Η Υγεία και το Φάρμακο είναι χαοτικά πεδία πολιτικής διαχείρισης και γνωστές «καυτές πατάτες» της δημόσιας διοίκησης. Αυτό ούτε  το ήξεραν, ούτε ρώτησαν να μάθουν πριν αποδεχτούν τις θέσεις τους στην ηγεσία του ΥΥΚΑ.

O λόγος για τους δύο ισχυρούς άνδρες της Αριστοτέλους, Ανδρέα Ξανθό και Παύλο Πολάκη.  Ο ένας γιατρός του ιδιωτικού τομέα και ο άλλος του δημοσίου, με πλούσια συνδικαλιστική δράση και την πάγια αριστερή πεποίθηση ότι όλοι οι άλλοι είναι απατεώνες και οι ίδιοι με τις καλύτερες λύσεις.

Όπως φαίνεται όμως από την πορεία της νομοθετικής τους δουλειάς, μετά από δύο σχεδόν χρόνια διακυβέρνησης, δεν έχουν τις λύσεις ούτε και μπορούν να εφαρμόσουν αυτά που είχαν στο μυαλό τους. Πρώτα από όλα δεν υπάρχουν χρήματα για να το κάνουν, που πρέπει να τους το αναγνωρίσουμε και δεύτερον, δεν γίνεται με ένα νομοσχέδιο –σκούπα να λύσεις τόσα πολλά και σύνθετα , μην πω και ετερόκλητα, προβλήματα!

Το νομοσχέδιο που βρίσκεται σε διαβούλευση από το βράδυ της περασμένης Πέμπτης έχει φέρει πονοκέφαλο σε όσους προσπάθησαν να το διαβάσουν στην λεπτομέρειά του. Όταν δε προσπαθεί κάποιος να βρει τα τρωτά του σημεία, χάνεται σε έναν κυκεώνα από μη εφαρμόσιμα μέτρα.

Παράδειγμα 1ο

Κάθε οικογενειακός γιατρός θα έχει 2000 εγγεγραμμένους ασθενείς. Οι 100 να χρειαστεί να τον επισκεφτούν μέσα σε ένα μήνα, έχουν σκεφτεί πόση ώρα θα του παίρνει να τους εξετάσει  ενδελεχώς– δεδομένου ότι η ευθύνη αυτού του γιατρού θα είναι τεράστια αφού αποτελεί την πύλη ή το εμπόδιο για εξέταση από πιο εξειδικευμένο γιατρό ή νοσηλεία- αλλά και να συμπληρώσει τον ηλεκτρονικό τους φάκελο ;

Παράδειγμα 2ο

Θα υπάρχει οδοντιατρική κάλυψη στα Κέντρα Υγείας με μίνιμουμ 1 οδοντίατρο και έναν βοηθό. Για μηχανήματα, υλικά κλπ δεν γίνεται καμία αναφορά. Έχουν υπόψη τους πόσο ακριβά είναι αυτά; Και πόσο άδεια και φτωχά είναι αυτήν την στιγμή τα οδοντιατρεία των Κέντρων Υγείας και των νοσοκομείων; Με ποιο κονδύλι ακριβώς σκοπεύουν να κάνουν πρωτοβάθμια οδοντιατρική κάλυψη;

Παράδειγμα 3ο

Ομάδες διαφόρων ειδικοτήτων, από οδοντιάτρους και μαίες ως κοινωνικούς λειτουργούς, θα έχουν υποχρέωση να κάνουν ενημερώσεις και δράσεις πρόληψης στην κοινωνία. Ποιος θα τους ελέγχει; Πως θα εξασφαλίσουμε ότι αυτό θα γίνεται με τον ίδιο τρόπο σε όλη την Ελλάδα και ότι θα γίνεται συνεχώς και όχι μόνο στην αρχή.

Παράδειγμα 4ο

Δίνεται η δυνατότητα σε κάποιες μονάδες ΠΦΥ να προσλάβουν επαγγελματίες πχ ψυχολόγους, και να τους πληρώνουν με δελτίο παροχής υπηρεσιών. Από πού να ξεκινήσω να σχολιάζω; Από το γεγονός ότι η αριστερή παιδεία αντιτίθεται σε ελαστικές σχέσεις εργασίας τέτοιου τύπου; Από το γεγονός ότι οι επαγγελματίες αυτοί θα εναλλάσσονται και δεν θα υπάρχει συνέχεια στα προγράμματα; Από πού θα πληρώνονται  με  πόση συνέπεια;

Παράδειγμα 5ο

Παρά την 24ωρη λειτουργία κάποιων μονάδων ΠΦΥ, πως θα αντιμετωπίσουν το «ελληνικό ταπεραμέντο» του συγγενή που θέλει να μεταφέρει τον πάσχοντα αγαπημένο του στο νοσοκομείο και όχι σε ένα Κέντρο Υγείας αστικού Τύπου με 5 γιατρούς; Ποιος και τι μας βεβαιώνει ότι οι εφημερίες των νοσοκομείων όντως θα απεμπλακούν από τα περιστατικά αυτά; Και πως θα εξασφαλίζεται η ασφάλεια και η Υγεία των πολιτών και δεν θα ξεφεύγουν σοβαρά περιστατικά ; 

M.T.