Η αγωνία των παραγόντων του φαρμάκου στα δημόσια νοσοκομεία, να χρησιμοποιήσουν όλα τα «εργαλεία» ελέγχου της φαρμακευτικής δαπάνης ώστε να μειωθεί η δαπάνη, είναι διάχυτη σε κάθε ομιλία και παρουσίασή τους, όπως προκύπτει και από τις ομιλίες που παρουσιάστηκαν στο 2ο Συνέδριο «Νοσοκομείο & Νοσοκομειακό Φάρμακο».
Όπως δήλωσε άλλωστε η δρ Όλγα Οικονόμου, MSc, PhD, διευθύντρια Φαρμακευτικού Τμήματος ΓΝΑ «Γ. Γεννηματάς», π. Διοικήτρια Νοσοκομείων «Σισμανόγλειο – Α. Φλέμινγκ»: «Τα νοσοκομεία υποφέρουν, γιατί οι προϋπολογισμοί που δίνουν στα νοσοκομεία επαρκούν μέχρι το Σεπτέμβριο. Οι νοσοκομειακοί φαρμακοποιοί παλεύουμε καθημερινά για την επάρκεια φαρμάκων στα νοσοκομεία. Το μέτρο του claw back είναι καταστροφή».
Τα εργαλεία που χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο της δαπάνης είναι ο προϋπολογισμός, οι λίστες φαρμάκων, ο μέσος όρος κατανάλωσης και η ανάλυση δαπανών ανά τετράμηνο. «Οι θεσμοθετημένες επιτροπές σε ένα νοσοκομείο όπως αυτές των ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων, των ογκολογικών φαρμάκων και το επιστημονικό συμβούλιο εργάζονται στην κατεύθυνση του ελέγχου της φαρμακευτικής δαπάνης». Αυτά επισήμανε μιλώντας στο συνέδριο για τα Νοσοκομεία και το Νοσοκομειακό Φάρμακο, η Αικατερίνη Τσιατά, MSc, PhD, διευθύντρια Φαρμακευτικού Τμήματος, ΠΓΝ Πατρών (ΡΙΟ) «Παναγία Η Βοήθεια», φαρμακοποιός.
«Το νοσοκομείο μας, είναι νοσοκομείο αναφοράς για τις ειδικές λοιμώξεις και για τη χρήση αντιρετροϊκών φαρμάκων. Υπάρχει αύξηση στα αντιρετροϊκά, αιματολογικά, και ογκολογικά φάρμακα. Υπήρξε όμως μείωση στα αντιβιοτικά, αντιμηκυτιασικά κ.ά. Στο νοσοκομείο του Ρίου η μείωση της δαπάνης στο 1ο τετράμηνο του 2017 ξεπέρασε τις 200 χιλ. ευρώ» επεσήμανε η κυρία Τσιατά.
Ο δρ Θεόδωρος Κοματάς, γενικός διευθυντής Οικονομικών Υπηρεσιών του υπουργείο Υγείας πρόσθεσε ότι χρειάζεται σωστή προσέγγιση της δαπάνης και της αποζημίωσης των φαρμάκων. Απαιτούνται πρωτόκολλα παραγωγής στην ανάλωση φαρμάκων. Η συνολική νοσοκομειακή δαπάνη έφτασε το 1,5 δις το 2015 και αυξήθηκε και το 2016. Επίσης αυξήθηκε η νοσοκομειακή φαρμακευτική δαπάνη και ως ποσοστό της συνολικής φαρμακευτικής δαπάνης ξεπερνώντας το 30%. Όταν θεσπίστηκε το μέτρο του νοσοκομειακό clawback, αποφασίστηκαν οι καταβολές να γίνονται σε εξαμηνιαία βάση.
Τα μέτρα που προτείνει ο κ. Κοματάς είναι: Η συγκράτηση του κόστους αγοράς φαρμάκων μέσω πρωτοκόλλων παραγωγής, η χρηστή διαχείριση φαρμάκων και η προσέγγιση του όγκου αναφοράς με κριτήριο τις πραγματικές ανάγκες και όχι το ΑΕΠ.
Τέλος, η κ. Ιωάννα Δέμου, μέλος Δ.Σ. DEMO ABEE, χημικός, MSc Industrial Pharmacy είπε ότι η φαρμακοβιομηχανία μέσω των εισπρακτικών μέτρων όπως το clawback, πρακτικά προμηθεύει τα νοσοκομεία με δωρεάν φάρμακα σε ένα μεγάλο ποσοστό. Δεν υπάρχει διάκριση στο clawback ανάμεσα στα ακριβά φάρμακα και στα φτηνά φάρμακα όπως είναι τα γενόσημα, που αποδεδειγμένα συνεισφέρουν στον έλεγχο της φαρμακευτικής δαπάνης.
«Οι διαγωνισμοί ακολουθούν αργές διαδικασίες από νοσοκομείο σε νοσοκομείο, χωρίς να υπάρχει ενιαίο πλαίσιο» ανέφερε η κυρία Δέμου.
Ανάμεσα στις προτάσεις για τη χορήγηση φαρμάκων στα νοσοκομεία είναι να καταρτιστεί ενιαίο μητρώο προμηθευτών, να αξιολογούνται οι παραγωγικές δυνατότητες της κάθε εταιρείας και να διαχωριστεί η αντιμετώπιση των φαρμάκων μεταξύ περιπατητικών και ασθενών που νοσηλεύονται.
Μ.Τ.
