Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Καρκίνου η Προέδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Φαρμακοποιών Νοσηλευτικών Ιδρυμάτων (ΠΕΦΝΙ) και μέλος του ΔΣ της Ευρωπαϊκής Ένωσης Φαρμακοποιών (ΕΑΗΡ) στέλνει ένα μήνυμα μέσω του DailyPharmaNews το οποίο δείχνει έναν άλλο δρόμο πρόληψης και έγκαιρης αντιμετώπισης των προβλημάτων στο χώρο της υγείας που ακουμπάει στη διαχρονική συνεργασία όλων των εμπλεκόμενων φορέων.  

Από τον Χαράλαμπο Πετρόχειλο

«Είναι καλό να συνεργαστούμε όλοι οι φορείς επί της ουσίας και όχι να αναφερόμαστε γενικόλογα με αφορμή π.χ. την Παγκόσμια Ημέρα μίας χρόνιας πάθησης αλλά με αφορμή το χρόνιο πρόβλημα που κατακλύζει το σύστημα υγείας, τους ασθενείς και τους εργαζόμενους σε αυτό. Κάποια στιγμή πρέπει να αφήσουμε τα λόγια και να κάτσουμε όλοι μαζί να συζητήσουμε, να δούμε που βρισκόμαστε, ποια είναι τα προβλήματα, ποιες είναι οι λύσεις που μπορούμε να δώσουμε, οι άμεσες και οι μακροχρόνιες και να συνεργαστούμε σε αυτά τα πεδία».

Αυτό είναι το μήνυμα που στέλνει μέσω του DailyPharmaNews η κ. Δέσποινα Μακριδάκη ως Πρόεδρος της ΠΕΦΝΙ.

Πάντως για την ίδια, αυτήν τη στιγμή οι ελλείψεις φαρμάκων δεν είναι φλέγον πρόβλημα για τα νοσοκομεία και δεν έχει κάποια τέτοια εικόνα και από την πλευρά των ασθενών. «Έχω μιλήσει κατά καιρούς με την κ. Γραμματόγλου (σ.σ. Ζωή Γραμματόγλου, Πρόεδρος Συλλόγου Καρκινοπαθών, Εθελοντών, Φίλων και Ιατρών -Κ.Ε.Φ.Ι.- Αθηνών) και δεν μου έχει μεταφέρει κάποιο πρόβλημα από το νοσοκομειακό περιβάλλον όπου απ’ όσο γνωρίζω τουλάχιστον δεν υπάρχουν τραγικές ελλείψεις σε ό,τι αφορά τα φάρμακα. Υπήρχε ένα ολιγοήμερο πρόβλημα με την colistin αλλά αυτό ήταν ένα πανευρωπαϊκό πρόβλημα, δεν αφορούσε μόνο την Ελλάδα. Στα νοσοκομεία αυτήν την περίοδο το πρόβλημα είναι η διαχείριση των χρόνιων περιστατικών σε παράλληλη διαδικασία με τα θέματα που δημιουργεί η πανδημία COVID. Αυτό είναι το βασικό πρόβλημα και βέβαια οι τραγικές ελλείψεις προσωπικού και ιδιαίτερα νοσοκομειακών Φαρμακοποιών».

Σε κάθε περίπτωση για την κ. Μακριδάκη ο τρόπος που αντιμετωπίζονται τα προβλήματα στο χώρο της υγείας, όχι μόνο το θέμα των ελλείψεων αλλά όλα τα θέματα, δεν βοηθά. «Δεν συζητάμε όλοι μαζί, δεν βρισκόμαστε όλοι μαζί. Ως εκ τούτου τα θέματα καταγράφονται και παρουσιάζονται συχνά μονόπλευρα και όχι όπως θα έπρεπε, ολοκληρωμένα και αυτό σίγουρα δεν υποστηρίζει στη βελτίωση των συνθηκών, στην καλύτερη δυνατή αξιοποίηση του δυναμικού και στη βελτίωση της όλης κατάστασης προς όφελος του ασθενή και του συστήματος υγείας. Αυτή είναι μία διαχρονική θέση που έχω γιατί αυτό θεωρώ ότι είναι και ένα βασικό πρόβλημα. Για παράδειγμα η ΕΛΛΟΚ είχε ένα τριήμερο συνέδριο. Είχε καλέσει τους νοσοκομειακούς γιατρούς; Είχε καλέσει τους νοσοκομειακούς φαρμακοποιούς;».

