Ο 27χρονος Κυριάκος Φριλίγκος γεννήθηκε με ένα επιπλέον χρωμόσωμα στο 21ο ζεύγος χρωμοσωμάτων αλλά, όπως αποδεικνύεται, τίποτα δεν τον εμποδίζει να κάνει κάθε μέρα τα όνειρά του πραγματικότητα. Καταρρίπτοντας όλα τα στερεότυπα, ο Κυριάκος γράφει τη δική του ιστορία ως ο πρώτος παίχτης μπουζουκιού με σύνδρομο Down στην Ελλάδα.
Πολύτιμοι σύμμαχοι στο φωτεινό ταξίδι της ζωής του οι γονείς του και ιδιαίτερα η μητέρα του Μαργαρίτα, που τον συνοδεύει και τον καθοδηγεί σε κάθε του βήμα. Μιλούν στο Liveit.gr και μοιράζονται μαζί μας τα κοινά τους όνειρα για το μέλλον.
Από τη Γιάννα Τριανταφύλλη
Μαργαρίτα Φριλίγκου:«Η μουσική μεταμόρφωσε την ζωή του παιδιού μας»
«Ο Κυριάκος είναι το μονάκριβο παιδί μας. Γεννήθηκε όταν εγώ ήμουν 29 ετών. Όταν μας ανακοίνωσαν ότι το παιδί γεννήθηκε με σύνδρομο Downήταν σαν να φεύγει η γη κάτω από τα πόδια μας. Νιώσαμε πόνο, στεναχώρια, αγωνία. Δυστυχώς, δεν κρατάω καλές αναμνήσεις από την ημέρα που μας ανακοίνωσαν τη διάγνωση. Μας το είπαν πολύ ψυχρά και η στάση των γιατρών εκείνες τις δύσκολες στιγμές δεν ήταν καθόλου υποστηριχτική, το αντίθετο θα έλεγα.
Οι πρώτοι μήνες ήταν πολύ δύσκολοι για μένα. Τα είχα χαμένα, δεν ήξερα τι να κάνω. Διαρκώς αναρωτιόμουν, «γιατί να συμβεί στο δικό μου μωρό;». Οι γιατροί μας είχαν πει πως δεν πρέπει να περιμένουμε πολλά, ότι το μωρό δεν θα μπορούσε ούτε καν να μας αναγνωρίσει. Εγώ όμως έβλεπα άλλα πράγματα στο μωρό. Το ένστικτο της μητέρας με έκανε να αισθάνομαι ότι τα πράγματα θα πάνε καλύτερα από το αναμενόμενο, ότι θα τα καταφέρουμε. Έτσι και έγινε. Ο Κυριάκος ήταν ένα τόσο χαμογελαστό και ζωηρό μωρό που δεν μου άφησε πολλά περιθώρια να «πέσω» ψυχολογικά ούτε να χάσω την ελπίδα μου.
Στα δυο του χρόνια το παιδί περπάτησε κανονικά, κάτι που μας έδωσε πολύ μεγάλη χαρά. Σε εκείνη την ηλικία αρχίσαμε και την πρώιμη παρέμβαση. Νομίζω πως αυτό έπαιξε καθοριστικό ρόλο για την καλή εξέλιξη που είχε στη συνέχεια ο Κυριάκος. Όσο πιο νωρίς ξεκινάει η πρώιμη παρέμβαση τόσο καλύτερα θα εξελίξει και θα βελτιώσει το παιδί με σύνδρομο Downτις δεξιότητές του. Η πρώιμη παρέμβαση δεν βοηθάει μόνο το παιδί αλλά και τους γονείς καθώς μαθαίνουν τους τρόπους που θα τους βοηθήσουν να διαχειριστούν καλύτερα τις ιδιαίτερες ανάγκες του παιδιού.
Ο πατέρας του Κυριάκου είναι η κολόνα, το στήριγμα του σπιτιού μας. Όλα αυτά που πετύχαμε ήταν αποτέλεσμα της σκληρής δουλειάς του συζύγου μου ώστε να μπορέσω εγώ να μείνω στο σπίτι και να ασχοληθώ αποκλειστικά με τον Κυριάκο. Ένα παιδί με σύνδρομο Down για να προοδεύσει χρειάζεται ο γονιός να ξοδέψει πολλά χρήματα, σε όλες τις ηλικίες του παιδιού. Οι «εξωσχολικές» δραστηριότητες που έχει ο Κυριάκος σήμερα, όπως για παράδειγμα το μπουζούκι ή ο χορός, καλύπτονται αποκλειστικά από εμάς. Δεν παραπονιόμαστε όμως γιατί όσα κάναμε όλα αυτά τα χρόνια έπιασαν τόπο. Σήμερα μπορώ να πω ότι απολαμβάνουμε πολλές ευτυχισμένες οικογενειακές στιγμές και αυτό το έχει πετύχει ο γιος μας με την προσπάθειά του και το φυσικό του ταλέντο.
