Είναι γνωστό εδώ και καιρό στην επιστημονική κοινότητα πως η αυξημένη συσσώρευση σιδήρου στον εγκέφαλο συνδέεται με τη νόσο Πάρκινσον, καθώς επίσης και με άλλες νευροεκφυλιστικές ασθένειες. Ωστόσο νέα μελέτη που δημοσιεύεται στο περιοδικό The Journal of Neuroscience προσπαθεί να διαπιστώσει σε βάθος κατά ποιο ακριβώς τρόπο ο σίδηρος συμβάλει στην εκδήλωση Πάρκινσον.
Η νόσος του Πάρκινσον είναι μια νευροεκφυλιστική ασθένεια που επηρεάζει το κεντρικό νευρικό σύστημα, αλλοιώνοντας την κίνηση και προκαλώντας τρέμουλο. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι γενετικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες μπορεί να παίζουν μεγαλύτερο ρόλο στην ανάπτυξη της ανάπτυξης, με τα τελευταία ευρήματα να δίνουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης και στο σίδηρο.
Συγκεκριμένα, ερευνητές από το εργαστήριο Andersen στην Αμερική, διαπίστωσαν πως το πλεόνασμα σιδήρου καταστρέφει νευρώνες του εγκεφάλου, προκαλώντας βλάβες στα λυσοσώματα, τα οργανίδια των κυττάρων που διασπούν τις πρωτεΐνες. Συγκεκριμένα, τα λυσοσώματα συμμετέχουν σε μια διαδικασία που ονομάζεται αυτοφαγία ?ο τρόπος που τα κύτταρα δημιουργούν εκ νέου πρωτεΐνες. Η αυτοφαγία έχει αποδειχθεί ότι παίζει σημαντικό ρόλο σε διάφορα θέματα φυσιολογίας, ειδικότερα στη γήρανση και στις νευροεκφυλιστικές ασθένειες όπως το Αλτσχάιμερ. Καθώς οι άνθρωποι μεγαλώνουν, τα λυσοσώματα αρχίσουν να επιβραδύνουν, αλλοιώνοντας αυτή τη διαδικασία «ανακύκλωσης» και επιτρέποντας στις επιβλαβείς πρωτεΐνες να παράγονται μέσα στα κύτταρα και επιτρέποντας εν τέλει στο υπερβάλλων σίδηρο να εισαχθεί στους νευρώνες προκαλώντας τοξικές οξειδωτικό στρες.
«Πρόσφατα έγινε αντιληπτό πως μία από τις σημαντικότερες λειτουργίες των λυσοσωμάτων είναι η αποθήκευση σιδήρου σε ένα «προστατευμένο μέρος» όπου δεν θα μπορεί να συμμετέχει σε οξειδωτικές αντιδράσεις», αναφέρει η επικεφαλής της μελέτης Julie Andersen. «Με αυτή την μελέτη καταφέραμε να δείξουμε πως μια τοξική αντίδραση του σιδήρου μπορεί να έχει αποτέλεσμα το θάνατο νευρωνικών κυττάρων».
