Ο όρος αλλεργία χρησιμοποιείται για την περιγραφή μιας υπερβολικής αντίδρασης σε ουσίες του περιβάλλοντος που είναι ακίνδυνες για τους περισσότερους ανθρώπους, αλλά προξενούν μία ανοσολογική απόκριση που προκαλεί διάφορα συμπτώματα σε άτομα με την ανάλογη προδιάθεση.
Πώς παθαίνει κανείς αλλεργία;
Όταν το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού αντιδρά σε ένα αλλεργιογόνο σαν αυτό να ήταν επικίνδυνο, αναπτύσσεται μία αλλεργική ευαισθητοποίηση, όπως θα συνέβαινε για μία μόλυνση. Παράγει έναν τύπο αντισώματος, μία πρωτεΐνη που αντιπαλεύει ιούς και μολύνσεις, ονόματι αντίσωμα ανοσοσφαιρίνης Ε (IgE), για να αντιμετωπίσει το αλλεργιογόνο. Όταν ο οργανισμός έρχεται σε νέα επαφή με το ίδιο αλλεργιογόνο, τα αντισώματα IgE απελευθερώνονται, προκαλώντας την παραγωγή φλεγμονοδών μεσολαβητών. Αυτά τα δύο μαζί προκαλούν τα συμπτώματα της αλλεργίας.
Ένας από τους σημαντικότερους μεσολαβητές που συμμετέχουν σε μία αλλεργική αντίδραση είναι η ισταμίνη, η οποία προκαλεί:
- Τέντωμα των λείων μυών, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που βρίσκονται στα τοιχώματα των διόδων αέρα
- Παραγωγή περισσότερης βλέννας στις διόδους αέρα, προκαλώντας βήχα, τοπικό κνησμό και καύσο
Ποιος κινδυνεύει περισσότερο;
Κάποιοι άνθρωποι έχουν περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν αντισώματα IgE έναντι αλλεργιογόνων, επειδή έχουν γενετική προδιάθεση. Σε αυτήν την περίπτωση λέμε ότι είναι “ατοπικοί” ή έχουν “ατοπία”. Άτομα που είναι ατοπικά έχουν περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν αλλεργίες, επειδή οι οργανισμοί τους παράγουν περισσότερα αντισώματα IgE από το φυσιολογικό.
Οι περιβαλλοντικοί παράγοντες διαδραματίζουν επίσης ρόλο στην ανάπτυξη αλλεργικών διαταραχών. Ο ακριβής ρόλος του περιβάλλοντος είναι άγνωστος, αλλά έρευνες έχουν δείξει πως υπάρχει ένας αριθμός παραγόντων που φαίνεται να αυξάνει τις πιθανότητες που έχει ένα παιδί να αναπτύξει ατοπία, όπως είναι οι εξής:
- η συμβίωση σε σπίτι με καπνιστές
- η άσκοπη χρήση αντιβιοτικών
- ορισμένα επίπεδα έκθεσης σε ακάρεα σκόνης
- ορισμένα επίπεδα έκθεσης σε κατοικίδια ζώα
Ωστόσο, η εισαγωγή σε υψηλά ή χαμηλά επίπεδα έκθεσης μπορεί να οδηγήσει τα παιδιά στην ανάπτυξη ανθεκτικότητας στα αλλεργιογόνα που σχετίζονται με τα ακάρεα οικιακής σκόνης και τα κατοικίδια.
Τα αγόρια είναι πιο πιθανόν να αναπτύξουν ατοπία από τα κορίτσια, όπως και τα μωρά με χαμηλό βάρος γέννησης. Οι λόγοι πίσω από αυτό δεν είναι σαφείς.
Πηγή: NHS Choices
