Η κ. Καρύδη μας μιλά για την τραγική απώλεια του γιου της που την «οδήγησε» στην ίδρυση της Εταιρείας Υποστήριξης Θυμάτων Τροχαίων Ατυχημάτων – Ε.Υ.ΘΥ.Τ.Α.. Αφιερώθηκε σε αυτό, με στόχο τη στήριξη των οικογενειών που έχουν ζήσει ανάλογες απώλειες αλλά και τη μείωση των τροχαίων.
«20 Ιανουαρίου 2001. Τραγωδία. Ένας 28χρονος μεθυσμένος τρομοκράτης της ασφάλτου, ένας οδηγός όπλισε το αυτοκίνητό του και σκόρπισε τον θάνατο μετά από γλέντι σε νυχτερινό κέντρο. Έπνιξε κάθε χαμόγελο και όνειρο σε δύο νέα παιδιά που ήταν πεζοί σε ένα από τα μεγαλύτερα πεζοδρόμια της Αθήνας στο ύψος του FIX, πίσω από τα κιγκλιδώματα. Σκότωσε τον παιδικό του φίλο, τον Μιχάλη. Ο Δημήτρης μεταφέρθηκε στο Γ. Κρατικό Αθηνών «Γ. Γεννηματάς» σε πολύ σοβαρή κατάστασή. Ο Δημήτρης μου, κατέληξε μετά από 23 μέρες στις 12 Φεβρουαρίου 2002.
Είκοσι τρεις ολόκληρες μέρες έξω από τη ΜΕΘ. Κάθε λεπτό της μέρας μαρτυρικό. Ώρες ατελείωτες χαμένη στις σκέψεις μου… Για όλη αυτή την τραγωδία ευθυνόταν ένας οδηγός με εγκληματική συμπεριφορά.
Ώρα 23:45, Τρίτη, 12 Φεβρουαρίου 2002. Εμφανίστηκε η παύλα των ζωτικών σημείων του Δημήτρη ως δολοφόνος στο μόνιτορ. Ήταν η στιγμή που έφευγε ο Δημήτρης μου. Ο Δημήτρης ήταν άγγελος, ήταν ένα πουλί ελεύθερο στους ουρανούς του κόσμου, ήταν ένα αστέρι φωτεινό, όπως ήθελε να αισθάνεται.
Ο Δημήτρης μου σπούδαζε Πληροφορική στο Α΄ έτος. Ήταν μόλις 19 χρόνων…
Ο γιος μου, σε ηλικία δεκαεφτά ετών, μου είχε πει: «Μαμά, η ζωή δεν μετριέται από τη διάρκειά της αλλά από την προσφορά της». Λόγια ξεχωριστά, με νόημα, ορόσημο και κινητήριος δύναμη για μένα και κάπως έτσι ξεκίνησα την σύσταση της Ε.Υ.ΘΥ.Τ.Α – ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΟΔΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΡΟΔΟΥ.
Μετουσίωσα το πένθος μου, την τραγική απώλεια του γιου μου σε δύναμη, με την ελπίδα να μειωθούν τα τροχαία δυστυχήματα και ο ανθρώπινος πόνος ώστε να μην πονέσουν άλλες μητέρες. Σκεπτόμενη ότι τίποτα δεν είναι ανώτερο από την ανθρώπινη ζωή. Κανείς δεν έχει δικαίωμα να την αφαιρεί ή να την καταστρέφει.
Η Ε.Υ.ΘΥ.Τ.Α είναι ο Δημήτρης μου. Ζει, θα ζει για πάντα. Τα μάτια του ποτέ δεν θα πάψουν να βλέπουν την ανατολή ή το δειλινό της νησιωτικής πόλης που ήθελε να παίξει τη μουσική του και να ζήσει τη νιότη του. Όλα αυτά με ενδυναμώνουν να αγωνίζομαι για να σταματήσουμε να θρηνούμε στην άσφαλτο. Δεν σιωπώ και αντιμετωπίζω την πραγματικότητα της απώλειας του γιου μου με δύναμη ψυχής. Ο Δημήτρης μου ζει, θα ζει για πάντα. Είναι η διαρκής έμπνευση για μένα, ο συνοδοιπόρος μου, ο Ήρωάς μου, ο καθοδηγητής μου, ο δάσκαλος μου που μιλά για τη ζωή ώστε να μάθουν και να συνειδητοποιήσουν όλοι την αξία της. Δεν είμαι μόνη. Όλοι οι άνθρωποι της Ε.Υ.ΘΥ.Τ.Α-Παρατηρητήριο οδικής Ασφάλειας Ρόδου μεταφέρουν μέσα από δράσεις και παρεμβάσεις την αξία της ανθρώπινης ζωής.
