Γράφει η Πόπη Γεωργίου

Μόνον μετά από παραπεμπτικό, το οποίο θα εκδίδει ο οικογενειακός γιατρός της Τοπικής Μονάδας Υγείας (ΤΟΜΥ) ή του Κέντρου Υγείας ή ο συμβεβλημένος με τον Εθνικό Οργανισμό Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ) ιδιώτης οικογενειακός γιατρός, θα μπορεί ένας ασφαλισμένος ή ανασφάλιστος ασθενής να προσέλθει στο δευτεροβάθμιο επίπεδο του ΕΣΥ, στη νοσοκομειακή μονάδα, δηλαδή. Η μόνη εξαίρεση αφορά τα επείγοντα περιστατικά.

Η κατάργηση της ελευθερίας επιλογής γιατρού ή νοσοκομειακής μονάδας είναι απόλυτη, με τις ρυθμίσεις τις οποίες περιλαμβάνει το νομοσχέδιο για τη νέα δημόσια πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας.

Υπενθυμίζεται ότι ο Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος (ΠΙΣ) έχει ασκήσει μεταξύ άλλων κριτική ακριβώς σε αυτό το σημείο: στην πλήρη κατάργηση της ελευθερίας επιλογής γιατρού και νοσοκομειακής μονάδας.

Όπως γράφει ο καθηγητής της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών Κωνσταντίνος Κρεμαλής, στο βιβλίο του με τίτλο «Δίκαιο της Υγείας», το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Νομική Βιβλιοθήκη», «ο στόχος (σ.σ.: της ελεύθερης επιλογής γιατρού και νοσοκομειακής μονάδας) δεν μπορεί παρά να εισαχθεί περιορισμένα σε ένα σύστημα δημόσιας παροχής υπηρεσιών υγείας, που έχει ανάγκη οργάνωσης και συντονισμού, με γνώμονα τις ενιαίες παροχές υγείας και όχι τις διαφοροποιημένες ανάλογα με τις επιλογές των ασθενών».

Από την δική του πλευρά, ο καθηγητής Οικονομικών της Υγείας της Εθνικής Σχολής Δημοσίας Υγείας (ΕΣΔΥ) Γιάννης Κυριόπουλος, αναφέρει χαρακτηριστικά στο βιβλίο του με τίτλο «Υγεία και Ιατρική Περίθαλψη» ότι «η ελεύθερη επιλογή και η συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων – θέσεις που υποστηρίζονται από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας – αποτελούν θεμελιώδεις συνθήκες για την ύπαρξη της δημοκρατίας στον υγειονομικό τομέα, ζήτημα που αφορά τους καταναλωτές ιατρικής περίθαλψης αλλά και τους άλλους επαγγελματίες υγείας, έναντι της ισχύος του ιατρικο- τεχνολογικού μονοπωλιακού συμπλέγματος».

Φαίνεται ότι η ακραία χρήση των νοσοκομειακών μονάδων, δηλαδή η μαζική και ασυντόνιστη προσέλευση των ασφαλισμένων και των ανασφάλιστων στα νοσοκομεία του ΕΣΥ της χώρας μας, στην πλειονότητα των περιπτώσεων μάλιστα, για περιστατικά τα οποία χρήζουν αποκλειστικά και μόνον πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, σε συνδυασμό, ασφαλώς, με την παρωχημένη ιδεολογική προκατάληψη της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Υγείας, κατά της αξίας και της σημασίας της ελεύθερης επιλογής, οδήγησαν στην κατάρτιση του εν λόγω νομοσχεδίου με τρόπο ο οποίος καταργεί απολύτως την αξία και τη σημασία της ελεύθερης επιλογής γιατρού και νοσοκομειακής μονάδας.

Από το ένα άκρο δηλαδή, η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας, επιθυμεί και επιχειρεί να στρέψει στο άλλο άκρο τις σχετικές νοοτροπίες και συμπεριφορές των ασφαλισμένων και των ανασφάλιστων στη χώρα μας, από τους οποίους σπεύδει να στερήσει την ελευθερία στις επιλογές, ακόμη και την περιορισμένη ελευθερία, για να θυμηθούμε τον καθηγητή Κρεμαλή!