Κάθε 17 λεπτά ένας έφηβος βάζει τέλος στη ζωή του στις δυτικές "ευτυχισμένες" κοινωνίες. Οι αυτοκτονίες είναι η τρίτη αιτία θανάτου μεταξύ εφήβων και νέων ηλικίας από 15 έως 24 χρόνων. Έρευνα από το Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης, στη Δανία, έδειξε ότι η λήψη αντικαταθλιπτικών φαρμάκων από παιδιά και εφήβους σχετίζεται με αυξημένη επιθετικότητα και αυτοκτονικό ιδεασμό που, όμως, συχνά δεν καταγράφονται. Οι Δανοί επιστήμονες έκαναν συνδυασμένη ανάλυση 70 κλινικών μελετών, με 18.526 ενήλικους και ανήλικους ασθενείς, στις οποίες είχαν εξεταστεί οι επιδράσεις πέντε αντικαταθλιπτικών: της ντουλοξετίνης, της φλουοξετίνης, της παροξετίνης, της σερτραλίνης και της βενλαφαξίνης.

Οι ερευνητές εξέτασαν τις αναφορές για θανάτους, αυτοκτονίες, αυτοκτονικό ιδεασμό ή απόπειρα αυτοκτονίας, επιθετικότητα και ακαθησία (μία δυσάρεστη αίσθηση εσωτερικής ανησυχίας και εκνευρισμού, που κάνει τον πάσχοντα να μην μπορεί να καθίσει ήρεμος και ακίνητος διότι έχει μονίμως μια αίσθηση σαν να θέλει να «βγει» από το δέρμα του) μεταξύ τους. Όπως διαπίστωσαν, στους ενήλικες η λήψη των αντικαταθλιπτικών δεν σχετιζόταν με αύξηση του κινδύνου για οποιαδήποτε από τις προαναφερθείσες σκέψεις και συμπεριφορές, αλλά στις ηλικίες κάτω των 18 ετών, ο κίνδυνος οξυθυμίας, αυτοκτονικού ιδεασμού και απόπειρας αυτοκτονίας ήταν υπερδιπλάσιος σε όσους ανήλικους έπαιρναν τα φάρμακα σε σύγκριση με όσους έπαιρναν placebo, με ποσοστό έως και 3% των χρηστών των αντικαταθλιπτικών να εκδηλώνουν αυτοκτονικό ιδεασμό και ποσοστό σχεδόν 4% να εκδηλώνουν επιθετικότητα.

Ευτυχώς, κανένας από τους εθελοντές δεν είχε αυτοκτονήσει.

Η σχετική δημοσίευση έγινε στο «British Medical Journal». όπως αναφέρεται, είναι, μεν, γνωστό εδώ και περίπου μία δεκαετία ότι τα αντικαταθλιπτικά στα παιδιά και στους εφήβους σχετίζονται με αυτοκτονικό ιδεασμό, αλλά τα στοιχεία είναι ελλιπή, καθώς οι φαρμακευτικές εταιρείες συχνά δεν τα καταγράφουν πλήρως ή ξεκάθαρα στις μελέτες που χρηματοδοτούν (λ.χ. γράφουν «επιδείνωση της κατάθλιψης» αντί για «αυτοκτονικές σκέψεις»).

Την ίδια στιγμή, ωστόσο, κανείς ανήλικος ασθενής δεν πρέπει να διακόψει τη λήψη των αντικαταθλιπτικών από μόνος του, διότι η απότομη διακοπή της λήψης τους, επίσης, μπορεί να έχει ολέθριες συνέπειες.