Μπορεί η ψήφιση του πολυνομοσχεδίου και των σχετικών με την Υγεία διατάξεών του, να είναι το καυτό θέμα των ημερών, ωστόσο με τον Τομεάρχη Υγείας της Νέας Δημοκρατίας, κ. Βασίλη Οικονόμου, τη συζήτησή μας απασχόλησε ένα εξίσου σοβαρό ζήτημα δημόσιας Υγείας, που απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή και σωστό σχεδιασμό, εκείνο των χρονίως πασχόντων και της αποτελεσματικής διαχείρισης των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν.

Συνέντευξη στη Ρούλα Σκουρογιάννη

Λίγο πριν η ΝΔ δημοσιοποιήσει το δικό της μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, ο κ. Οικονόμου απαντά στο dailypharmanews.gr για τον αποτελεσματικότερο τρόπο διαχείρισης των χρονίων νοσημάτων, το ποσοστό συμμετοχής των χρόνιων ασθενών στο φάρμακο αλλά και τη συμμετοχή των συλλόγων ασθενών στα κέντρα λήψης αποφάσεων.

 DPhN: Τα χρόνια νοσήματα είναι ένα μεγάλο αγκάθι στη δημόσια Υγεία όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο. Από τη θέση σας, κύριε Οικονόμου, ως τομεάρχης Υγείας της Νέας Δημοκρατίας, ποιες αλλαγές θα υλοποιούσατε για την καλύτερη αντιμετώπιση των χρονίως πασχόντων και το σημαντικότερο, τι θα κάνατε για τον περιορισμό των παραγόντων κινδύνου, καθώς η συντριπτική πλειοψηφία των χρόνιων νοσημάτων μπορούν –σε κάποιο βαθμό- να προληφθούν;

 Τα χρόνια νοσήματα, μεταξύ των οποίων τα καρδιαγγειακά νοσήματα, ο καρκίνος, ο διαβήτης και τα ψυχικά νοσήματα, ευθύνονται για το 70% της ζήτησης υπηρεσιών υγείας και απορροφούν περισσότερο από το 65% της εθνικής υγειονομικής δαπάνης.

Για την ΝΔ η αντιμετώπιση των χρόνιων νοσημάτων αποτελεί έναν από τους κεντρικούς άξονες του κυβερνητικού της προγράμματος, το οποίο σύντομα θα δημοσιοποιηθεί.

Στο πλαίσιο της μεταρρύθμισης της ΠΦΥ, που εμείς προτείνουμε, πρωτεύοντα ρόλο έχει η ανάπτυξη Δικτύου Διαχείρισης Χρόνιων Νοσημάτων με, επίκεντρο πάντοτε τον ιατρό της οικογένειας. Το Δίκτυο αυτό θα έχει ένα σύνθετο ρόλο αναφορικά τόσο με τη φροντίδα εντός των δομών όσο και τη φροντίδα ασθενών ενταγμένων στην κοινότητα.

DPhN: Το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια, έχει αυξηθεί το ποσοστό συμμετοχής των ασθενών στο φάρμακο, οδηγεί στη μείωση της συμμόρφωσής τους στη θεραπεία, στην αύξηση των ποσοστών απορρύθμισης αλλά και στην αύξηση στις δαπάνες για την Υγεία. Ποιες είναι οι δικές σας προτάσεις διαχείρισης αυτής της κατάστασης;

 Αποτελεί πράγματι μία σκληρή παραδοχή ότι η  αύξηση των ίδιων πληρωμών από τους χρόνιους ασθενείς θέτει σημαντικά εμπόδια της πρόσβασης στο φάρμακο.

