Από τη Γιάννα Τριανταφύλλη.
Η απώλεια ακοής πιθανότατα αποτελεί ισχυρό παράγοντα κινδύνου για την νόσο του Πάρκινσον, σύμφωνα με τα ευρήματα πρόσφατης μελέτης. Είναι μια από τις πρώτες μελέτες που εξετάζουν εάν οι αισθητηριακές βλάβες, όπως η απώλεια ακοής, μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο για Πάρκινσον ή να χρησιμεύσουν ως πρώιμο προειδοποιητικό σημάδι.
Προηγούμενες έρευνες έχουν επισημάνει ότι αισθητηριακές βλάβες, όπως η όραση, η ακοή και η όσφρηση αποτελούν συχνά σημάδια νευροεκφυλιστικών παθήσεων. Έχει επίσης διαπιστωθεί ότι, η απώλεια ακοής συσχετίζεται με τη νόσο Αλτσχάιμερ, η οποία εμφανίζει κλινική, γενετική και παθολογική επικάλυψη με την νόσο του Πάρκινσον.
Η νόσος Πάρκινσον είναι μια χρόνια νευροεκφυλιστική νόσος και η ταχύτερα αναπτυσσόμενη νευρολογική πάθηση στον κόσμο. Μέχρι σήμερα δεν υπάρχει επιβεβαιωμένη νευροπροστατευτική αγωγή, δηλ. θεραπεία η οποία να επιβραδύνει, να αναστέλλει ή ακόμα να αναστρέφει την εξέλιξη της νόσου. Όλες οι διαθέσιμες θεραπείες αφορούν μόνο στον έλεγχο των συμπτωμάτων.
Οι βλάβες ακοής αυξάνουν τον κίνδυνο για Πάρκινσον
Ερευνητική ομάδα από το Πανεπιστήμιο του Λάνκαστερ ανέλυσε δεδομένα από τη UK Biobank, μια βιοϊατρική βάση δεδομένων από περίπου 500.000 συμμετέχοντες από όλο το Ηνωμένο Βασίλειο. Οι ερευνητές εξέτασαν δεδομένα από 159.395 άτομα που είχαν προηγουμένως υποβληθεί σε τεστ ακοής που μετρούσε την ικανότητά τους να ανιχνεύουν ομιλία σε θορυβώδη περιβάλλοντα και δεν είχαν ιστορικό Πάρκινσον τη στιγμή της αξιολόγησης.
Σε μια μέση περίοδο παρακολούθησης περίπου 15 ετών, 810 συμμετέχοντες διαγνώστηκαν με νόσο του Πάρκινσον. Η ανάλυση αποκάλυψε 57% αυξημένο κίνδυνο για τη νόσο του Πάρκινσον για κάθε αύξηση κατά 10 ντεσιμπέλ στη βασική απώλεια ακοής.
«Είναι μια από τις πρώτες μελέτες που εξετάζουν πώς οι βλάβες ακοής μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο για τη νόσο του Πάρκινσον ή να αποτελούν πρώιμο προειδοποιητικό σημάδι της νόσου του Πάρκινσον. Όπως υποδηλώνουν τα ευρήματα, η απώλεια ακοής σχετίζεται πολύπλοκα με τη νόσο του Πάρκινσον, επομένως μπορεί να είναι ευεργετικό για την ακουστική λειτουργία και τη διαχείριση της ακουστικής ανεπάρκειας να λαμβάνεται υπόψη κατά τη στιγμή της διάγνωσης και της παρακολούθησης» δήλωσε η Δρ Megan Rose Readman, Ερευνήτρια στο Τμήμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Λάνκαστερ και επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.
Όπως επισημαίνουν οι ερευνητές, δεν είναι σαφές εάν η σχέση μεταξύ του Πάρκινσον και της απώλειας ακοής είναι αιτιολογική ή αν υπάρχει απλώς συσχέτιση. Είναι ωστόσο ολοένα και πιο σαφές ότι η απώλεια ακοής δεν είναι μια μεμονωμένη κατάσταση, αλλά σχετίζεται με πολλές άλλες διαταραχές. Η κατανόηση αυτών των δεσμών είναι ζωτικής σημασίας καθώς ανοίγουν το δρόμο για νέες στρατηγικές πρόληψης και φροντίδας της νόσου Πάρκινσον.