλύψεις όταν ο γιατρός στο χωριό πάει μια φορά στις 15 μέρες ;
Ναι, να πάνε οι ανασφάλιστοι στις Δημόσιες Δομές εάν υπήρχε ανάλογη υποδομή ! Όχι όμως τώρα που δεν υπάρχει! και επίσης όχι τώρα αφού είναι λάθος να ”στριμώξουμε” , εν μέσω πανδημίας, ασθενείς, γιατρούς και νοσηλευτές του ΕΣΥ.
Εάν έγιναν κάποιες παρανομίες στην κατηγορία αυτή των ανασφαλίστων , ας τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι παραδειγματικά και συγχρόνως ας βάλουν παραμέτρους και φίλτρα-κόφτες στη συνταγογράφηση για να αποκλείονται όσοι προτίθενται να παρανομήσουν!
Όχι με το ξερό να καίμε και το χλωρό!
Είμαι σίγουρος, εκ των πραγμάτων , ότι πολύ σύντομα θα το διορθώσουν !
Μεγάλη η αναστάτωση στη χώρα με τη νέα ρύθμιση!
Και ταλαιπωρία !
Για μια άκρως ευαίσθητη ομάδα συνανθρώπων μας!
Τους ανασφάλιστους!».
Ραντεβού αγροτικών ιατρών 1-2 φορές το μήνα
Στην Κρήτη και πιο συγκεκριμένα στο Ρέθυμνο ο Φαρμακευτικός Σύλλογος μιλά σε ανακοίνωσή του υποστηρίζει ότι πολίτες υφίστανται διαχωρισμό στην αντιμετώπιση τους στο σύστημα υγείας και τονίζει ότι το μέτρο εφαρμόζεται εν μέσω πανδημίας κι ενώ βρίσκονται σε έξαρση νόσοι του αναπνευστικού, τη στιγμή που οι επισκέψεις των αγροτικών ιατρών στην κοινότητα είναι μία με δύο φορές το μήνα.
Στην ανακοίνωση του ο ΦΣ Ρεθύμνου αναφέρει ότι «Εν μέσω πανδημίας, με γεμάτα τα νοσοκομεία και υποστελεχωμένα τα αγροτικά ιατρεία και όλες τις δημόσιες δομές υγείας, η κυβέρνηση θέτει σήμερα σε εφαρμογή το εξής μέτρο:
Όλοι οι ιδιώτες γιατροί, όλων των ειδικοτήτων, δεν θα μπορούν να συνταγογραφήσουν κανένα φάρμακο σε ανασφάλιστο πολίτη.
Οι πολίτες υφίστανται πλέον διαχωρισμό στην αντιμετώπιση τους στο σύστημα υγείας και στην ιατροφαρμακευτική τους περίθαλψη.
Επιπροσθέτως, και ενώ βρίσκονται σε έξαρση νόσοι του αναπνευστικού, δημιουργείται σοβαρότατο πρόβλημα με όλες τις οξείες παθήσεις των οποίων η άμεση αντιμετώπιση είναι επιτακτική ανάγκη. Ο ασθενής δεν μπορεί να περιμένει το ραντεβού στη δημόσια δομή, ή τον αγροτικό ιατρό να έρθει στην κοινότητα (όπου οι επισκέψεις αγροτικών ιατρών είναι μια με δύο φορές το μήνα) και ιδίως σε οξεία νόσο που πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα και η ηλεκτρονική συνταγή είναι απαραίτητη εκείνη τη στιγμή.
Ο Φαρμακευτικός Σύλλογος Ρεθύμνου εκφράζει την εντονότατη αντίθεση του στο μέτρο και ζητά την άμεση απόσυρση του για λόγους προστασίας της δημόσιας υγείας».
Εκτός των αντιδράσεων των τοπικών φαρμακευτικών συλλόγων και ο Πανελλήνιος Φαρμακευτικός Σύλλογος έχει εκφράσει επανειλημμένα την αντίθεσή του στην εφαρμογή του συγκεκριμένου μέτρου καθώς, όπως αναφέρει και στην τελευταία του σχετική ανακοίνωση, με ημερομηνία 16 Μαρτίου «πιστεύει πως δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν δύο διαφορετικές κατηγορίες πολιτών».
