Η ψωρίαση είναι κάτι περισσότερο από μια ασθένεια του Δέρματος.
Έρευνες έδειξαν ότι η ψωρίαση είναι μία πολύ πιο σύνθετη νόσος, που επηρεάζει ολόκληρο το σώμα και αυξάνει τον κίνδυνο καρδιακών παθήσεων, διαβήτη, καρκίνου και άλλων συν-νοσηροτήτων.
Από τη Ρούλα Σκουρογιάννη
«Δυστυχώς, η ψωρίαση εξακολουθεί να γίνεται πολύ συχνά αντιληπτή και να αντιμετωπίζεται ως “απλή δερματική νόσος” ή ένα “αισθητικό πρόβλημα”, λόγω της έλλειψης δημόσιας ευαισθητοποίησης για τη νόσο», επεσήμανε ο πρόεδρος του Σωματείου Υποστήριξης Ψωριασικών Ασθενών «ΚΑΛΥΨΩ», Κώστας Λούμος, σε ενημέρωση του τύπου, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ψωρίασης (29η Οκτωβρίου), που στοχεύει να αυξήσει την αναγνωρισιμότητα αυτής της εξουθενωτικής νόσου και την επίγνωση της επίδρασης που έχει στη ζωή των ανθρώπων.
«Στην πραγματικότητα, η ψωρίαση και η ψωριασική αρθρίτιδα είναι σοβαρές ασθένειες που επηρεάζουν ολόκληρο το σώμα και αυξάνουν τον κίνδυνο καρδιακών παθήσεων, διαβήτη, καρκίνου και άλλων συν-νοσηροτήτων. Συγκεκριμένα, οι ψωριασικοί ασθενείς έχουν 58% μεγαλύτερο κίνδυνο να εκδηλώσουν ένα μεγάλο καρδιακό επεισόδιο, 46% μεγαλύτερο κίνδυνο να παρουσιάσουν Νόσο του Crohn’s και Διαβήτη τύπου 2, ενώ πολύ συχνά εμφανίζεται παχυσαρκία, υψηλή πίεση και κατάθλιψη. Η Ψωρίαση μπορεί να συντομεύσει τη προσδόκιμο ζωής κατά 10 χρόνια ή περισσότερο. Οι άνθρωποι που ζουν με ψωρίαση ή ψωριασική αρθρίτιδα χρειάζονται πρόσβαση σε ποιοτική θεραπεία για να επιβραδύνουν την πρόοδο της νόσου … Η ζωή μας εξαρτάται από αυτήν» κατέληξε ο κ. Λούμος.
125.000.000 άνθρωποι παγκόσμια πάσχουν από Ψωρίαση και Ψωριασική Αρθρίτιδα
Για τα εκατομμύρια των ασθενών αυτών που υποφέρουν, η παγκόσμια κοινότητα ενώνεται, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ψωρίασης, ώστε να επιτευχθεί μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση και κατανόηση αυτής της περίπλοκης και γεμάτης προκλήσεις ασθένειας τόσο από τους ασθενείς και το περιβάλλον τους όσο και από ευρύ κοινό, την ιατρική κοινότητα αλλά και τις Αρχές.
Στο πλαίσιο αυτό, όπως τόνισε η αντιπρόεδρος του ΚΑΛΥΨΩ, Μαρία Παπαλέξη, «η ύπαρξη της ψωρίασης συνεπάγεται αλλαγές στην καθημερινότητα του ατόμου. Κατ’ αρχήν, ως χρόνια πάθηση απαιτεί ιατρική και φαρμακευτική υποστήριξη. Ανάλογα με τη σοβαρότητα και τα σημεία όπου εντοπίζεται η νόσος, καθημερινές δραστηριότητες μπορεί να περιοριστούν ή να εγκαταλειφθούν, τουλάχιστον στις περιόδους των εξάρσεων.
Εκτός από την ιατρική διάσταση, η ψωρίαση συνδέεται με μία σειρά από ψυχοκοινωνικές επιπτώσεις, ικανές να επιβαρύνουν την ποιότητα ζωής του ασθενούς». Ως παραδείγματα η κα Παπαλέξη ανέφερε τις συμπεριφορές αποφυγής που αναπτύσσουν οι πάσχοντες για να καλύπτουν τα συναισθήματα ντροπής για τις δερματικές τους βλάβες, ένα μοτίβο συμπεριφοράς που μειώνει την αυτοεκτίμηση και κάνει τα άτομα εσωστρεφή.
