Από τη Ρούλα Σκουρογιάννη 

Σε μια βρετανική μελέτη που δημοσίευσε το BMJ πριν από λίγα χρόνια, διαπιστώθηκε ότι ποσοστό 60% των αντιβιοτικών που συνταγογραφούσαν οι γιατροί αφορούσε περιπτώσεις ασθενών που τους επισκέφθηκαν με αφορμή τον πονόλαιμο.

Περιορισμός της χρήσης αντιβιοτικών για τον πονόλαιμο

Το National Institute for Health and Care Excellence (NICE), στη Βρετανία, δίνει τώρα προτεραιότητα στην προσπάθεια μείωσης αυτού του αριθμού, στέλνοντας κατευθυντήριες οδηγίες στους επαγγελματίες υγείας και στοιχεία που δείχνουν ότι τα αντιβιοτικά  δεν είναι χρήσιμα στην αντιμετώπιση των συμπτωμάτων ενός πονόλαιμου.

Οι λοιμώξεις του αναπνευστικού συστήματος είναι ένας από τους πιο συνηθισμένους λόγους για τους οποίους οι άνθρωποι επισκέπτονται τον οικογενειακό γιατρό τους, με το 27% του συνόλου των ραντεβού που κλείνονται να αφορούν αυτή την αιτιολογία.

Έτσι, το NICE κατέληξε στο συμπέρασμα ότι αντί για αντιβιοτικά, ένα μη στεροειδές αντιφλεγμονώδες φάρμακο, όπως η ιβουπροφαίνη ή η ασπιρίνη, ήταν αποτελεσματικότερα στη μείωση του πόνου, ενώ για τα συμπτώματα αναφέρει ότι αυτά περνούν φυσικά μετά από μια εβδομάδα στις περισσότερες περιπτώσεις.

«Ζούμε σε έναν κόσμο όπου τα βακτηρίδια γίνονται ανθεκτικά στα αντιβιοτικά. Είναι ζωτικής σημασίας αυτά τα φάρμακα να προστατεύονται και να χρησιμοποιούνται μόνο στις περιπτώσεις εκείνες που μπορούν να είναι αποτελεσματικά», δήλωσε ο καθηγητής Gillian Leng, Αναπληρωτής Διευθυντής τους NICE.,

Εκτιμάται ότι 700.000 άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο από ανθεκτικά στα αντιβιοτικά βακτήρια και ο αριθμός αυτός αναμένεται να αυξηθεί σε 10 εκατομμύρια ετησίως έως το 2050.

Απλά μέτρα, όπως ο περιορισμός των συνταγογραφούμενων αντιβιοτικών φαρμάκων, αποτελούν μέρος μιας συντονισμένης δράσης από τις βρετανικές αρχές υγειονομικής περίθαλψης για τη διάρκεια της ισχύος των αντιβιοτικών όσο το δυνατόν περισσότερο.

Το NICE αναφέρθηκε, επίσης, στην αποτελεσματικότητα που έχουν οι παστίλιες για το λαιμό, διαπιστώνοντας ότι βοηθούν μόνο στη μείωση του πόνου στο μέτριας έντασης πονόλαιμο, ενώ μπορεί να είναι, και σε αυτή την περίπτωση αποτελεσματικότερη, η χρήση ενός μη στεροειδούς αντιφλεγμονώδους φαρμάκου.