Γιάννα Τριανταφύλλη.
Όσοι έχουν τατουάζ αντιμετωπίζουν σημαντικά υψηλότερο κίνδυνο να εκδηλώσουν λέμφωμα και καρκίνο του δέρματος προειδοποιούν ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Νότιας Δανίας.
Τα τελευταία χρόνια, τα τατουάζ έχουν αυξηθεί σε δημοτικότητα και για ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων αποτελούν μια διαδεδομένη μορφή αυτοέκφρασης ή τέχνης. Οι περισσότεροι άνθρωποι αποφασίζουν να κάνουν το πρώτο τους τατουάζ σε νεαρή ηλικία, με συνέπεια να είναι εκτεθειμένοι στο μελάνι του τατουάζ για ένα μεγάλο μέρος της ζωής τους.
Προηγούμενες έρευνες είχαν διερευνήσει τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεται το μελάνι που χρησιμοποιείται στα τατουάζ μόλις διεισδύσει στο δέρμα. Σε αντίθεση με την κοινή πεποίθηση ότι το μελάνι παραμένει εντοπισμένο στο σημείο εφαρμογής, οι μελέτες έδειξαν ότι μπορεί να μεταναστεύσει στο λεμφικό σύστημα του σώματος, εγείροντας σημαντικά ερωτήματα σχετικά με πιθανές συνέπειες για την υγεία.
Οι λεμφαδένες αποτελούν ένα κρίσιμο όργανο του ανοσοποιητικού συστήματος καθώς έχουν ως βασική αποστολή να φιλτράρουν τις επιβλαβείς ουσίες και να δρουν προστατευτικά έναντι των λοιμώξεων. Όταν τα σωματίδια από το μελάνι του τατουάζ εγχέονται στο δέρμα, δεν παραμένουν περιορισμένα στην αρχική τους θέση. Αντίθετα, μπορούν να εισέλθουν στο λεμφικό σύστημα και να μεταφερθούν στους λεμφαδένες.
Πολλοί ερευνητές τα τελευταία χρόνια έχουν εκφράσει την ανησυχία για το πόσο επικίνδυνη θα μπορούσε να είναι για την υγεία η μετακίνηση σωματιδίων μελάνης στους λεμφαδένες και εάν με την πάροδο του χρόνου αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε ανώμαλη ανάπτυξη των κυττάρων, αυξάνοντας έτσι τον κίνδυνο καρκίνου.
Οι κίνδυνοι από την μεταφορά σωματιδιών μελάνης από το δέρμα στους λεμφαδένες
Ερευνητική ομάδα από το Πανεπιστήμιο της Νότιας Δανίας θέλησε να διερευνήσει περαιτέρω εάν το μελάνι για τατουάζ μπορεί να προκαλέσει χρόνια φλεγμονή στους λεμφαδένες, η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε ανώμαλη κυτταρική ανάπτυξη και αυξημένο κίνδυνο καρκίνου.
«Γνωρίζουμε ήδη ότι, ένα μεγάλο μέρος των σωματιδίων μελάνης μεταφέρεται από το δέρμα στους λεμφαδένες όπου και εναποτίθεται. Το σώμα αντιλαμβάνεται αυτά τα σωματίδια ως “ξένα”, με συνέπεια το ανοσοποιητικό σύστημα να τίθεται υπό συνεχή πίεση για να τα καταπολεμήσει. Αν και οι επιπτώσεις της χρόνιας διέγερσης της ανοσολογικής απόκρισης δεν είναι ακόμη σαφείς, υπάρχουν όλο και περισσότερα στοιχεία που υποδηλώνουν ότι η παρατεταμένη έκθεση σε τέτοια ερεθίσματα θα μπορούσε ενδεχομένως να αποδυναμώσει το ανοσοποιητικό σύστημα και να οδηγήσει σε δυσμενείς επιπτώσεις στην υγεία», εξηγεί ο Δρ. Henrik Frederiksen, PhD , συν-συγγραφέας της μελέτης, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Δανίας και σύμβουλος Αιματολογίας στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Odense.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δεδομένα από περίπου 5.900 διδύμους, συνυπολογίζοντας την ηλικία, τον χρόνος ζωής των τατουάζ και τη διάρκεια παρακολούθησης των συμμετεχόντων στη μελέτη.
Σύμφωνα με τα ευρήματα, τα άτομα με τατουάζ είχαν μεγαλύτερη συχνότητα εμφάνισης καρκίνου του δέρματος και λεμφώματος. Όπως διαπίστωσαν οι ερευνητές, τα άτομα με τατουάζ μεγαλύτερα από το μέγεθος μιας παλάμης διέτρεχαν σημαντικά υψηλότερο κίνδυνο να αναπτύξουν λέμφωμα, με ποσοστά επίπτωσης σχεδόν τρεις φορές μεγαλύτερα σε σύγκριση με τα άτομα χωρίς τατουάζ. Αυτή η συσχέτιση υποδηλώνει ότι η μεγαλύτερη κάλυψη επιφάνειας —συνοδευόμενη από αυξημένη εναπόθεση μελανιού στο λεμφικό σύστημα— μπορεί να ενισχύσει τυχόν σχετικούς κινδύνους για την υγεία.
«Στη μελέτη μας δεν διαπιστώσαμε σαφή σχέση μεταξύ της εμφάνισης καρκίνου και συγκεκριμένων χρωμάτων μελανιού, ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι το χρώμα είναι απαλλαγμένο από πιθανές επιπτώσεις στην υγεία. Γνωρίζουμε ήδη από προηγούμενες μελέτες ότι το μελάνι μπορεί να περιέχει δυνητικά επιβλαβείς ουσίες και ιδιαίτερα το κόκκινο μελάνι, καθώς έχει διαπιστωθεί ότι προκαλεί συχνότερα αλλεργικές αντιδράσεις», δήλωσε η Δρ. Signe Bedsted Clemmensen, MSc, PhD , επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας και Επίκουρη Καθηγήτρια Βιοστατιστικής στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Δανίας.
Όπως τονίζουν οι ερευνητές,η μελέτη των μακροπρόθεσμων επιπτώσεων των τατουάζ είναι αρκετά πολύπλοκη. Η ανάπτυξη του καρκίνου τυπικά απαιτεί χρόνια, αν όχι δεκαετίες, για να εκδηλωθεί, καθιστώντας δύσκολη τη συσχέτιση της πρώιμης έκθεσης στο τατουάζ με τα μεταγενέστερα αποτελέσματα υγείας.
Η μελλοντική έρευνα της ερευνητικής ομάδας θα εστιάσει σετρία βασικά ζητήματα: πώς τα σωματίδια της μελάνης μπορεί να επηρεάσουν τη λειτουργία των λεμφαδένων σε μοριακό επίπεδο,τι συμβαίνει στους λεμφαδένες όταν εκτίθενται σε σωματίδια μελανιού για πολλές δεκαετίες και εάν ορισμένοι τύποι λεμφώματος θα μπορούσαν να συνδεθούν με τα τατουάζ περισσότερο από άλλους τύπους.
Η κατανόηση αυτών των παραμέτρων μπορεί να δώσει απάντηση στο εάν υπάρχουν απτοί κίνδυνοι για την υγεία που σχετίζονται με τα τατουάζ και, εάν ναι, ποια είναι τα αναγκαία μέτρα που μπορούν να εφαρμοστούν ώστε να μετριαστούν οι κίνδυνοι.
Πηγή: BMC Public Health