Στην ίδια ανακοίνωση του προς τους Φαρμακευτικούς Συλλόγους της χώρας πάντως ο ΠΦΣ σημειώνει ότι μετά από αίτημά του «έχουν μπει κόφτες στην έκδοση συνταγών από ιδιώτες ιατρούς, προκειμένου να αποφευχθούν προβλήματα στα φαρμακεία με τους ανασφάλιστους πολίτες, φαινόμενο που έχει παρατηρηθεί πολλές φορές κατά το παρελθόν σε αντίστοιχες περιπτώσεις».
Η λογική της κυβέρνησης
Για την κυβέρνηση, η κατάργηση του άρθρου -που ψηφίστηκε από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ τον Μάρτιο του 2019- σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση του σχετικού νομοσχεδίου που πέρασε από τη Βουλή τον Νοέμβριο του 2021, (ωστόσο έλαβε τρεις αναβολές στον χρόνο έναρξης εφαρμογής της λόγω της επιβάρυνσης των δημόσιων δομών από την πανδημία της COVID-19), κρίθηκε αναγκαία για τη συγκράτηση της δαπάνης του ελληνικού Δημοσίου, που προκαλείται από τη συνταγογράφηση φαρμάκων, θεραπευτικών πράξεων και διαγνωστικών εξετάσεων σε ανασφάλιστους πολίτες.
Μέσω του αποκλεισμού του ιδιωτικού τομέα από τη συγκεκριμένη διαδικασία και μέσω της δωρεάν συνταγογράφησης από ιατρούς των νοσοκομείων του ΕΣΥ και των δημόσιων δομών παροχής υπηρεσιών Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας του ΠΕΔΥ, η διάταξη «επιδιώκει να ελέγχει, μεταξύ άλλων, τη φαρμακευτική δαπάνη και να εξορθολογίσει το κόστος συνταγογράφησης, διασφαλίζοντας ταυτόχρονα πρόσβαση για όλους στις δημόσιες δομές Υγείας».
Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι σύμφωνα με πρόσφατο δημοσίευμα της Καθημερινής ο Υπουργός Υγείας κ. Θάνος Πλεύρης απαντώντας σε σχετική επίκαιρη ερώτηση στη Βουλή του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ κ. Αλέξανδρου Μεϊκόπουλου, παρέθεσε στοιχεία με ενδείξεις για πιθανή διασπάθιση δημοσίου χρήματος λόγω της συνταγογράφησης από ιδιώτες χωρίς έλεγχο. Ειδικότερα, σύμφωνα με τον υπουργό, το 2018 όταν η διαδικασία γινόταν μόνο σε δημόσιες δομές, η φαρμακευτική δαπάνη ανασφαλίστων ήταν 208 εκατομμύρια ευρώ και το 2020 έφτασε τα 308 εκατομμύρια ευρώ. Παράλληλα, τα ΑΜΚΑ ανασφάλιστων που έκαναν χρήση δωρεάν φαρμακευτικής περίθαλψης αυξήθηκαν από 687.000 το 2018 σε 1.071.000 το 2019, όταν δεν υπήρξε αντίστοιχη μείωση στους ασφαλισμένους (6.700.000 το 2018 και 6.764.000 το 2019) που θα δικαιολογούσε κάτι τέτοιο. Όπως τόνισε ο υπουργός απαντώντας στον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, «400.000 ΑΜΚΑ που δεν υπήρχαν ως ανασφάλιστοι εμφανίστηκαν ως διά μαγείας όταν δώσατε τη δυνατότητα στους ιδιώτες». Με την εφαρμογή του μέτρου, ο κ. Πλεύρης υποστήριξε ότι «ο ανασφάλιστος θα έχει πλήρως τη φαρμακευτική του κάλυψη, αλλά δεν θα πληρώνουμε φάρμακα ανθρώπων οι οποίοι είτε δεν είναι ανασφάλιστοι και χρησιμοποιούν ΑΜΚΑ ασφαλισμένου, είτε δεν βρίσκονται σε αυτήν εδώ την επικράτεια και πληρώνει ο Έλληνας φορολογούμενος γι’ αυτούς».
Γ. Δαγρές: Στοιχεία που επιδέχονται ερμηνειών
Σχολιάζοντας τα στοιχεία αυτά ο Αντιπρόεδρος του ΠΦΣ και Ταμίας του Φαρμακευτικού Συλλόγου Αττικής κ. Γιάννης Δαγρές σε ανάρτησή του στο facebook, μεταξύ άλλων αναφέρει:
«Δυστυχώς τα στοιχεία όμως επιδέχονται ερμηνειών.
