Ο Κωνσταντίνος Τσέτσος, 42 ετών, διαγνώστηκε με ένα εξαιρετικά σπάνιο είδος καρκίνου παγκοσμίως. Οι γιατροί του συνέστησαν ακρωτηριασμό του αριστερού ποδιού από το ύψος του μηρού.
Μετά από αγωνιώδη έρευνα για κέντρα που εξειδικεύονται στην αντιμετώπιση σαρκωμάτων και με την οικονομική βοήθεια των φίλων του, ο Κωνσταντίνος βρήκε ένα κέντρο στο Τέξας των ΗΠΑ, όπου του ανακοίνωσαν ότι υπάρχει τρόπος να σωθεί το πόδι του. Η χαρά από τα ευχάριστα νέα δεν κράτησε πολύ, καθώς το συνολικό κόστος της πολύ λεπτής χειρουργικής επέμβασης στην οποία πρέπει να υποβληθεί ξεπερνά τα 200.000 δολάρια!
O Κωνσταντίνος μιλά στο Liveit.gr για την μάχη που δίνει με τον καρκίνο και απευθύνει έκκληση αλληλεγγύης σε όσους μπορούν να τον βοηθήσουν προκειμένου να σώσει το πόδι του.
Από τη Γιάννα Τριανταφύλλη
«Πριν από ένα χρόνο περίπου διαγνώστηκα με το εξαιρετικά σπάνιο είδος καρκίνου παγκοσμίως, κακοήθες μεσεγχυματογενές νεόπλασμα του τύπου του εξωσκελετικού μυξοειδούς χονδροσαρκώματος, στο αριστερό μου πόδι. Οι γιατροί, εντός και εκτός Ελλάδας, μου συνέστησαν ακρωτηριασμό του ποδιού, από το μηρό. Δεν ήμουν και δεν είμαι έτοιμος όμως να αποχωριστώ το αριστερό μου πόδι.
Έχοντας ταλαιπωρηθεί για μεγάλο διάστημα προσπαθώντας να βρούμε τι συμβαίνει με το πόδι μου, στο άκουσμα της διάγνωσης υπήρχε ένα μούδιασμα αλλά, όσο κι αν ακούγεται παράδοξο, υπήρχε ταυτόχρονα και μια ανακούφιση, καθώς είχε βρεθεί τελικά ποιο ήταν το πρόβλημα στο πόδι μου.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι την ημέρα εκείνη τα ραντεβού στο γραφείο του γιατρού είχαν καθυστερήσει, με αποτέλεσμα να δω τον γιατρό περίπου στις 9 το βράδυ. Ένιωθα κουρασμένος, καθώς έλεγα την ιστορία μου από την αρχή και για πολλοστή φορά. Ο γιατρός με άκουγε σκεπτικός και κάποια στιγμή με διακόπτει και με ρωτάει αν έχω καταλάβει ότι η ζωή μου απειλείται και πως θα πρέπει το συντομότερο δυνατό να προχωρήσω σε μηριαίο ακρωτηριασμό. Εκεί πάγωσε ο χρόνος και επικράτησε σιωπή δευτερολέπτων που σε μένα έμοιαζε με αιώνα.
Μετά τη διάγνωση η ζωή μου δεν άλλαξε ουσιαστικά και προσπάθησα να παραμείνω ψύχραιμος σε όλο αυτό το πρωτόγνωρο που μου συνέβαινε. Στη συνέχεια όμως συνειδητοποίησα ότι τη θέση της άρνησης και της απραγίας που είχα υιοθετήσει έπρεπε να πάρει η κινητοποίηση, καθώς έβλεπα μια απορία και μια ανησυχία στο βλέμμα των γιατρών που επισκεπτόμουν καθημερινά.
Ξεκίνησα έτσι έναν μαραθώνιο ερευνών για τη συγκεκριμένη ασθένεια καθώς δεν μπορούσα να δεχτώ ότι οι πληροφορίες που υπάρχουν είναι περιορισμένες. Σε όλο αυτό φυσικά οι δικοί μου άνθρωποί, που είχαν υποστεί ένα μεγάλο σοκ, ήταν δίπλα μου από την πρώτη στιγμή και δεν έπαψαν ούτε στιγμή να ψάχνουν και εκείνοι, με όποιο τρόπο είχαν, να ενημερώνονται και να αναζητούν πληροφορίες γύρω από το σάρκωμα.
Παράλληλα με την έρευνα και όλο αυτό το τρέξιμο, συνειδητοποίησα πως η ψυχραιμία και η ηρεμία είναι «κλειδιά» σε αυτές τις δύσκολες περιπτώσεις. Άρχισα να αποβάλλω όσο το δυνατό περισσότερο το άγχος για πράγματα που τελικά είναι ασήμαντα στην καθημερινότητα μου, άρχισα να προσέχω τη διατροφή μου, ξεκίνησα εντατικά ψυχοθεραπεία και στράφηκα προς το μέσα μου.
Όταν έμαθα ότι υπάρχει εξειδικευμένο κέντρο για την περίπτωσή μου στο Τέξας δεν πίστευα στην τύχη μου. Χωρίς να χάσω καθόλου χρόνο και με την οικονομική βοήθεια των φίλων μου, κατάφερα να επισκεφτώ το MD Anderson Cancer Center στο Τέξας των Η.Π.Α. Εκεί ,η ιατρική ομάδα μου ανακοίνωσε ότι υπάρχει τρόπος να αποφύγω τον ακρωτηριασμό, κάνοντας μια πολύ λεπτή χειρουργική επέμβαση στο πόδι. Η χαρά μου απερίγραπτη!
