Από τη Γιάννα Τριανταφύλλη.
Σε μια νέα μελέτη από τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC), ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια διαπίστωσαν ότι οι γυναίκες γιατροί στις ΗΠΑ έχουν 53% υψηλότερο κίνδυνο αυτοκτονίας σε σύγκριση με τις υπόλοιπες γυναίκες στον γενικό πληθυσμό. Η έρευνα αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης προσπάθειας να διερευνηθεί πώς οι τάσεις αυτοκτονίας στον ιατρικό τομέα διαφέρουν από αυτές του γενικού πληθυσμού.
Για τους γιατρούς, οι διαταραχές ψυχικής υγείας, όπως η επαγγελματική εξουθένωση και η κατάθλιψη, είναι πολύ συχνές λόγω της φύσης του επαγγέλματός τους που χαρακτηρίζεται από υψηλό στρες. Οι γιατροί υποχρεούνται να εργάζονται πολλές ώρες σε πολύπλοκα συστήματα υγείας και είναι υπεύθυνοι για τη λήψη αποφάσεων ζωής ή θανάτου των ασθενών τους.
Αυξημένος κίνδυνος αυτοκτονίας για τις γυναίκες γιατρούς
Η νέα μελέτη συνέλεξε δεδομένα αυτοκτονιών από το Εθνικό Σύστημα Αναφοράς Βίαιου Θανάτου στις ΗΠΑ, από το 2017 έως το 2021. Από την ανάλυση των δεδομένων διαπιστώθηκε ότι, κατά το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα 621 γιατροί και 136.689 άτομα από το γενικό πληθυσμό έχασαν την ζωή τους από αυτοκτονία.
Σύμφωνα με τα ευρήματα, ενώ οι άνδρες αντιπροσώπευαν το 80% των γιατρών που πέθαναν από αυτοκτονία, οι γυναίκες γιατροί είχαν 53% υψηλότερο ποσοστό αυτοκτονίας σε σύγκριση με τις γυναίκες στο γενικό πληθυσμό.
Οι ερευνητές αρχικά ανέμεναν διακυμάνσεις στα ποσοστά αυτοκτονιών το 2021 λόγω του COVID-19, αλλά τα δεδομένα στην πραγματικότητα έδειξαν υψηλότερα ποσοστά πριν από την πανδημία. Σύμφωνα με τα ευρήματα, από το 2017-2019, οι γυναίκες γιατροί είχαν 65% υψηλότερο κίνδυνο αυτοκτονίας.
Αν και η μελέτη δεν επιδίωξε να προσδιορίσει γιατί οι γυναίκες γιατροί διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο αυτοκτονίας, οι ερευνητές υποθέτουν ότι οφείλεται σε παράγοντες όπως η υπο-αναγνώριση για την εργασία τους, η άνιση αμοιβή, οι λιγότερες ευκαιρίες για προαγωγή, η σεξουαλική παρενόχληση στην εργασία και συχνά, οι μεγαλύτερες οικιακές ευθύνες που οδηγούν σε ανισορροπία επαγγελματικής και προσωπικής ζωής.
Σημαντικές αντιθέσεις στην ηλικία, τη μεθοδολογία και τους παράγοντες κινδύνου
Οι γιατροί που πέθαναν από αυτοκτονία, και από τα δύο φύλα, είχαν μέσο όρο ηλικίας 60 ετών, ιδιαίτερα μεγαλύτερος από τον μέσο όρο των 51 ετών του γενικού πληθυσμού.
Η μελέτη εντόπισε επίσης πιθανούς παράγοντες κινδύνου που προηγούνται των αυτοκτονιών των γιατρών. Σε σύγκριση με τον γενικό πληθυσμό, οι γιατροί και των δύο φύλων που αυτοκτόνησαν είχαν 35% περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν καταθλιπτική διάθεση, 66% περισσότερες πιθανότητες να αντιμετωπίσουν άλλα προβλήματα ψυχικής υγείας, περισσότερες από διπλάσιες πιθανότητες να αντιμετωπίσουν εργασιακά προβλήματα και 40% περισσότερες πιθανότητες να αντιμετωπίσουν νομικά προβλήματα.
Ως προς την μέθοδο αυτοκτονίας, οι γιατροί είχαν 85% περισσότερες πιθανότητες να χρησιμοποιήσουν δηλητηρίαση για αυτοκτονία και τέσσερις φορές περισσότερες πιθανότητες να χρησιμοποιήσουν αιχμηρά όργανα.
Οι γιατροί είχαν 75% περισσότερες πιθανότητες να βγουν θετικοί για βενζοδιαζεπίνες, 32% περισσότερες πιθανότητες να βγουν θετικοί σε οπιοειδή ή οπιοειδή, 53% περισσότερες πιθανότητες να βγουν θετικοί για καρδιαγγειακούς παράγοντες και σχεδόν τρεις φορές περισσότερες πιθανότητες να βγουν θετικοί σε φάρμακα που δεν συνταγογραφούνται για οικιακή χρήση.
«Η μελέτη επιβεβαιώνει ότι οι γιατροί διατρέχουν υψηλό κίνδυνο αυτοκτονίας και μας λέει ότι πρέπει να είμαστε ακόμη πιο προσεκτικοί σχετικά με αυτό όταν πρόκειται για γυναίκες γιατρούς. Τα τελευταία χρόνιαβλέπουμε αργή αλλά σταθερή πρόοδο στην προώθηση της ευεξίας στο ιατρικό επάγγελμα, αλλά σαφώς υπάρχει πολύς δρόμος μπροστά μας. Πολλές αυτοκτονίες θα μπορούσαν να είχαν προληφθεί εάν αποστιγματίζαμε τη θεραπεία ψυχικής υγείας και την κάναμε πιο προσιτή και εφικτή για τους γιατρούς», δήλωσε η Δρ. Sidney Zisook, MD, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας και καθηγήτρια Ψυχιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια του Σαν Ντιέγκο.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, τα ευρήματα υπογραμμίζουν την ανάγκη για ολοκληρωμένες στρατηγικές για την ενίσχυση της πρόληψης των αυτοκτονιών. Όπως τονίζουν, είναι αναγκαίο να συνεχιστεί η διερεύνηση των βαθύτερων αιτιών των ζητημάτων ψυχικής υγείας στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης συνολικά, προκειμένου να αναπτυχθούν νέες και καλύτερες προσεγγίσεις για την πρόληψη της αυτοκτονίας σε έναν πληθυσμό που βιώνει σημαντικούς στρεσογόνους παράγοντες στο χώρο εργασίας.
Πηγή: JAMA Psychiatry
