Με μεγάλη επιτυχία ολοκληρώθηκαν οι εργασίες του 3ου Ευρωπαϊκού Συνεδρίου Ομοιοπαθητικής, με θέμα την «Ασφάλεια και Αποτελεσματικότητα της Ομοιοπαθητικής» που πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 31 Μαΐου, στη «Στοά του Βιβλίου», στην Αθήνα.

Από το Χαράλαμπο Πετρόχειλο

Το συνέδριο συνδιοργανώθηκε από τον Σύλλογο Ομοιοπαθητικών Ελλάδας (ΣΟΕ), ο οποίος φέτος γιορτάζει τα 20 χρόνια από την ίδρυσή του και το Ευρωπαϊκό Κεντρικό Συμβούλιο Ομοιοπαθητικών (ECCH), με την υποστήριξη της Ελληνικής Εταιρείας Ομοιοπαθητικών Φαρμακοποιών (ΕΕΟΦ).

Το παρακολούθησαν σύνεδροι από το Ηνωμένο Βασίλειο, την Ιρλανδία, το Βέλγιο, την Πολωνία, την Γερμανία, τη Νορβηγία, την Βουλγαρία, την Ισπανία, τη Σουηδία, την Κροατία, τη Σερβία, το Ισραήλ, την Ελλάδα, αλλά και από τον Καναδά, τις Η.Π.Α. και την Αυστραλία. Όλοι οι ομιλητές του, με κεντρικό άξονα την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα της Ομοιοπαθητικής, παρουσίασαν εξελίξεις και νέες έρευνες για την Ομοιοπαθητική και τους επαγγελματίες ομοιοπαθητικούς.

Τις εργασίες του συνεδρίου άνοιξε η Πρόεδρος του ΣΟΕ, κ. Θεανώ Ρέντζη-Στουραΐτη. Εκ μέρους του Συλλόγου Ομοιοπαθητικών Ελλάδος (ΣΟΕ) χαιρέτησε ο ιδρυτής του και επίτιμος πρόεδρος, κ. Γεράσιμος Στουραΐτης και εκ μέρους της Ελληνικής Εταιρείας Ομοιπαθητικών Φαρμακοποιών (ΕΕΟΦ), ο πρόεδρός της, κ. Κωνσταντίνος Πετρουλάκης. Και οι δύο υπογράμμισαν τη σημασία της συνεργασίας των δύο φορέων στην εξέλιξη της Ομοιοπαθητικής στη χώρα μας. Η Αυστραλή πρόεδρος του Διεθνούς Συμβουλίου Ομοιοπαθητικών (ICH), κ. Michelle Hookman, έφερε το μήνυμα της ενότητας στη διεθνή κοινότητα, «σε καιρούς κρίσης, ενωμένοι στεκόμαστε πιο δυνατοί». Συνεχίζοντας, στον δικό του χαιρετισμό ο Ιρλανδός πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κεντρικού Συμβουλίου Ομοιοπαθητικών (ECCH), κ. Michael Smith, τόνισε τη σημασία της ασφάλειας και της αποτελεσματικότητας της Ομοιοπαθητικής και αναφέρθηκε στην έρευνα που είχε πραγματοποιηθεί το 2009, σε πανευρωπαϊκό επίπεδο από το ECCH σχετικά με αυτό το πολύ σημαντικό ζήτημα. Συνοπτικά, αναφέρθηκε στα συμπεράσματα της έρευνας που επιβεβαιώνουν ότι τα ομοιοπαθητικά σκευάσματα είναι ασφαλή στη χρήση τους και ότι η ομοιοπαθητική θεραπεία που παρέχεται από θεσμοθετημένους, εντασσόμενους σε κανόνες ή αυτορυθμιζόμενους ομοιοπαθητικούς, είναι το ίδιο ασφαλής και  αποτελεσματική.

Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι πάνω από το 30% των Ευρωπαίων πολιτών επιλέγουν την Ομοιοπαθητική και το 70% από αυτούς βλέπει σημαντική βελτίωση στα θέματα υγείας που το απασχολούν. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Σύλλογος Ομοιοπαθητικών Ελλάδος (ΣΟΕ) έχει καταθέσει την έρευνα αυτή από τον περασμένο Οκτώβριο στο Υπουργείο Υγείας και στο Κεντρικό Συμβούλιο Υγείας (ΚΕΣΥ) και έχει κληθεί να παραστεί και να καταθέσει τις θέσεις του, στη Συνεδρίαση της αρμόδιας επιτροπής του ΚΕΣΥ για τη «Θεσμοθέτηση της Ομοιοπαθητικής».  

Τα πρακτικά του 3ου Ευρωπαϊκού Συνεδρίου Ομοιοπαθητικής θα τυπωθούν σε επετειακή έκδοση, για την 20ετία του ΣΟΕ, το Φθινόπωρο του 2017.

Η πρόεδρος του ΣΟΕ κα Στουραΐτη μιλώντας στο DPhN δήλωσε απολύτως ικανοποιημένη από τη συμμετοχή στο συνέδριο. «Η συμμετοχή ήταν πολύ μεγαλύτερη από αυτήν που περιμέναμε. Ήρθαν πολλοί επαγγελματίες υγείας και όχι μόνο ομοιοπαθητικοί. Ήρθαν επίσης επαγγελματίες με τους οποίους συνεργαζόμαστε στις θεραπείες για τους ασθενείς μας, όπως ψυχολόγοι, παιδίατροι κτλ». Μάλιστα στάθηκε στο γεγονός ότι το συνέδριο δεν το παρακολούθησαν μόνο ιατροί, φαρμακοποιοί και άλλοι επαγγελματίες υγείας αλλά και άνθρωποι εκτός του χώρου της υγείας. «Υπάρχουν ομοιοπαθητικοί», όπως είπε «που ξεκινούν από τελείως διαφορετικούς χώρους. Υπήρχε μία ομιλήτρια για παράδειγμα που μίλησε για την ομοιοπαθητική στην αντιμετώπιση της Διαταραχής Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) η οποία ήταν εκπαιδευτικός. Κάποια στιγμή στη ζωή ενός ανθρώπου που ήρθε σε επαφή με την ομοιοπαθητική μπορεί να του γεννηθεί η επιθυμία να ασχοληθεί συστηματικά μ’ αυτήν, να ξεκινήσει από το μηδέν και να μάθει την ομοιοπαθητική. Είναι κάτι που γίνεται και οι περισσότεροι που ασκούν τα τελευταία χρόνια την ομοιοπαθητική, έτσι την έχουν επιλέξει. Μπορεί η επαγγελματική τους δραστηριότητα μέχρι εκείνη τη στιγμή να ήταν μέσα σε κάποιο επάγγελμα υγείας μπορεί όμως και να μην ήταν. Απλά για όσους δεν προέρχονται από ένα επάγγελμα υγείας με βάση τα όσα έχουμε δεσμευτεί ως Σύλλογος Ομοιοπαθητικών Ελλάδος ακολουθώντας τα πρότυπα του Ευρωπαϊκού Κεντρικού Συμβουλίου Ομοιοπαθητικής εκπαιδεύονται σε βασικά μαθήματα ανατομίας, φυσιολογία, παθολογίας για να έχουν μία γενική γνώση του ανθρώπινου οργανισμού». Πάντως φαίνεται πως η ομοιοπαθητική κερδίζει πολλούς επαγγελματίες του χώρου της υγείας και πλέον έχει έρθει η ώρα, σύμφωνα με την κ. Στουραΐτη να αναγνωριστεί από την πολιτεία. «Βλέπουμε ότι η ομοιοπαθητική πια αναγνωρίζεται από τους επαγγελματίες υγείας και τη ζητάει ο πολίτης, όπως επίσης ζητάει από τα κράτη να θεσμοθετήσουν την ομοιοπαθητική ως ένα ανεξάρτητο επάγγελμα υγείας». Πρωταρχικής σημασίας για την κ. Στουραΐτη είναι η σωστή ενημέρωση του πολίτη για το τι είναι ομοιοπαθητική καθώς «πολλοί παρουσιάζουν κάτι διαφορετικό πίσω από το όνομα της ομοιοπαθητικής που δεν είναι». Και εξηγεί ότι αφενός κάποιοι άνθρωποι οι οποίοι δεν είναι πιστοποιημένα εκπαιδευμένοι σωστά εμφανίζονται ως ομοιποπαθητικοί, αφετέρου η ομοιοπαθητική ενώ έχει ένα συγκεκριμένο στίγμα συχνά συγχέεται με άλλες εναλλακτικές θεραπείες, γεγονός που μπορεί να πλήττει την εικόνα της, την αξιοπιστία σε ό,τι αφορά την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητά της.