Οι γυναίκες με Ψωρίαση ή Ψωριασική Αρθρίτιδα βιώνουν τη νόσο διαφορετικά και χρήζουν διαφοροποιημένης προσέγγισης και διαχείρισης
Αυτή τη διάσταση της νόσου επεσήμανε και ανέπτυξε η Δερματολόγος – Αφροδισιολόγος, Επιμ. Β’, Πανεπιστημιακή Κλινική Νοσ. «Α.ΣΥΓΓΡΟΣ», Μαίρη Πολίτου, σημειώνοντας ότι: «Οι γυναίκες ασθενείς φαίνεται να επιβαρύνονται από τη ψωρίαση σε σημαντικότερο βαθμό σε σχέση με τους άνδρες, καθώς η γυναίκα φέρει το βάρος της διαχείρισης της νόσου και κατά τη διάρκεια της ευαίσθητης περιόδου της κύησης και του θηλασμού κατά την οποία οι επιτρεπόμενες θεραπείες είναι περιορισμένες. Επιπρόσθετα, οι γυναίκες καλούνται επιπρόσθετα να αντιμετωπίσουν πρακτικά προβλήματα της καθημερινότητας όπως για παράδειγμα πώς θα βαφτούν, θα φτιάξουν τα μαλλιά τους, θα ντυθούν ή ακόμη και πώς θα κάνουν αισθητικού τύπου επεμβάσεις. Ενώ, λοιπόν, η ψωρίαση προσβάλλει με τον ίδιο τρόπο και τα δύο φύλα, οι γυναίκες ασθενείς φαίνεται να βιώνουν πιο έντονα το στιγματισμό της ψωρίασης και αποτελεί γι’ αυτές επιτακτική ανάγκη η πρόσβαση σε αποτελεσματικές και ασφαλείς θεραπείες σε όλες τις περιόδους ζωής της ακόμη και κατά την κύηση και το θηλασμό».
Οι νεότερες θεραπείες προσφέρουν δερματική κάθαρση στην πλειοψηφία των ασθενών & σημαντική ύφεση της νόσου για μεγάλα χρονικά διαστήματα
«Τα τελευταία χρόνια η θεραπεία της ψωρίασης αποτελεί πεδίο συνεχούς έρευνας», σχολίασε η Δερματολόγος – Αφροδισιολόγος, Επιμ. Β’ , Πανεπιστημιακή Κλινική Νοσ. «Α.ΣΥΓΓΡΟΣ», Χαριτωμένη Βαβούλη.
«Η προοδευτική κατανόηση των παθογενετικών μηχανισμών του νοσήματος και η αλματώδης εξέλιξη της βιοτεχνολογίας έχουν φέρει επανάσταση. Νέες στοχευμένες θεραπείες έχουν κυκλοφορήσει και άλλες βρίσκονται υπό μελέτη και αναμένεται να κυκλοφορήσουν μελλοντικά. Μπορούμε πλέον να μιλάμε για μια ολιστική, δηλαδή σφαιρική, που αναφέρεται στο σύνολο των εκδηλώσεων της ψωρίασης, θεραπευτική αντιμετώπιση. Η θεραπεία εξατομικεύεται ανάλογα με την έκταση, τη βαρύτητα, τις συν-νοσηρότητες αλλά και της ιδιαιτερότητες, της ανάγκες του κάθε ασθενή. Οι νεότερες θεραπείες προσφέρουν δερματική κάθαρση στην πλειοψηφία των ασθενών, σημαντική ύφεση της νόσου για μεγάλα χρονικά διαστήματα, ενώ η εμπειρία της από τη χορήγησή τους διαρκώς αυξάνεται και εμπλουτίζεται. Οι νεότερες συστηματικές θεραπείες αφορούν βιολογικούς παράγοντες, όπως οι αναστολείς του παράγοντα νέκρωσης όγκων (ετανερσέπτη, ανταλιμουμάμπη, ινφλιξιμάμπη, κερτολιζουµάµπη πεγόλη), οι αναστολείς ιντερλευκίνης (ουστεκινουμάμπη, σεκουκινουμάμπη, μπρονταλουμάμπη) ή μικρά μόρια όπως ο αναστολέας φωσφοδιεστεράσης (απρεμιλάστη). Αυτά τα φάρμακα παρεμβαίνουν σε συγκεκριμένες διαδικασίες της παθογένειας του νοσήματος, οι οποίες προκαλούν την υπερπαραγωγή και τον ανώμαλο πολλαπλασιασμό των κυττάρων του δέρματος, τη φλεγμονή και τη διαταραχή της ανοσίας. Έχουν πολύ καλά αποτελέσματα και χρησιμοποιούνται σε περιπτώσεις μέτριας και σοβαρής ψωρίασης. Τέλος, νέο σκεύασμα, αφρός βηταμεθαζόνης – καλσιποτρίολης χρησιμοποιείται στην τοπική αγωγή».
Ψωρίαση και ψυχική υγεία
«Υπάρχει μια ισχυρή και σημαντική σχέση μεταξύ της ψωρίασης και της ψυχικής υγείας», σύμφωνα με την κα Μελίνα Σκούφου, συντονίστρια της ομάδας Ψυχικής και Σωματικής έκφρασης του ΚΑΛΥΨΩ. «Τα σχετικά ψυχολογικά προβλήματα ενδέχεται να επηρεάσουν της καθημερινές κοινωνικές δραστηριότητες και την εργασία. Οι ασθενείς με ψωρίαση αναφέρουν ότι νιώθουν αμηχανία, έλλειψη αυτοεκτίμησης, θυμό ή απελπισία και εμφανίζουν υψηλότερο ποσοστό τάσεως για αυτοκτονία σε σχέση με της ασθενείς. Αυτό πρέπει να ληφθεί πολύ σοβαρά υπόψη. Σε μια μελέτη 127 ασθενών με ψωρίαση, ποσοστό 9,7% των ασθενών ανέφεραν ότι επιθυμούσαν να πεθάνουν και 5,5% ανέφεραν ενεργό αυτοκτονικό ιδεασμό τη στιγμή της διεξαγωγής της μελέτης».
