Τα άτομα με λιπώδη ηπατική νόσο έχουν σχεδόν διπλάσιο ποσοστό θνησιμότητας από τον γενικό πληθυσμό αποκαλύπτει μια νέα μελέτη.
Η στεατική ηπατική νόσος που σχετίζεται με τη μεταβολική δυσλειτουργία (MASLD) είναι η πιο κοινή χρόνια ηπατική νόσος και η κύρια αιτία νοσηρότητας και θνησιμότητας που σχετίζεται με το ήπαρ. Υπολογίζεται ότι ένας στους τέσσερις ανθρώπους παγκοσμίως πάσχει από λιπώδη ηπατική νόσο.
Η ασθένεια έχει ως αιτιολογική βάση την παχυσαρκία και το διαβήτη τύπου 2 και χαρακτηρίζεται από υπερβολική συσσώρευση λίπους στο ήπαρ, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρή ηπατική βλάβη και καρκίνο του ήπατος. H εξέλιξή της σε κίρρωση, καθιστά τη νόσο μια από τις συχνότερες αιτίες για μεταμόσχευση ήπατος στην Ευρώπη και τη δεύτερη συχνότερη ένδειξη μεταμόσχευσης στις ΗΠΑ.
Η αύξηση της συχνότητας της νόσου, σε παγκόσμιο επίπεδο, δεν αφορά μόνο τον ενήλικο πληθυσμό, αλλά και τα παιδιά. Υπολογίζεται ότι, λόγω της αύξησης της παχυσαρκίας, σχεδόν το 5-10% του παιδιατρικού πληθυσμού διαγιγνώσκεται με στεατική ηπατική νόσος η νόσο, ενώ το 38% των παχύσαρκων παιδιών έχουν ενδείξεις ηπατικής νόσου.
Λιπώδες ήπαρ, ένας κρυφός κίνδυνος υγείας
Το λιπώδες ήπαρ είναι μια νόσος που εξελίσσεται αργά και σιωπηλά για πολλά έτη, χωρίς να εκδηλώνει χαρακτηριστικά συμπτώματα στους ασθενείς. Στις περισσότερες περιπτώσεις εντοπίζεται ως τυχαίο εύρημα, μετά από έλεγχο με απλό υπερηχογράφημα κοιλίας.
Ερευνητική ομάδα από το Karolinska Institutet θέλησε να προσδιορίσει το ποσοστό και τον κίνδυνο θανάτου από διαφορετικά αίτια σε ασθενείς με στεατική ηπατική νόσο σε σύγκριση με τον γενικό πληθυσμό στη Σουηδία.
Οι ερευνητές εντόπισαν περίπου 13.000 ασθενείς που είχαν διαγνωστεί με στεατική ηπατική νόσο στη Σουηδία, μεταξύ 2002 και 2020, και ανέλυσαν τον κίνδυνο θανάτου από διαφορετικές αιτίες σε σύγκριση με τον γενικό πληθυσμό.
Τα αποτελέσματα αναλύθηκαν σε υποομάδες με βάση την ηλικία, το φύλο, την κατάσταση διαβήτη τύπου 2 (παρούσα ή όχι), τον τύπο και το στάδιο κίρρωσης και τη θεραπεία μετά τη διάγνωση της νόσου.
Τα ευρήματα αποκάλυψαν ότι, το συνολικό ποσοστό θνησιμότητας για τα άτομα με στεατική ηπατική νόσο ήταν σχεδόν διπλάσιο σε σύγκριση με τον γενικό πληθυσμό. Ο κίνδυνος ήταν αυξημένος για όλες σχεδόν τις αιτίες θανάτου που μελετήθηκαν, αλλά ιδιαίτερα για το θάνατο από ηπατική νόσο (27 φορές υψηλότερη θνησιμότητα) και για καρκίνο του ήπατος (35 φορές υψηλότερη θνησιμότητα). Ωστόσο, οι πιο συχνές αιτίες θανάτου ήταν οι καρδιαγγειακές παθήσεις και ο μη ηπατικός καρκίνος, με ποσοστά θνησιμότητας 54% και 47% υψηλότερα, αντίστοιχα.
Τα άτομα με στεατική ηπατική νόσο είχαν επίσης αυξημένο κίνδυνο θανάτου από λοιμώξεις, γαστρεντερικές παθήσεις, αναπνευστικές παθήσεις , ενδοκρινικές παθήσεις ή εξωτερικές αιτίες, αλλά όχι από ψυχικές ασθένειες.
«Πολλοί άνθρωποι δεν γνωρίζουν ότι έχουν επειδή σπάνια προκαλεί συμπτώματα στα προηγούμενα στάδια. Η μελέτη μας δείχνει ότι τα άτομα που έχουν διαγνωστεί με λιπώδη ηπατική νόσο έχουν αυξημένο κίνδυνο να πεθάνουν από πολλές διαφορετικές ασθένειες και όχι μόνο από ηπατική νόσο» εξηγεί ο Δρ. Axel Wester, επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Ιατρικής Huddinge, στο Karolinska Institutet.
«Είναι σημαντικό να μην επικεντρωνόμαστε μόνο στο συκώτι όταν θεραπεύουμε ασθενείς με λιπώδη ηπατική νόσο. Μια ολιστική προσέγγιση και η έγκαιρη παρέμβαση που περιλαμβάνει διαφορετικές ιατρικές ειδικότητες μπορεί να είναι ζωτικής σημασίας για τη βελτίωση της πρόγνωσης για αυτούς τους ασθενείς» λέει ο Δρ. Hannes Hagström, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας και ανώτερος ιατρός στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Karolinska.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, οι εκτιμήσεις απόλυτου κινδύνου θανάτου που διαπιστώθηκαν στη μελέτη μπορεί να είναι χρήσιμες για τους κλινικούς ιατρούς και τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής για να ενημερώσουν τους ασθενείς σχετικά με την πρόγνωσή τους και για να εφαρμόσουν στρατηγικές κλινικής ή δημόσιας υγείας για τη μείωση της πρόωρης θνησιμότητας.
Πηγή: Journal of Hepatology