Η κάθε χώρα, διαφέρει στην επιλογή των τεχνολογιών που υπάγονται στον HTA. Συχνά μάλιστα επιλέγουν τεχνολογίες για την αξιολόγηση και εκτίμηση, βάσει των εθνικών προτεραιοτήτων και άλλων τελείως διαφορετικών κριτηρίων.
Μπορεί επομένως να ισχύει ότι ορισμένες τεχνολογίες δεν αξιολογούνται ποτέ από ορισμένους φορείς HTA. Θα ήταν άδικο για αυτές να λάβουν μια “αρνητική επισήμανση” βάσει της πρότασης του υπουργείου Υγείας. Και με την προωθούμενη πολιτική του ΥΥΚΑ, να αποτελεί προϋπόθεση για εισαγωγή στην χώρα ενός καινοτόμου φαρμάκου η πρότερη έγκριση και στις 6 συγκεκριμένες χώρες δημιουργώντας τις προϋποθέσεις ώστε να μείνουν οι χρόνια και σοβαρά πάσχοντες χωρίς φάρμακα.
Ο κ.Πασχάλης Αποστολίδης, πρόεδρος του ΣΦΕΕ λέει μιλώντας στο dailypharmanews για τα νέα μέτρα που προτίθεται να λάβει η κυβέρνηση για τα καινοτόμα φάρμακα, ότι «πρώτα απ’ όλα μεταφράζονται σε επιπλέον μεγάλες καθυστερήσεις (τουλάχιστον 2-3 χρόνια) στην εισαγωγή νέων φαρμάκων στην Ελληνική αγορά με κίνδυνο κάποια φάρμακα να μην έρθουν ποτέ».
Όσο για τους περίφημους οργανισμούς ΗΤΑ στις 6 συγκεκριμένες χώρες που προτείνει η κυβέρνηση να λαμβάνουμε υπόψη πριν εισάγουμε ένα καινοτόμο φάρμακο στην Ελλάδα, «έχουν συμβουλευτικό ρόλο και αξιολογούν διαφορετικά πράγματα. Οι 6 χώρες με ΗΤΑ που προτείνονται (η Βρετανία, η Γαλλία, η Ιταλία, η Πορτογαλία, η Σουηδία και η Ισπανία) διαθέτουν διαφορετικές διαδικασίες, ανομοιογενή κριτήρια αξιολόγησης και εφαρμογής του HTA, ενώ είναι εξαιρετικά σπάνιο ένα μεμονωμένο σκεύασμα να πληροί την προϋπόθεση έγκρισής του και στις 6 χώρες. Με άλλα λόγια δυνητικά θα στερήσουμε φάρμακα από τη χώρα μας, που θα κρίνονται απαραίτητα για εμάς αλλά δεν θα αξιολογούνται από άλλες χώρες του Βορρά, π.χ. φάρμακα για μεσογειακή αναιμία. Επιπλέον, η Κυβέρνηση θέλει να προσθέσει και μια επιπλέον έκπτωση 25% σε ένα περιβάλλον, γεμάτο υποχρεωτικές εκπτώσεις (rebates) και επιστροφές (clawbacks), που θα αποτρέψει σίγουρα πολλά καινοτόμα φάρμακα να έρθουν στην Ελλάδα».
Αυτό που προτείνει λοιπόν να γίνει είναι «να υπάρξει σεβασμός στις περιορισμένες δημοσιονομικές δυνατότητες της χώρας και η παροχή ταυτόχρονα υψηλού επιπέδου περίθαλψης στους πολίτες δεν είναι ασύμβατοι στόχοι. Για να ικανοποιηθούν όμως, απαιτείται η άμεση εφαρμογή γενναίων μεταρρυθμίσεων που θα επιτρέψουν την αντιμετώπιση χρόνιων παθογενειών και δυσλειτουργιών του δημόσιου συστήματος υγείας. Ο τρόπος είναι να ανακατανεμηθούν οι διαθέσιμοι πόροι και να γίνει ορθολογική χρήση τους με αποκλειστικό σκοπό να εξυπηρετούνται αυστηρά και μόνο οι πραγματικές ανάγκες των Ελλήνων ασθενών».
M.T.
