Η λοίμωξη COVID-19 μπορεί να έχει σαν αποτέλεσμα την παραγωγή αντισωμάτων που στρέφονται εναντίον ιστών και οργάνων του ατόμου που νόσησε, μήνες μετά την ανάρρωσή του, ακόμα κι αν η νόσος είχε λίγα ή καθόλου συμπτώματα, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Journal of Translational Medicine και η οποία προέρχεται από τις ΗΠΑ.
Οι καθηγητές της Θεραπευτικής Κλινικής της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Ευστάθιος Καστρίτης και Θάνος Δημόπουλος (πρύτανης ΕΚΠΑ) αναφέρουν ότι τα άτομα που έχουν μολυνθεί από έναν ιό παράγουν αντισώματα για να τον εξουδετερώσουν. Σε αρκετές ιογενείς λοιμώξεις, αυτά τα αντισώματα μπορεί να εμφανίζουν και μια «τοξική» δράση απέναντι σε φυσιολογικούς ιστούς και όργανα, δηλαδή να δρουν σαν «αυτοαντισώματα». Οι ερευνητές γνωρίζουν εδώ και περισσότερο από ένα χρόνο ότι σοβαρές περιπτώσεις COVID-19 μπορεί να έχουν ως αποτέλεσμα ένα άτομο να αναπτύξει τέτοια «αυτοαντισώματα».
Στην μελέτη από το Cedars-Sinai στο Λος Άντζελες, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το ίδιο μπορεί να συμβεί και σε λιγότερο σοβαρές περιπτώσεις COVID19, ακόμα και για διάστημα έξι μηνών μετά την ανάρρωση. Αυτή η απορρύθμιση του ανοσοποιητικού, με την παραγωγή «αυτοαντισωμάτων» θα μπορούσε να εξηγήσει σε σημαντικό βαθμό διαφορετικούς τύπους επίμονων συμπτωμάτων που έχουν παρατηρηθεί σε άτομα που εμφανίζουν αυτό που ονομάζεται σήμερα ως «μακρά COVID-19» (long COVΙD).
Στην μελέτη που δημοσιεύθηκε στις 5/1/2022, οι ερευνητές εξέτασαν τη δραστηριότητα αυτοαντισωμάτων έναντι 91 αυτοαντιγόνων που συνδέονται με μια σειρά κλασικών αυτοάνοσων νοσημάτων, σε δείγματα αίματος από 177 μη εμβολιασμένα άτομα (65% γυναίκες, 35% άνδρες, μέση ηλικία 35 ετών), που είχαν μολυνθεί από την COVID και τα συνέκριναν με δείγματα από υγιή άτομα που είχαν ληφθεί πριν από την πανδημία. Όλα τα άτομα που είχαν ιστορικό μόλυνσης από τον ιό SARS-CoV-2 εμφάνιζαν αυξημένα επίπεδα αυτοαντισωμάτων, σύμφωνα με τη μελέτη. Σύμφωνα με τους ερευνητές, βρέθηκαν αυτοαντισώματα που συνήθως συνδέονται με χρόνια φλεγμονή που περιλαμβάνει συγκεκριμένα συστήματα οργάνων και ιστούς όπως οι αρθρώσεις, το δέρμα και το νευρικό σύστημα. Ενώ η συνολική ανταπόκριση των αυτοαντισωμάτων ήταν πιο εμφανής στις γυναίκες μετά από ασυμπτωματική λοίμωξη, το εύρος και η έκταση της αντιδραστικότητας των αυτοαντισωμάτων ήταν πιο εμφανή στους άνδρες μετά από τουλάχιστον ήπια συμπτωματική λοίμωξη.
Συγκεκριμένα, η παρατηρούμενη αντιδραστικότητα περιελάμβανε διακριτά αντιγόνα με μοριακή ομολογία με αντιγόνα του SARS-CoV-2. Αυτά τα ευρήματα προκάλεσαν κάποια έκπληξη, καθώς ορισμένα από τα αυτοαντισώματα βρίσκονται συχνότερα σε αυτοάνοσα νοσήματα που επηρεάζουν περισσότερο τις γυναίκες παρά τους άνδρες. Έτσι από τη μία πλευρά, αυτό το εύρημα είναι παράδοξο, δεδομένου ότι τα αυτοάνοσα νοσήματα είναι συνήθως πιο συχνά στις γυναίκες, αλλά από την άλλη πλευρά, είναι επίσης κατά κάποιο τρόπο αναμενόμενο, δεδομένων όσων γνωρίζουμε ότι οι άνδρες είναι πιο ευάλωτοι στις πιο σοβαρές μορφές της COVID-19.
Στα επόμενα βήματα της μελέτης, οι ερευνητές θα δουν εάν αυτοί οι τύποι αυτοαντισωμάτων βρίσκονται σε άτομα με συμπτώματα «μακράς COVID-19» και επίσης αν ανιχνεύονται σε εμβολιασμένα άτομα που αναπτύσσουν ορισμένες παρενέργειες.