Σύντομα όμως η χαρά έδωσε τη θέση της στην απογοήτευση. Όταν άκουσα το τεράστιο ποσό που απαιτείται για την επέμβαση, ένα ποσό που θα ξεπερνούσε τα 200.000 δολάρια, λύγισα… Μέχρι τότε πίστευα αφελώς ότι η υγεία είναι ένα κοινωνικό αγαθό που ανήκει σε όλους. Όμως, οι φίλοι μου δεν σταμάτησαν ποτέ να μου λένε ότι η λύση θα βρεθεί, ότι το αδύνατο μπορεί να γίνει δυνατό, καθώς προτεραιότητα έχει πάντα η ανθρώπινη ζωή.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο που περιγράφω πήρα την μεγάλη απόφαση να κοινοποιήσω την περιπέτειά μου και να ζητήσω στήριξη, ώστε να συγκεντρωθεί το ποσό που απαιτείται για την επέμβαση. Σήμερα, νιώθω πραγματικά αισιόδοξος ότι θα τα καταφέρω. Η αγάπη, η υποστήριξη και η αλληλεγγύη που δέχτηκα από την πρώτη μέρα της διάγνωσης μέχρι και την ημέρα που αποφάσισα να κοινοποιήσω την περιπέτεια μου με κάνουν να αισιοδοξώ. Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι ζω ανάμεσα σε τόσους φίλους που δεν ήξερα. Άνθρωποι άγνωστοι σε μένα, που με στηρίζουν στη πιο δύσκολη στιγμή της ζωής μου με τέτοια γενναιοδωρία και αγάπη. Η ανταπόκριση και η αλληλεγγύη των ανθρώπων με έχει συγκλονίσει. Τους ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου».
Η ιστορία του Κωνσταντίνου Τσέτσου, έτσι όπως τη διηγείται ο ίδιος σε ανάρτησή του στα social media:
«Για όσους δεν με ξέρουν, είμαι ο Κωνσταντίνος Κίμωνας Τσέτσος. Είμαι 42 ετών. Έχω δύο πόδια. Προς το παρόν.
Το ένα, το αριστερό, εμφάνισε πέρσι τέτοιες μέρες ένα εξόγκωμα πίσω από το γόνατο. Ορθοπεδικός είπε πως ήταν μυοκήλη και μου σύστησε να χειρουργηθώ για κυστικό μηνίσκο, καθότι μάζευε υγρό. Χειρουργήθηκα, αλλά το αριστερό μου πόδι χειροτέρευε και αυτό που αρχικά διαγνώστηκε ως μυοκήλη μεγάλωνε.
Μετά από πολλούς μήνες και πολλές εξετάσεις, η μυοκήλη απεδείχθη πως δεν ήταν μυοκήλη, αλλά ένα εξαιρετικά σπάνιο είδος καρκίνου παγκοσμίως. Κακοήθες μεσεγχυματογενές νεόπλασμα του τύπου του εξωσκελετικού μυξοειδούς χονδροσαρκώματος, 20 εκατοστών. Είναι τόσο απαίσιο όσο το όνομά του. Γιατροί στην Ελλάδα και στην Ευρώπη συνέστησαν ακρωτηριασμό από το μηρό. Δεν ήμουν έτοιμος να αποχωριστώ το αριστερό μου πόδι.
Έτσι, με πολύ ψάξιμο για κέντρα που εξειδικεύονται στην αντιμετώπιση σαρκωμάτων και με την οικονομική βοήθεια των φίλων μου, κατάφερα να επισκεφτώ το MD Anderson Cancer Center στο Τέξας των Η.Π.Α. Η ιατρική ομάδα εκεί – μετά από νέο κύκλο εξετάσεων – αντιπρότεινε στοχευμένες ακτινοβολίες και στη συνέχεια χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση του όγκου με μεγάλο ποσοστό επιτυχίας και αποκατάσταση της λειτουργικότητας του ποδιού. Οι ακτινοβολίες μπορούσαν να γίνουν και στην Ελλάδα, οπότε τις κάνω εδώ. Το χειρουργείο, όμως, με την ολοκλήρωση των ακτινοβολιών, μπορεί να γίνει μόνο στην Αμερική.
Τα νέα θα ήταν καταπληκτικά αν το κόστος του χειρουργείου στην Αμερική δεν ξεπερνούσε τα 200.000 δολάρια. Τα ξεπερνά, όμως, οπότε εδώ έρχεται το δύσκολο κομμάτι, της συγκέντρωσής τους, και εδώ θα ζητήσω τη βοήθειά σας.
Έχει ανοιχτεί – ακολουθώντας όλες τις νόμιμες διαδικασίες με την αρ. Πρωτ. Δ13/71636 02/08/2023 απόφαση του Υπουργείου Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, η οποία αναρτήθηκε στη Διαύγεια με ΑΔΑ: ΨΕΖΥ46ΝΛ2Α-9ΝΕ – ερανικός λογαριασμός με τα παρακάτω στοιχεία:
Τράπεζα Eurobank
Αριθμός Λογαριασμού: 00260019590102099866
ΙΒΑΝ: GR4302600190000590102099866
SWIFT-BIC: ERBKGRAA
Δικαιούχος: Τσέτσος Κωνσταντίνος του Ηλία.
Οποιοδήποτε ποσό θα είναι σημαντικό για να μπορώ να συνεχίσω τον αγώνα ενάντια αυτής της νόσου και να συστήνομαι ως: Κωνσταντίνος Κίμωνας. Με δύο πόδια».
