ΥΓΕΙΑ & ΕΥΕΞΙΑ

Συνδυασμός φαρμάκων εξαφάνισε μελάνωμα και έμεινε «τρύπα»

Συνδυασμός φαρμάκων εξαφάνισε μελάνωμα και έμεινε «τρύπα»

photo

Ένας μεγάλος όγκος μελανώματος εξαφανίστηκε τόσο γρήγορα από το στήθος μιας γυναίκας, που άφησε ένα μεγάλο κενό στη θέση του. Το αποτέλεσμα αυτό προέκυψε όταν έλαβε μια νέα θεραπεία που περιέχει δύο φάρμακα για το μελάνωμα, σύμφωνα με  νέα έκθεση επιστημόνων.

 

Η γυναίκα έλαβε τα ίδια φάρμακα με περισσότερους από 100 ασθενείς που πήραν μέρος σε πρόσφατη μελέτη. Για την πλειονότητα των συμμετεχόντων, ο συνδυασμός λειτούργησε καλύτερα από ό, τι το ένα φάρμακο (ιπιλιμουμάμπη) μόνο του, αλλά οι γιατροί έμειναν έκπληκτοι από το πόσο καλά αποτελέσματα είχε στο μελάνωμα της συγκεκριμένης γυναίκας. Όπως γράφουν οι ερευνητές στην έκθεσή τους, δεν είχαν καν διανοηθεί ότι θα μπορούσε ένας όγκος  μελανώματος να εξαφανιστεί τόσο γρήγορα που να αφήσει μια τρύπα στο σώμα.

 

«Αυτό που ήταν ασυνήθιστο ήταν το μέγεθος της ανάρρωσης και το πόσο γρήγορα επήλθε», επεσήμανε ο Δρ Paul Chapman, κύριος συγγραφέας της μελέτης και διευθυντής του Τμήματος Μελανώματος στο νοσοκομείο Μεμόριαλ, στη Νέα Υόρκη. Ωστόσο, οι γιατροί είναι επιφυλακτικοί στο συνδυασμό των φαρμάκων, καθώς δεν λειτουργεί για όλους και μπορεί να έχει και σοβαρές παρενέργειες.

 

Ο συνδυασμός φαρμάκων είναι μέρος μιας σχετικά πρόσφατης προσέγγισης για την θεραπεία του μελανώματος με φάρμακα που ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστημα (ανοσοθεραπεία).

 

Το ένα εκ των δύο φαρμάκων που εμπεριέχονταν ήταν η ιπιλιμουμάμπη (εγκεκριμένη από τον FDA και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή Φαρμάκων για Ανθρώπινη Χρήση), η  οποία απενεργοποιεί έναν ανασταλτικό μηχανισμό,  που εμποδίζει ορισμένα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος να «σκοτώσουν» τα καρκινικά κύτταρα.

 

Το άλλο φάρμακο ήταν η νιβολουμάμπη (εγκεκριμένη από τον FDA), η οποία αποτρέπει το θάνατο των Τ-κυττάρων του ανοσοποιητικού.

 

Ωστόσο, ο συνδυασμός αυτός φάνηκε να έχει σοβαρές παρενέργειες (στο 54% των συμμετεχόντων στη μελέτη), όπως κολίτιδα, διάρροια (25-40 φορές την ημέρα) και προβλήματα με τους ενδοκρινείς αδένες.

 

Σύμφωνα με τους ερευνητές, η περίπτωση της γυναίκας δείχνει ότι η ανοσοθεραπεία μπορεί να λειτουργήσει γρήγορα, καθώς ο δικός της όγκος εξαφανίστηκε μέσα σε τρεις εβδομάδες από την λήψη της πρώτης θεραπείας της. Ωστόσο, ο συνδυασμός των δύο φαρμάκων μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τον ασθενή όταν ο όγκος βρίσκεται κάπου αλλού στο σώμα, δεδομένου ότι ενδεχομένως να αφήσει τρύπα.

 

Η μελέτη

 

Οι ερευνητές έδωσαν θεραπεία σε 142 άτομα με μεταστατικό μελάνωμα (μελάνωμα που έχει εξαπλωθεί σε άλλα μέρη του σώματος). Ορισμένοι από αυτούς  έλαβαν το συνδυασμό, και άλλοι έλαβαν ιπιλιμουμάμπη  συν ένα εικονικό φάρμακο. Ούτε οι συμμετέχοντες, ούτε οι γιατροί τους γνώριζαν τι θεραπεία είχαν λάβει, μέχρι το τέλος της μελέτης.

 

Όπως προέκυψε, ο νέος συνδυασμός φαρμάκων είχε καλύτερα αποτελέσματα από το συνδυασμό ιπιλιμουμάμπης και εικονικού φαρμάκου.

 

Σε μια ανάλυση, οι ερευνητές επικεντρώθηκαν σε 109 ασθενείς, οι οποίοι δεν έφεραν  μετάλλαξη στο γονίδιο BRAF (οι μεταλλάξεις BRAF συνδέονται με έναν αριθμό καρκίνων, συμπεριλαμβανομένου του μελανώματος και υπάρχουν και άλλες θεραπείες που στοχεύουν στο συγκεκριμένο γονίδιο). Μεταξύ των 72 ατόμων στα οποία χορηγήθηκε ο συνδυασμός, το 61 % παρουσίασαν συρρίκνωση του όγκου, σε σύγκριση με το μόλις 11 % από τα 37 άτομα της ομάδας που έλαβαν μόνο ιπιλιμουμάμπη .

 

«Το 22% ίσως να μην ακούγεται υψηλό ποσοστό, αλλά στον κόσμο της θεραπείας του μελανώματος, είναι σημαντικό», δήλωσε η δρ Sylvia Lee, επίκουρη καθηγήτρια Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον.

 

«Δεν είναι σαφές το κατά πόσον το μελάνωμα θα επανεμφανιστεί σε οποιονδήποτε από τους ασθενείς στη νέα μελέτη. Οι γιατροί τους παρακολουθούν, προκειμένου να διαπιστώσουν αν οι άνθρωποι που λαμβάνουν το συνδυασμό φαρμάκων ζουν περισσότερο από ό, τι αναμενόταν», δήλωσε ο Chapman.

 

Τόσο η μελέτη του φαρμακευτικού συνδυασμού, η οποία διεξήχθη από την παρασκευάστρια εταιρία των δύο φαρμάκων, όσο και η έκθεση της περίπτωσης της γυναίκας, δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό περιοδικό New England Journal of Medicine.