Απογοήτευση και θλίψη προκάλεσε η στο «παρά-πέντε» πριν από την ψήφιση του, εκπρόθεσμη τροπολογία- προσθήκη στο σχέδιο νόμου για τη μεταρρύθμιση στη ψυχική υγεία, με την οποία παρέχεται το πλαίσιο συγκρότησης των τοπικών ομάδων υγείας- Τ.ΟΜ.Υ. …Όπως μας λέει ο κ. Ευάγγελος Φραγκούλης, μέλος ΔΣ της Εταιρείας Γενικής- Οικογενειακής Ιατρικής και ταμίας της Ελληνικής Ένωσης Γενικής Ιατρικής, «το υπουργείο Υγείας αιφνιδιαστικά και χωρίς να φέρει σε διαβούλευση το σχέδιο του με τους φορείς, όπως όφειλε, προχωρά στο πρώτο βήμα της μεταρρύθμισης στην ΠΦΥ, ένα βήμα που δύναται να οδηγήσει στην πλήρη απαξίωση του συστήματος ΠΦΥ πριν καν την έναρξη λειτουργίας των νέων δομών…».
Και προσθέτει: «Το υπουργείο Υγείας προχώρησε στην κατάθεση μιας τροπολογίας που θεσμοθετεί όλα όσα, σαν επίσημοι εκπρόσωποι της Γενικής/ Οικογενειακής Ιατρικής στην Ελλάδα- ΕΛΕΓΕΙΑ και Ένωση Γενικών Ιατρών, είχαμε στηλιτεύσει σε σειρά επιστημονικών συναντήσεων και σε σχέση με το διαφαινόμενο σχέδιο του Υπουργείου Υγείας για την ΠΦΥ και είχαμε απορρίψει βασισμένοι σε δεδομένα από τις βέλτιστες ανά τον κόσμο πρακτικές στην ΠΦΥ. Δυστυχώς η πολύμηνη αναμονή για το νομοσχέδιο για την μεταρρύθμιση στην ΠΦΥ αποδείχθηκε χωρίς αντίκρισμα… Στην κυριολεξία «?δινεν ?ρος κα? ?τεκεν μ?ν»… Ακόμα και ο θεσμός του οικογενειακού γιατρού δεν αναφέρεται πουθενά, αν και θα έπρεπε να αποτελεί τη βάση του οικοδομήματος…»
Οι γιατροί (γενικοί γιατροί, παθολόγοι και παιδίατροι) και το λοιπό προσωπικό προσλαμβάνονται με συμβάσεις εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου (διετούς διάρκειας) πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης… Για τον καθορισμό των αποδοχών του προσωπικού εκδίδεται ΚΥΑ… Τα έξοδα μισθοδοσίας, καθώς και λειτουργίας των δομών καλύπτονται από ενωσιακούς πόρους!!!
Πώς είναι δυνατόν να οδηγηθούμε σε ποιοτική αναβάθμιση του συστήματος της ΠΦΥ, που αποτελεί έναν από τους στόχους τους εγχειρήματος, όταν η αναζήτηση της ποιότητας είναι απούσα από το σχεδιασμό (πχ επιλογή των καλύτερων ιατρών, επιλογή του ιατρού από τον ασθενή, κίνητρα για τους γιατρούς, αποζημίωση βάση επίτευξης στόχων απόδοσης κ.α.); Στον αστικό ιστό της χώρας μας, που αφορά κύρια η μεταρρύθμιση και στον οποίο λειτουργεί το πυκνότερο ίσως στον κόσμο δίκτυο ιδιωτών γιατρών, ζητάμε από τους γιατρούς να κλείσουν τα ιατρεία τους, να παροπλίσουν τον εξοπλισμό τους και να επιλέξουν να εργαστούν σε δημόσιες δομές, που δημιουργούμε εκ του μηδενός. Το δε μέλλον τους στις δομές αυτές είναι εξαιρετικά αβέβαιο, αφού αφορά διετείς συμβάσεις και μάλιστα με αποκλειστική χρηματοδότηση από ενωσιακούς πόρους… Ποιος θα διασφαλίσει στο γιατρό πως θα συνεχίσει να εργάζεται στο σύστημα και μετά το πέρας των δυο ετών; Γιατί να επιλέξει ο γιατρός να μπει σε αυτό το σύστημα και να κλείσει το ιατρείο του, μαζί και με κάθε δυνατότητα για παράλληλη επαγγελματική δραστηριότητα, βιώνοντας έτσι μια σημαντική περικοπή του εισοδήματος του; Ποιος γιατρός θα έκανε μια τέτοια επιλογή; Μόνο κάποιος που δεν έχει άλλη επιλογή… Και τέτοιοι είναι μόνο γιατροί χωρίς καμία επαγγελματική εμπειρία με το πέρας της ειδικότητας τους, γιατροί στα πρόθυρα της συνταξιοδότησης τους και γιατροί που αδυνατούν για ποικίλους λόγους να προσελκύσουν ασθενείς… Μπορεί να δημιουργηθεί ένα ποιοτικό σύστημα ΠΦΥ βασισμένο σε τέτοιους γιατρούς;
Ποιοι ασθενείς θα επιλέξουν να απευθυνθούν σε ένα τέτοιο σύστημα; Ασθενείς σε πλήρη ανέχεια, που θα βρουν μέσω αυτού πρόσβαση σε ένα σύστημα ΠΦΥ, έστω και κακής ποιότητας. Όλοι οι υπόλοιποι θα απευθύνονται σε αυτό για διευθέτηση διαδικαστικών και μόνο θεμάτων, πχ αντιγραφή συνταγών…, καθώς θα διστάζουν να εμπιστευτούν την υγεία τους σε αυτό… Ουσιαστικά θα οδηγηθούμε στα ακριβώς αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα, στην πλήρη ιδιωτικοποίηση της ΠΦΥ και τη δημιουργία δημόσιων ιατρείων για τους πληβείους και μόνο, καθώς και ιατρείων συνταγογράφησης…
Κλείνοντας δεν μπορούμε παρά να παρατηρήσουμε πως απορίας άξια είναι η βούληση της Ευρωπαϊκής Ένωσης να στηρίξει και να χρηματοδοτήσει την λειτουργία αυτών των οπισθοδρομικών δομών, που όμοιες τους δεν συναντάμε σε καμία αναπτυγμένη ευρωπαϊκή χώρα…
Μ.Τ.