Παράλληλα αποτελεί καθοριστική συνιστώσα μειωμένης συμμόρφωσης και κατά συνέπεια αύξησης των ποσοστών απορρύθμισης. Οι χρόνιοι πάσχοντες καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια κάλυψης του κόστους από ίδιες πληρωμές, γεγονός το οποίο, ενδεχομένως να μην είναι εφικτό σε βάθος χρόνου, δεδομένης της σταθερής ή και αυξανόμενης οικονομικής επιβάρυνσης και της αναμενόμενης επιδείνωσης των μακροοικονομικών δεικτών (ανεργία, εισόδημα)

Είναι ξεκάθαρο επίσης ότι το φάρμακο για τον χρόνιο ασθενή είναι «μονόδρομος», με αποτέλεσμα να μειώνει κάθε άλλη δυνατή δαπάνη για να έχει πρόσβαση στο φάρμακο. 9 στους 10 θεωρούν το φάρμακο ιδιαιτέρως σημαντικό για τη διατήρηση του επιπέδου υγείας τους ενώ 6 στους 10 θεωρούν την άποψη του γιατρού το πρώτο κριτήριο για την αλλαγή φαρμάκου. Αδιαμφισβήτητη  είναι και η σχέση εμπιστοσύνης με το φάρμακο το οποίο ήδη λαμβάνει και έχει ρυθμιστεί, μολονότι επωμίζεται πρόσθετο κόστος.

Το σύστημα πάντως συνταγογράφησης με βάση τη δραστική ουσία υπερθεματίζει τον ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο του ιατρού στη ζήτηση των υπηρεσιών υγείας, λόγω της ασυμμετρίας της πληροφόρησης μεταξύ των εταίρων, καθώς η άποψη του γιατρού αποτελεί το βασικό κριτήριο για την αλλαγή σκευάσματος. Μόλις 1 στους 10 άλλαξε το φάρμακό του και επέλεξε αυτό που αποζημιώνει η κοινωνική ασφάλιση. Οι 8 στους 10 ασθενείς παρέμειναν στο φάρμακό τους, μετά την εφαρμογή της συνταγογράφησης με βάση το INN, και επωμίσθηκαν την πρόσθετη δαπάνη, περικόπτοντας κάθε άλλο δυνατό έξοδο.

DPhN: Στην Ευρώπη, αποτελεί πλέον συνείδηση με πρακτική εφαρμογή, η συμμετοχή των συλλόγων ασθενών στα κέντρα λήψης αποφάσεων.
Στη χώρα μας, αν και βρισκόμαστε πίσω σε αυτόν τον τομέα, έχουν γίνει, ωστόσο, σημαντικά βήματα τα τελευταία χρόνια. Για το θέμα αυτό ποιες είναι οι θέσεις σας και ποια τα σχέδια που προτείνετε να υλοποιηθούν;

Θέλουμε τη συμμετοχή των συλλόγων ασθενών στη λήψη των αποφάσεων και θα το θεσμοθετήσουμε στη νέα διακυβέρνηση. Ήδη έχουμε ξεκινήσει ένα κύκλο επαφών με τους συλλόγους ασθενών. Τους θέλουμε πρωταγωνιστές και ζωτικούς παράγοντες στη χάραξη της πολιτικής υγείας, ειδικά για τους χρόνια πάσχοντες.

Η λήψη μέτρων καθίσταται επιτακτική, καθώς η ανεπαρκής διαχείριση των χρόνιων παθήσεων εκτός των επιπτώσεων στην υγεία του πληθυσμού ωθεί σε αυξημένη ζήτηση δευτεροβάθμιων (αύξηση των εισαγωγών >30%) και τριτοβάθμιων υπηρεσιών υγείας με άμεση συνέπεια την όξυνση της δαπάνης και τον εκτροχιασμό του προϋπολογισμού υγείας. Οι χρόνιοι ασθενείς λαμβάνουν μόνο το 56% της κλινικά συνιστώμενης υγειονομικής φροντίδας. Η διάσταση και το μέγεθος της επίδρασης του φαινομένου αυτού δύναται να αποτυπωθεί από τη διαφορά του μέσου κόστους περίπτωσης στην πρωτοβάθμια φροντίδα η οποία υπολογίζεται σε 31,5€ (με 4,5-5,0 επισκέψεις κατά κεφαλήν ετησίως) και του μέσου κόστους περίπτωσης σε ένα δημόσιο νοσηλευτικό ίδρυμα η οποία ανέρχεται σε 2108€.