Θα μιλήσω να με ακούσουν…
Η κραυγή πόνου που βγαίνει από μέσα μας απλώνεται παντού, όπως ο πιο φρικτός εφιάλτης, πνίγοντας κάθε χαμόγελο και την πνοή της ζωής. Κάθε λεπτό της μέρας μας μαρτυρικό για την οικογένειά, όμως καλούμαστε να είμαστε δυνατοί. Πόσο δυνατοί όμως;… Είναι δύσκολη η αποδοχή της απώλειας του παιδιού σου. Μέσα σε αυτόν τον λαβύρινθο βρίσκονται εκατοντάδες γονείς, οι οποίοι ποτέ δεν θα είναι έτοιμοι να αποδεχτούν την τραγική απώλεια των παιδιών τους με αυτόν τον βίαιο τρόπο . Για όλη την υπόλοιπη ζωή σου ο πόνος έχει περάσει στο είναι σου. Χάνεις τη γη κάτω από τα πόδια σου. Ζεις με τις αναμνήσεις που δεν θέλεις να ξεχάσεις και που είναι κρυμμένες κάτω από ένα σύννεφο θλίψης. Κοιτάς κάθε φωτογραφία του… Προσποιείσαι ότι τα πράγματα είναι εντάξει και κρύβεις τον πόνο σου. Κάθε μέρα που ανατέλλει ο ήλιος, ξυπνάς με την απώλειά του, σκέφτεσαι οι ελπίδες και τα όνειρα του παιδιού σου χάθηκαν.
Προσεύχεσαι να τον δεις με τη μορφή ενός ονείρου και περιμένεις να σου μιλήσει να σου γελάσει.. μόνοι μέσα στην νύχτα… Προσπαθείς να μιλήσεις και να εξηγήσεις τα ανεξήγητα, αλλά δεν ακούγεσαι. Όμως συνεχίζουμε να πονάμε. Μαζί οφείλουμε ως οικογένεια να διαχειριστούμε τον πόνο, την απώλεια του παιδιού… Πολλές φορές όμως δεν συμβαίνει αυτό. Αλλάζεις… Καταστάσεις απλές, που κάποτε ένιωθες χαρά, τώρα δυσκολεύεσαι. Η ευτυχία, η χαρά που κάποτε ένιωθες, ποτέ δεν θα επιστρέψει στην ολότητά της…Χρειάζεται ψυχολογική υποστήριξη της οικογένειας για να διαχειριστεί την απώλεια αγαπημένου προσώπου.
Πρωταρχικό μέλημα του συλλόγου μας είναι η στήριξη αυτών των ανθρώπων
Γι’ αυτό και συνεργάζεται εδώ και χρόνια με εξειδικευμένο προσωπικό, που αποτελείται από εθελοντές ψυχολόγους και ψυχιάτρους, με τους οποίους μπορούν να έρθουν σε επικοινωνία οι οικείοι του θύματος, καλώντας στο τηλέφωνο επικοινωνίας του συλλόγου μας. Μια φορά τον μήνα, μάλιστα, λειτουργεί ομάδα ψυχολογικής υποστήριξης για τις οικογένειες των θυμάτων στο χώρο μας, όπου συγκεντρώνονται και συνομιλούν με την παρουσία ψυχολόγου.
Το να μπορεί να έρθει ένας άνθρωπος και να μιλήσει ανοιχτά για το τι ακριβώς συνέβη, αναφέροντας ακόμη και τα πιο μακάβρια πράγματα που υπέστη το παιδί του, ο σύντροφός του, απέναντι σε άλλους ανθρώπους που θα τον ακούσουν, θα ανταλλάξουν απόψεις και θα γνωριστούν μέσα από το κοινό βίωμα, είναι τρομερά σημαντικό. Ίσως το πλέον σημαντικό. Πέρα από την ψυχολογική υποστήριξη, υπάρχει η δυνατότητα από εθελοντές νομικούς μέλη της Ε.Υ.ΘΥ.Τ.Α. να παρέχουν και νομικές συμβουλές στις οικογένειες των θυμάτων -ιδιαίτερα τις πρώτες μέρες μετά το τροχαίο.
Η ανάπτυξη ισχυρής πολιτικής βούλησης, οδικής παιδείας και εκπαίδευσης οδικής ασφάλειας είναι το ζητούμενο τόσο των αρχών και των ενδιαφερομένων μερών καθώς και του συνόλου του πληθυσμού. Το στοίχημα της επόμενης μέρας, της επόμενης δεκαετίας 2021-2030 είναι μεγάλο. Οι θάνατοι και οι τραυματισμοί οδικής κυκλοφορίας αποτελούν μια αφύσικη αιτία θανάτου και τραυματισμού, που μπορεί ευρύτατα να αποφευχθούν γιατί οφείλονται σε έλλειμμα του συστήματος και παιδείας οδικής ασφάλειας. Τα τροχαία είναι προβλέψιμα και μπορούν να εκμηδενιστούν. Χωρίς όραμα όλοι οι άνθρωποι φθείρονται, χωρίς ελπίδα όλοι οι άνθρωποι χάνονται. Όλοι έχουμε ευθύνη για μια σίγουρη και ασφαλή κυκλοφορία.