Ο Κυριάκος άρχισε να ασχολείται με το μπουζούκι από μικρή ηλικία. Φάνηκε από την αρχή πως ήταν κάτι που του άρεσε και στο οποίο είχε μια κλίση. Η ενασχόληση με την μουσική μεταμόρφωσε την ζωή του παιδιού μας. Όταν παίζει μπουζούκι είναι ευτυχισμένος, λάμπει ολόκληρος. Παίζει ήδη πολλά τραγούδια στο μπουζούκι, χωρίς να διαβάζει νότες. Δηλαδή παίζει μπουζούκι νιώθοντας τα τραγούδια μέσα του. Επειδή ο λόγος του Κυριάκου δεν είναι ολοκληρωμένος, πολλές φορές αναρωτιέμαι πώς μπορεί και παίζει με τόση ευκολία μπουζούκι. Τι να πω, μάλλον τον βοηθάει το φυσικό του ταλέντο. Εξίσου ταλαντούχος είναι και στο χορό. Με τη βοήθεια της δασκάλας του στο χορό, όχι μόνο έχει κάνει τεράστια πρόοδο αλλά έχει λάβει μέρος και σε πολλά φεστιβάλ και διαγωνισμούς εντός και εκτός Ελλάδας. Ο Κυριάκος απολαμβάνει το χορό με όλο του το είναι. Η καλύτερη ψυχοθεραπεία, όχι μόνο για εκείνον αλλά και για μας τους γονείς.
Σε σχέση με το παρελθόν, σήμερα είναι λίγο πιο εύκολο να μεγαλώνεις ένα παιδί με σύνδρομο Down. Μέσω του διαδικτύου ο γονιός μπορεί να ενημερώνεται, να έρχεται σε επαφή με άλλους γονείς που αντιμετωπίζουν παρόμοιες καταστάσεις, να μοιράζεται εμπειρίες, λύπες, χαρές. Για παράδειγμα, το γεγονός ότι μπορούμε σήμερα να ανεβάζουμε στο διαδίκτυο τα όμορφα πράγματα που κάνει ο Κυριάκος, αυτό είναι πολύ βοηθητικό για άλλους γονείς που έχουν παιδί με σύνδρομο Down. Βλέπουν το βίντεο του παιδιού μου και λένε «Να ένα παιδί με σύνδρομο Downπου παίζει μπουζούκι, που χορεύει latin, που είναι χαρούμενο με την ζωή του. Γιατί όχι και το δικό μας παιδί;».
Η μεγαλύτερη αγωνία ενός γονιού με παιδί με σύνδρομο Downείναι η αδυναμία μας να προβλέψουμε ποιος θα φροντίζει το παιδί όταν εμείς θα φύγουμε από την ζωή. Μέχρι εκείνη τη στιγμή όμως δεν θα φύγουμε ποτέ από το πλευρό του και θα κάνουμε σαν γονείς τα πάντα ώστε η ζωή του να είναι γεμάτη από χαμόγελα και χαρά.
Είμαι περήφανη που έφερα στην ζωή ένα τόσο υπέροχο και ξεχωριστό πλάσμα. Κάθε μέρα που τον βλέπω να προχωράει ακόμη ένα βήμα πιο μπροστά, νιώθω πραγματικά περηφάνια και θαυμασμό για εκείνον. Αυτό που ονειρεύομαι για το παιδί μου, και για όλα τα παιδιά, είναι να έχει υγεία, να είναι ευτυχισμένος και να χαίρεται την κάθε όμορφη στιγμή που του φέρνει η ζωή».
Κυριάκος Φριλίγκος:«Όταν παίζω μπουζούκι είμαι ευτυχισμένος, αισθάνομαι ότι με αγαπούν».
«Είμαι πολύ χαρούμενος στην ζωή μου γιατί κάνω πράγματα που μου αρέσουν. Οι δύο μεγαλύτερες αγάπες μου είναι το μπουζούκι και ο χορός. Βέβαια, από τα δύο, αγαπώ περισσότερο το μπουζούκι. Μπορώ ήδη και παίζω πολλά τραγούδια. Όταν παίζω μπουζούκι είμαι ευτυχισμένος γιατί κάνω κάτι που αγαπάω αλλά και γιατί, όταν παίζω, αισθάνομαι ότι με αγαπούν.
Αυτό που μου αρέσει επίσης πολύ είναι όταν παίζω μπουζούκι και δίπλα μου η μητέρα μου με συνοδεύει παίζοντας κιθάρα. Μου αρέσει επίσης όταν χορεύω μαζί με τη μητέρα μου σε εκδηλώσεις.
Μου αρέσει να περνάω χρόνο με τους φίλους μου, τον Φώτη, τον Κώστα, την Μαρία, την Φαίδρα, την Κατερίνα. Πιο πολύ όμως αγαπώ την Μαρία, είναι πολύ όμορφη και έχει ωραία μαύρα μαλλιά.
Αυτό που θέλω είναι το μπουζούκι να γίνει το επάγγελμά μου. Ονειρεύομαι ότι θα παίζω μπουζούκι σε μια μεγάλη σκηνή, μαζί με μια μπάντα. Θα ήθελα επίσης να παίζω και σε ταβέρνες, να με ακούει ο κόσμος και να χαίρεται».
