Από τη Γιάννα Τριανταφύλλη.
Το να επισκέπτεστε φίλους, να συμμετέχετε σε οικογενειακά ή φιλικά τραπέζια ή να πηγαίνετε εκδρομές με τα αγαπημένα σας πρόσωπα είναι δραστηριότητες που μπορεί να σας βοηθήσουν να διατηρήσετε τον εγκέφαλό σας υγιή και να καθυστερήσουν την ανάπτυξη άνοιας για τουλάχιστον πέντε χρόνια, σύμφωνα με τα ευρήματα μιας νέας μελέτης.
Προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι, η κοινωνική απομόνωση και η απουσία κοινωνικών δραστηριοτήτων συμβάλλουν στην μείωση των δεξιοτήτων μνήμης και σκέψης και συνδέονται με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης άνοιας.
Ο όρος “άνοια” περιγράφει την απώλεια πνευματικών ικανοτήτων που προϋπήρχαν, σαν αποτέλεσμα εκφύλισης, δυσλειτουργίας και καταστροφής των νευρώνων του ανθρώπινου εγκεφάλου. Η άνοια αποτελεί την κλινική έκφραση πολλών νευροεκφυλιστικών νοσημάτων με πιο συχνή τη νόσο Alzheimer.
Η άνοια είναι μια εξελισσόμενη ασθένεια. Αυτό σημαίνει ότι η δομή και η χημεία του εγκεφάλου αλλοιώνονται σταδιακά με την πάροδο του χρόνου. Η νόσος μπορεί να επηρεάσει τη σκέψη, την επικοινωνία, τη μνήμη, τη συμπεριφορά και την ικανότητα εκτέλεσης καθημερινών εργασιών και έχει σημαντικό αντίκτυπο στην οικογενειακή, κοινωνική και επαγγελματική ζωή του ατόμου.
Οι κοινωνικές δραστηριότητες καθυστερούν την έναρξη της άνοιας
Ερευνητική ομάδα από το Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Rush, στο Σικάγο, σε συνέχεια προηγούμενων ερευνών που είχαν διενεργήσει, θέλησαν να επανεξετάσουν εάν οι κοινωνικές δραστηριότητες μπορούν να μειώσουν ή να καθυστερήσουν τον κίνδυνο εκδήλωσης άνοιας.
Οι ερευνητές εξέτασαν δεδομένα από 1.923 άτομα χωρίς άνοια και με μέση ηλικία τα 80 έτη, οι οποίοι συμμετείχανστο ερευνητικό πρόγραμμα Rush Memory and Aging Project, μια συνεχιζόμενη διαχρονική μελέτη κοινών χρόνιων παθήσεων της γήρανσης, σε μια περίοδο παρακολούθησης 7 ετών.
Η κοινωνική δραστηριότητα μετρήθηκε με βάση ερωτηματολόγια που συμπλήρωσαν οι συμμετέχοντες σχετικά με το πόσο συχνά είχαν συμμετάσχει τον προηγούμενο χρόνο σε κοινές κοινωνικές δραστηριότητες με έντονη κοινωνική αλληλεπίδραση, όπως για παράδειγμα, εάν πήγαιναν σε εστιατόρια ή αθλητικές εκδηλώσεις, εάν έπαιζαν επιτραπέζια παιχνίδια, εάν έκαναν ημερήσιες ή πολυήμερες εκδρομές, εάν συμμετείχαν σε εθελοντικές δράσεις ή πόσο συχνά επισκέπτονταν συγγενείς και φίλους.
Η γνωστική λειτουργία αξιολογήθηκε με 21 τεστ για διαφορετικούς τύπους μνήμης, εστιάζοντας στην αντιληπτική ταχύτητα και την οπτικοχωρική ικανότητα των συμμετεχόντων.
Κατά την έναρξη της έρευνας, κανένας από τους συμμετέχοντες δεν εμφάνιζε σημάδια γνωστικής εξασθένησης. Όλοι οι συμμετέχοντες υποβλήθηκαν σε ετήσιες αξιολογήσεις που περιελάμβαναν ιατρικό ιστορικό και νευροψυχολογικές εξετάσεις. Κατά την ολοκλήρωση της μελέτης 545 συμμετέχοντες εμφάνισαν άνοια και 695 ανέπτυξαν ήπια γνωστική εξασθένηση.
Τα ευρήματα της μελέτης έδειξαν ότι, τα λιγότερο κοινωνικά δραστήρια άτομα εμφάνισαν ήπια γνωστική εξασθένηση και άνοια κατά μέσο όρο πέντε χρόνια νωρίτερα από τα άτομα που είχαν περισσότερες κοινωνικές δραστηριότητες στην καθημερινότητά τους.
«Η μελέτη μας δείχνει ότι η συχνή κοινωνική δραστηριότητα μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη ή την καθυστέρηση της άνοιας στην τρίτη ηλικία.Το γιατί η κοινωνική δραστηριότητα παίζει ρόλο στην ανάπτυξη γνωστικών προβλημάτων δεν είναι ξεκάθαρο. Μια πιθανότητα είναι ότι οι κοινωνικές δραστηριότητες ωθούν τους ηλικιωμένους να συμμετέχουν σε περίπλοκες διαπροσωπικές ανταλλαγές, οι οποίες θα μπορούσαν να ενεργοποιήσουν ή να διατηρήσουν ενεργά πολλά νευρωνικά δίκτυα του εγκεφάλουπου εμπλέκονται στη σκέψη και τη μνήμη», εξηγεί ο Δρ.Bryan James, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας και ερευνητής καθηγητής στο Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Rush.
Για τους ερευνητές, τα ευρήματα αυτά είναι άκρως σημαντικά καθώς υπογραμμίζουν την αξία της κοινωνικής δραστηριότητας ως πιθανής παρέμβασης σε επίπεδο κοινότητας για τη μείωση της άνοιας. Επιπλέον, οι οικονομικές έρευνες δείχνουν ότι μια 5ετής καθυστέρηση της άνοιας μεταφράζεται σε 500.000 δολάρια εξοικονόμησης υγειονομικής περίθαλψης για κάθε άτομο που θα αναπτύξει τελικά άνοια.
Όπως, όπως τονίζουν οι ερευνητές, απαιτείται περαιτέρω έρευνα για να καθοριστεί εάν οι παρεμβάσεις που στοχεύουν στην αύξηση της κοινωνικής δραστηριότητας στα τέλη της ζωής μπορούν να παίξουν ρόλο στην καθυστέρηση ή στην πρόληψη της γνωστικής έκπτωσης.
Πηγή: Alzheimer’s & Dementia