Ίσως η πιο εγκληματική νοοτροπία είναι η παθητική «ωχαδερφική» νοοτροπία μας, που μας κάνει να θεωρούμε τους εαυτούς μας άτρωτους, τα θύματα άτυχα και τους συγγενείς τους σαν κάποιους ιδιότροπους τύπους που επιδιώκουν να χαλάσουν τη μακάρια ευδαιμονία μας. Όμως, να έχουμε πάντα στο μυαλό μας ότι η οδική ασφάλεια είναι ευθύνη όλων. Αν ο άνθρωπος λοιπόν συνειδητοποιήσει ότι το πολυτιμότερο αγαθό που έχει είναι η υγεία του, αυτή η ίδια του η ζωή του, τότε ίσως και μόνο θα αλλάξει τρόπους σκέψης, συμπεριφοράς και αντιμετώπισης του τροχαίου δυστυχήματος.
Έχοντας λοιπόν πλήρη επίγνωση των κινδύνων και των δυσκολιών που καραδοκούν στους δρόμους, έχοντας συνειδητοποιήσει ότι το πιο πολύτιμο αγαθό είναι η ίδια μας η ζωή, η ακεραιότητα των παιδιών μας, των αγαπημένων μας και ότι όλα κινδυνεύουν να χαθούν σε κλάσματα δευτερολέπτου από τη συμπεριφορά μας κατά την οδήγηση, οφείλουμε να οδηγούμε προσεκτικά και υπεύθυνα. Η ασφάλεια στις μετακινήσεις μας είναι ανθρώπινο δικαίωμα, που πρέπει να το διασφαλίζουμε και να το διεκδικούμε καθημερινά. Την ώρα που οδηγούμε ο δρόμος και το όχημά μας είναι δεδομένα και δεν αλλάζουν. Η συμπεριφορά μας όμως μπορεί να αλλάξει. Εμείς κάνουμε τη διαφορά.
Η ανθρώπινη ζωή είναι ανεκτίμητη
Είναι ευθύνη της Πολιτείας αλλά και δική μας ευθύνη να το συνειδητοποιήσουμε και να προσαρμόσουμε τη συμπεριφορά μας στον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, στον κώδικα ζωής, που ρυθμίζει τη συνύπαρξη οχημάτων και ανθρώπων στους δρόμους με σεβασμό προς όλους και καθορίζει πώς θα κινούμαστε χωρίς να θέτουμε σε κίνδυνο τη ζωή μας και αυτή των συνανθρώπων μας. Να θυμόμαστε πάντα: οδηγούμε προσεκτικά και υπεύθυνα, έχοντας τα μάτια μας στον δρόμο. Τηρώντας απλούς κανόνες μπορούμε να σώσουμε πολλές ζωές. Είναι στο χέρι μας να χαιρόμαστε την κάθε στιγμή με τα αγαπημένα μας πρόσωπα.
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης για τα Θύματα των Τροχαίων Δυστυχημάτων, ας θυμηθούμε αυτούς που δεν είναι πια μαζί μας. Ας Στηρίξουμε όλα τα θύματα. Ας Δράσουμε για να σώσουμε ζωές. Ας Δράσουμε για την απόδοση Δικαιοσύνης. Χωρίς Δικαιοσύνη δεν θα υπάρξει ειρήνη στους δρόμους. Ας δράσουμε για ένα κόσμο γεμάτο χαρά, με ειρήνη στους δρόμους, χωρίς πόνο και δάκρυα! Ποτέ να μην ξεχάσετε ότι η Ζωή είναι ανεκτίμητη.
Στόχος μας και όνειρό μας είναι, «Μηδέν Θανατηφόρα» στους δρόμους»!
Οι θάνατοι και οι τραυματισμοί οδικής κυκλοφορίας αποτελούν μια αφύσικη αιτία θανάτου και τραυματισμού, που μπορούν ευρύτατα να αποφευχθούν. Τα τροχαία είναι προβλέψιμα και μπορούν να εκμηδενιστούν. Χώρες που θέλησαν το πέτυχαν. Αν δεν δείξουμε σεβασμό και οδηγική υπευθυνότητα για κάτι που πραγματικά εξοντώνει και καταστρέφει δεκάδες ζωές καθημερινά, όταν δεν συνειδητοποιήσουμε την τραγικότητα του τροχαίου δυστυχήματος, τότε το πιο φρικτό νέο ίσως χτυπήσει και τη δική μας πόρτα. Όμως τότε θα είναι πολύ αργά…».
Η κ. Ελένη Καρύδη, 74 ετών, είναι Συνταξιούχος Εκπαιδευτικός και Πρόεδρος του Ε.Υ.ΘΥ.Τ.Α. – Εταιρεία Υποστήριξης Θυμάτων Τροχαίων Ατυχημάτων -Παρατηρητήριο Οδικής Ασφάλειας Ρόδου.
Στα πλαίσια της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας 2021, η κ. Καρύδη αναδείχτηκε «WOMAN LEADER IN ROAD SAFETY 2021» από τον International Road Safety Οrg.
Δείτε το βίντεο:
