Η επιθετικότητα στα παιδιά είναι ένα από τα πιο συχνά προβλήματα που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι γονείς. Στις περισσότερες περιπτώσεις είναι μια φυσική και αναμενόμενη κατάσταση που συντελεί και αυτή στη διαδικασία της κοινωνικοποίησής και ωρίμανσης του παιδιού.
Ποια πρέπει να είναι η στάση του γονιού απέναντι στην επιθετική συμπεριφορά του παιδιού; Μας απαντά η Ρενάτα Μονογυιού, Ειδική Παιδαγωγός και Λογοθεραπεύτρια.
Όταν το παιδί παρουσιάζει επιθετική συμπεριφορά και συναισθηματικές εκρήξεις, η συμπεριφορά των γονιών παίζει σημαντικό ρόλο. Εάν η συμπεριφορά του παιδιού είναι εκτός ελέγχου ή προκαλεί σημαντικά προβλήματα στο σχολείο και στην οικογένεια οι γονείς πρέπει να αποτελέσουν οι ίδιοι ένα παράδειγμα καλής συμπεριφοράς και να είναι συνεπείς στην τήρηση κάποιων κανόνων. Τα περισσότερα παιδιά ανταποκρίνονται θετικά όταν οι γονείς τους συμπεριφέρονται ήρεμα και σταθερά, γιατί νιώθουν πως μπορούν να βασιστούν σ’ αυτούς.
Πώς πρέπει επομένως να συμπεριφερθούμε σ’ αυτές τις περιπτώσεις;
1.Μην υποκύπτετε.
Αντισταθείτε στον πειρασμό να τερματίσετε την γκρίνια ή το ξέσπασμα του παιδιού σας, δίνοντάς του αυτό που θέλει.
2.Παραμείνετε ήρεμοι και συνεπείς.
Θα έχετε καλύτερα αποτελέσματα όταν κι εσείς οι ίδιοι ελέγχετε τα συναισθήματά σας. Οι σκληρές ή θυμωμένες απαντήσεις στα παράλογα ίσως αιτήματα του παιδιού τείνουν να κλιμακώσουν την επιθετικότητά του. Διατηρώντας την ηρεμία σας γίνεστε εσείς το «παράδειγμα» για τη συμπεριφορά που θέλετε να υιοθετήσει.
3.Αγνοήστε την αρνητική συμπεριφορά του και επιβραβεύστε τη θετική.
Αποφύγετε γενικά να επιπλήττετε το παιδί ή να του ζητάτε να σταματήσει κάτι ενοχλητικό που κάνει γιατί μ’ αυτό τον τρόπο μπορεί και να ενισχύετε την τάση του να το κάνει. Αντίθετα κάθε φορά που φέρεται με ψυχραιμία και ηρεμία πρέπει να του το επισημαίνετε και να το επιβραβεύετε.
4.Περιμένετε να μιλήσετε μαζί του όταν του περάσει ο θυμός.
Ένα πράγμα που δεν πρέπει να κάνετε είναι να προσπαθήσετε να μιλήσετε με ένα παιδί που είναι αναστατωμένο. Όπως λέει ο δρ Stephen Dickstein, παιδίατρος και παιδοψυχολόγος, “Μην μιλάτε στο παιδί όταν δεν είναι διαθέσιμο. Θέλετε να ενθαρρύνετε ένα παιδί να μάθει να διαπραγματεύεται όταν δεν είναι σε κατάλληλη ψυχική διάθεση;».
5.Χρησιμοποιήστε συνεπείς «τιμωρίες».
Το παιδί σας πρέπει να γνωρίζει ποιες είναι οι συνέπειες για την αρνητική του συμπεριφορά. Για παράδειγμα να μη συναντηθεί με τους φίλους του να παίξει. Όπως και ότι ανταμείβεται όταν έχει καλή συμπεριφορά: μπορεί να παίξει περισσότερη ώρα ένα παιχνίδι στο playstation. Αυτή η τακτική πρέπει να είναι σταθερή και συνεπής!