Στο ερώτημα ποια συγκεκριμένα προβλήματα θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν μέσα από αυτή τη συνεργασία των φορέων η κ. Μακριδάκη απαντά ότι «η διαρκής συνεργασία είναι προαπαιτούμενο για να προλάβεις τη δημιουργία προβλημάτων. Οποιαδήποτε προβλήματα. Την ασφαλή χορήγηση των φαρμάκων, την έγκαιρη πρόσβαση στην αναγκαία φαρμακευτική αγωγή, την καλή πληροφόρηση των ασθενών, την καταγραφή των παρενεργειών, την ενημέρωση και την εκπαίδευση του ασθενή για το πως θα την αντιμετωπίσει. Αυτά είναι δυνητικά προβλήματα που αφορούν οποιονδήποτε ασθενή, ανεξαρτήτως νόσου. Επομένως ο νοσοκομειακός γιατρός και ο νοσοκομειακός φαρμακοποιός οφείλουν να συνεργαστούν με τις ενώσεις ασθενών ακριβώς για να φτιάξουν ένα δίκτυο συνεργασίας να προλάβουν ανεπιθύμητες καταστάσεις και βεβαίως να αντιμετωπίσουν όποια προβλήματα προκύπτουν. Είναι βέβαιο ότι ο ασθενής δεν θα πάει σε πρώτη φάση να πει πως δεν υπάρχει φαρμακοποιός στο νοσοκομείο. Εάν δεν έχει επαφή μαζί μας όμως πως θα ξέρει πόσοι φαρμακοποιοί θα πρέπει να εργάζονται σε ένα νοσοκομείο για να πάρει όπως πρέπει τα φάρμακά του. Βλέπω σήμερα σ’ ένα site το πρόβλημα με το νοσοκομείο Μεταξά. Ένας φαρμακοποιός στο Μεταξά! Είμαστε σοβαροί; Δύο ΜΟΝΟ φαρμακοποιοί σε  Σισμανόγλειο και Αμαλία Φλέμινγκ! Αντιλαμβανόμαστε το πρόβλημα;» αναρωτιέται η κ. Μακριδάκη.

Και συνεχίζει: «Αυτή η τραγική υποστελέχωση και η προσπάθεια στήριξης με μη εξειδικευμένο προσωπικό –διότι τους επικουρικούς τους εκτιμούμε, τους αγαπάμε, τους σεβόμαστε αλλά δεν είναι εκπαιδευμένοι νοσοκομειακοί φαρμακοποιοί, δεν μας βοηθά να ανταπεξέλθουμε. Ξέρετε πόσοι νοσοκομειακοί φαρμακοποιοί έφυγαν με σύνταξη τον τελευταίο μήνα; Πάνω από 12 σε μεγάλα νευραλγικά νοσοκομεία, όπως το Ιπποκράτειο, το Γενικό Κρατικό Νίκαιας, το «Ελπίς» κτλ. Ποιοι αναλαμβάνουν εκεί; Πως ελέγχονται; Πως αξιολογούνται; Αυτά είναι τα προβλήματα τα δικά μας, που όμως άμεσα ή και έμμεσα επηρεάζουν την παροχή υπηρεσιών, επηρεάζουν το γίγνεσθαι σε οποιαδήποτε χρόνια νόσο πάει να καλύψει ένα νοσοκομείο. Οι ελλείψεις σε αναγκαίο εξειδικευμένο προσωπικό είναι το βασικό πρόβλημα που αναζητά λύση!»