Πληθαίνουν τα δεδομένα που καταδεικνύουν τη θετική επίδραση που έχει στη συνολική επιβίωση ασθενών με μη μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα η προσθήκη της ανοσοθεραπείας pembrolizumab σε καθιερωμένο σχήμα χημειοθεραπείας.
Ειδικότερα, όπως ανακοινώθηκε στο πρόσφατο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Εταιρείας Κλινικής Ογκολογίας (ASCO) το pembrolizumab σε συνδυασμό με καρβοπλατίνη –πακλιταξέλη ή ναμπ-πακλιταξέλη, ως θεραπεία πρώτης γραμμής, πέτυχε σημαντική βελτίωση στη συνολική επιβίωση μειώνοντας τον κίνδυνο θανάτου κατά 36% σε ασθενείς με μεταστατικό πλακώδη μη μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα, σε σύγκριση με το παραπάνω χημειοθεραπευτικό σχήμα. Σημαντικό είναι επίσης ότι το όφελος στη συνολική επιβίωση επήλθε ανεξάρτητα από την έκφραση του βιοδείκτη PD-L1.
Παράλληλα, ο συνδυασμός πέτυχε σημαντική βελτίωση στο διάστημα ελεύθερο υποτροπής της νόσου με τον κίνδυνο υποτροπής ή θανάτου να μειώνεται στο μισό σε σχέση με τους ασθενείς που έλαβαν μόνο χημειοθεραπεία.
Τα παραπάνω είναι ευρήματα της μελέτης φάσης 3, Keynote-407 και καταδεικνύουν για πρώτη φορά τη σημαντική επέκταση που επιφέρει στη συνολική επιβίωση των ασθενών με πλακώδη μη μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα ο συνδυασμός μιας ανοσοθεραπείας με χημειοθεραπεία.
Στην εν λόγω μελέτη συμμετείχαν 559 ασθενείς με μεταστατικό πλακώδη μη μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα, με τα δύο πρωτεύοντα καταληκτικά σημεία της να είναι η συνολική επιβίωση και το διάστημα ελεύθερο υποτροπής, ενώ τα δευτερεύοντα περιελάμβαναν τα ποσοστά συνολικής ανταπόκρισης τη διάρκεια ανταπόκρισης και την ασφάλεια.
Πέραν των παραπάνω, στο ASCO παρουσιάστηκαν και τα ευρήματα μιας ακόμη μελέτης -της Keynote 042– η οποία αξιολόγησε το pembrolizumab ως μονοθεραπεία πρώτης γραμμής σε ασθενείς με τοπικά προχωρημένο ή μεταστατικό μη πλακώδη ή πλακώδη μη μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα χωρίς EGFR ή ALK μεταλλάξεις σε σύγκριση με την καθιερωμένη χημειοθεραπεία. Σύμφωνα με αυτά η μονοθεραπεία με pembrolizumab επέφερε σημαντικά μεγαλύτερη συνολική επιβίωση σε σχέση με τη χημειοθεραπεία με βάση την πλατίνα σε ασθενείς με έκφραση του βιο-δείκτη PD-L1 πάνω από ≥1%. Η συνολική επιβίωση αξιολογήθηκε διαδοχικά και ήταν σημαντικά βελτιωμένη στους ασθενείς με PD-L1≥50 %, με PD-L1≥20% και τελικά σε όλο τον πληθυσμό της μελέτης με PD-L1≥1%.
Το pembrolizumab έχει ήδη εγκριθεί ως μονοθεραπεία 1ης γραμμής για τον μη μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα σε ασθενείς με υψηλή έκφραση του PD-L1 ( ≥ 50%). Τα παραπάνω ευρήματα έρχονται να προστεθούν στα αντίστοιχα τεσσάρων προηγούμενων μελετών του pembrolizumab για τη συγκεκριμένη νόσο, τα οποία έχουν επίσης δείξει σημαντικό όφελος επιβίωσης. Τα πιο πρόσφατα ήταν αυτά που έδειξαν ότι η προσθήκη του pembrolizumab σε καθιερωμένο σχήμα χημειοθεραπείας ως θεραπεία πρώτης γραμμής για τον μεταστατικό μη πλακώδη μη μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα πέτυχε σημαντική βελτίωση στη συνολική επιβίωση των ασθενών ανεξάρτητα από την έκφραση του βιοδείκτη PD-L1 και μείωσε κατά 51% τον κίνδυνο θανάτου, συγκριτικά με το σχήμα της χημειοθεραπείας.