- Η μία ερμηνεία προτάσσει ότι είναι ανησυχητικό που αυξάνεται η προνομιακή, σε όρους συμμετοχών, συνταγογράφηση για ανασφάλιστους.
Και έτσι, σύμφωνα με αυτή την ερμηνεία, αυτό πρέπει να εμποδιστεί.
- Η αντίθετη όμως ερμηνεία προτάσσει ότι δεν είναι καθόλου προνομιακή, σε όρους συμμετοχών, η συνταγογράφηση για ανσφάλιστους.
Η συνταγογράφηση όλων των υπολοίπων είναι που είναι επαχθής ακόμα.
Άρα ο στόχος κανονικά πρέπει να είναι η σύγκλιση όλων προς χαμηλότερες συμμετοχές, όπως για τους ανασφάλιστους, και όχι το αντίθετο.
Και ανάμεσα σε όλα αυτά είναι η Φαρμακευτική Βιομηχανία που είχε ζητήσει, και ζητά,
το κονδύλι για φάρμακα ανασφάλιστων να αποκοπεί από το συνολικό της εξωνοσοκομειακής Φαρμ. Δαπάνης και να ενταχθεί σε εκείνο για προνοιακές παροχές,ώστε να μην επιβαρύνονται με επιπλέον claw-back (αν και αυτό τελικά δεν αλλάζει, αφού μπορεί μεν η συνταγογράφηση να γίνεται πια σε Δημόσιες Δομές αλλά η εκτέλεση θα συνεχίσει να διενεργείται στα ιδιωτικά Φαρμακεία).
Το πρόβλημα είναι, σε κοινωνικό επίπεδο, αυτό δηλαδή που μετράει πάνω απ΄ όλα, ότι για γύρω στους 700.000 με 1.000.000 συμπολίτες μας σε καθεστώς ανασφάλιστου, η πρόσβαση στο απαραίτητο φάρμακο από προχθές υποβαθμίζεται σοβαρά, και επανέρχονται έτσι άδικες διακρίσεις και εμπόδια σε βάρος τους, στην πρόσβαση στο απαραίτητο φάρμακο.
Άδικες όχι μόνο επειδή δεν έχουν κάνει όλοι αυτοί οι συμπολίτες μας κάτι κακό, για να τιμωρούνται με αυτόν τον τρόπο για κάποιο τυχόν δικό τους κρίμα ή λάθος που ούτως ή άλλως δεν υπάρχει αλλά και επειδή ακόμα και αν υποθετικά κάποιοι από αυτούς είχαν κάνει τυχόν κάτι κακό, οι Πολιτισμένες Κοινωνίες δεν μπορούν και δεν πρέπει να τιμωρούν κανέναν με όρους όρθωσης εμποδίων στην πρόσβαση σε απαραίτητες υπηρεσίες υγείας, αφού η πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας είναι Θεμελιώδες, Καθολικό και αναπαλλοτρίωτο Ανθρώπινο Δικαίωμα.
Και φυσικά δεν μπορούν και δεν πρέπει στο όνομα ολίγων να λαμβάνουν ισοπεδωτικά οριζόντια μέτρα σε βάρος όλων, δικαίων και αδίκων.
Και αυτό, ειδικά σε ορισμένες κατηγορίες ασθενών, βλ. παιδιά ανασφάλιστων, είναι ακόμα περισσότερο άδικο και λάθος, και προκαλεί ακόμα πιο πολύ άδικη κοινωνικά οδύνη και ταλαιπωρία.
Αν όντως η δαπάνη για φάρμακα ξεφεύγει σε μία κατηγορία φαρμάκων ή πολιτών, και όχι απλά μετακινείται από άλλη κατηγορία πολιτών που δεν μεταβάλλει το τελικό ύψος της, υπάρχουν τόσοι και τόσοι τρόποι να ελεγχθεί τόσο προληπτικά όσο και κατασταλτικά.
Υπάρχουν τα θεραπευτικά πρωτόκολλα, τα φίλτρα της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης, οι πρακτικές αξιολόγησης κόστους-αποτελεσματικότητας, μεγάλη επιλογή τέλος πάντων πολύ αποτελεσματικών θεσμικών επιλογών και πρακτικών εργαλείων.
Είναι κοινωνικά λάθος και απολύτως άδικο απλώς να καταφεύγει κανείς σε δυνητικά επικίνδυνους και επιβαρυντικούς για τη Δημόσια Υγεία περιορισμούς ή εμπόδια ή αποκλεισμούς πολιτών».