Στο ζήτημα αυτό στάθηκε και η φαρμακοποιός -Ομοιοπαθητικός κ. Χρύσα Κωνσταντιανού η οποία ήταν ομιλήτρια στο συνέδριο με θέμα ομιλίας «Ομοιοπαθητικός-Φαρμακοποιός-Ασθενής. Η τέχνη του Ενδιάμεσου» Όπως είπε η. κ. Κωνσταντιανού στο DPhN ο φαρμακοποιός ως ενδιάμεσος ανάμεσα στον θεράποντα και τον ασθενή καλείται να παίξει έναν ρόλο πολύπλευρο. Ανάμεσα σε αυτά που καλείται να αντιμετωπίσει είναι «οι διάφορες εναλλακτικές θεραπείες που ο κόσμος δεν είναι πληροφορημένος γι’ αυτές. Έρχεται κάποιος από έναν ομοιοπαθητικό με μια συνταγή και συγχρόνως παίρνει μία φυτοθεραπεία ή ανθιοϊάματα ή ένα κλασικό φάρμακο που δεν ξέρει εάν επιτρέπεται ή όχι. Καλύπτουμε λοιπόν όλο αυτό το φάσμα και πρέπει να συμβουλεύσουμε και να σταθούμε δίπλα στον ασθενή με πάρα πολλούς τρόπους. Ξέρετε, η θεραπεία ξεκινά από την πρώτη καλή κουβέντα που θα πούμε, από το ότι θα πούμε “ναι, αυτό είναι καλό, θα σου κάνει καλό, κι εγώ το κάνω”. Έχουμε καθημερινή επαφή με τον πελάτη και ξέρουμε πράγματα που μπορεί να ξεχάσει να πει στον ομοιοπαθητικό ιατρό».

Αυτός ο πολλαπλός ρόλος που παίζει ο φαρμακοποιός πάντως θέλει δύναμη. «Το εργασιακό πρόβλημα το δικό μας είναι ότι εξουθενωνόμαστε μέσα από όλα αυτά, γιατί πραγματικά ο ρόλος μας είναι πάρα πολύ πολύπλευρος, αναφέρει η κ. Κωνσταντιανού. Είναι όμως και καθοριστικός αφού έχει να κάνει με το μεγάλο ζητούμενο που είναι η ασφάλεια και η αποτελεσματικότητα της χορηγούμενης ομοιοπαθητικής θεραπείας την οποία άλλωστε παρασκευάζει ο ίδιος ο φαρμακοποιός στο εργαστήριό του. Από εκεί ξεκινούν όλα σύμφωνα με την κ. Κωνσταντιανού και εκεί δίνεται η μεγαλύτερη προσοχή, όπως επίσης και στη σωστή  επικοινωνία με τον ασθενή: «Εάν θέλουμε να το κάνουμε σωστά η ασφάλεια και η αποτελεσματικότητα είναι το πρωταρχικό και το ουσιαστικό. Αυτό είναι εκείνο από το οποίο ξεκινάμε που σημαίνει χρόνια σπουδών, ένα πολύ καλό εργαστήριο, καθημερινή ενημέρωση και όλο αυτό να μπορείς να το επικοινωνήσεις στον ασθενή με τρόπο κατανοητό και χωρίς να κάνεις τον έξυπνο. Αλλιώς θα μιλήσεις σε μία ηλικιωμένη γυναίκα και αλλιώς σ’ έναν νέο άνθρωπο που έχει διαβάσει ένα κάρο πράγματα στο internet. Χρειάζεται λοιπόν κάθε φορά να είμαστε και λίγο ψυχολόγοι και να λέμε τόσο, όσο…».