Οι φαρμακοποιοί εισπράττουν παράπονα από τους ασθενείς/συνταξιούχους για θέματα που δεν φέρουν ευθύνη, αναφέρει στο DailyPharmaNews o Πρόεδρος του Φαρμακευτικού Συλλόγου Μαγνησίας.
Από τον Χαράλαμπο Πετρόχειλο
Το ζήτημα της μη συμμετοχής των πρώην δικαιούχων ΕΚΑΣ στη δαπάνη για τα φάρμακά τους στο οποίο αναφέρθηκε με πρόσφατο δημοσίευμα του και το DailyPharmaNews έφερε με ερώτηση που κατέθεσε στη Βουλή ο βουλευτής Μαγνησίας του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξανδρος Μεϊκόπουλος.
Ο Βουλευτής αφού σημειώνει ότι «πρώην δικαιούχοι του ΕΚΑΣ υποχρεώνονται να πληρώνουν από την τσέπη τους συμμετοχή για τα φάρμακά τους, παρόλο που κανονικά έπρεπε να απαλλάσσονται υπενθυμίζοντας ότι «η πλήρης απαλλαγή από την συμμετοχή στην φαρμακευτική δαπάνη προβλέφθηκε σαν αντισταθμιστικό μέτρο για τους συνταξιούχους που στερούνταν σταδιακά την παροχή του ΕΚΑΣ και ανανεωνόταν κάθε χρόνο μέχρι την μονιμοποίησή του το 2023» φτάνει στην καταγγελία που έκανε το Ενιαίο Δίκτυο Συνταξιούχων για μία πρώην δικαιούχο του ΕΚΑΣ που έφερε το όλο θέμα στην επικαιρότητα.
Όπως αναφέρει ο κ. Μεϊκόπουλος «Η καταγγελία του Ενιαίου Δικτύου Συνταξιούχων, που αφορά μια 92χρονη πρώην δικαιούχο του ΕΚΑΣ, δημιουργεί σοβαρά ερωτήματα για το πώς η κυβέρνηση καταπατά έναν ψηφισμένο νόμο και αφήνει στα χαρτιά ένα ευεργετικό μέτρο, το οποίο μάλιστα αφορά χαμηλοσυνταξιούχους»
Θέτει λοιπόν τα ερωτήματα για το πόσοι άλλοι πρώην δικαιούχοι του ΕΚΑΣ συνέχιζαν να πληρώνουν για τα φάρμακα, ενώ δεν όφειλαν, για το από πότε καταργήθηκε παράνομα το μέτρο της απαλλαγής από την συμμετοχή στην φαρμακευτική δαπάνη και για το εάν θα επιστραφούν τα ποσά της φαρμακευτικής δαπάνης που χρεώθηκαν.
Καταλήγοντας ο κ. Μεϊκόπουλος αφού επισημαίνει ότι «η ακρίβεια κατατρώει το μεγαλύτερο μέρος της σύνταξης και η τιμή των φαρμάκων έχει γίνει απαγορευτική, υποστηρίζει ότι «η κυβέρνηση οφείλει να εξηγήσει για ποιο λόγο οι παραπάνω συνταξιούχοι στερούνται της δωρεάν φαρμακευτικής κάλυψης που δικαιούνται και να αποκαταστήσει άμεσα την αδικία σε βάρος τους».
Ο Πρόεδρος του Φαρμακευτικού Συλλόγου Μαγνησίας κ. Κώστας Ματσιόλης σχολιάζοντας στο DailyPharmaNews το εν λόγω θέμα με αφορμή την παρέμβαση του βουλευτή του νομού, ανέφερε πως «οι φαρμακοποιοί δεν έχουμε καμία σχέση με τον τρόπο που προκύπτει η συμμετοχή των ασθενών στα φάρμακα διότι απλά υπάρχουν οι σχετικές διατάξεις που ανανεώνονται συχνά – πυκνά, από την άλλη όμως είμαστε οι αποδέκτες της δυσαρέσκειας των πολιτών/ασθενών για τη συμμετοχή που πληρώνουν».
Η άποψή του είναι ότι «τα ποσά που καλούνται να πληρώσουν για τα φάρμακά τους είναι υψηλά. Βλέπουμε ότι διαφοροποιούνται όλο και περισσότερο οι τιμές αναφοράς, αυξάνονται με τρανταχτό παράδειγμα και την πρόσφατη ανακοστολόγηση στις 26 Αυγούστου, όπου μερίδα φαρμάκων χαμηλού κόστους πήραν μία αύξηση, παράλληλα όμως ακολούθησε αύξηση της τιμής αναφοράς με αποτέλεσμα αυτή τη διαφοροποίηση της τιμής να τη νιώθει έντονα στην τσέπη του ο πολίτης/ασφαλισμένος. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που σε ασθένειες σοβαρές καλούνται οι πολίτες να πληρώνουν συμμετοχές και μάλιστα συμμετοχές υψηλές».
Ο κ. Ματσιόλης θέτει ακόμη στο τραπέζι το ζήτημα της καταβολής του ενός ευρώ ανά συνταγή «το οποίο ο πολίτης το πληρώνει στον φαρμακοποιό και ο φαρμακοποιός το επιστρέφει στον ΕΟΠΥΥ. Είναι ένα θέμα για το οποίο κανείς δεν μιλά. Κι αυτό όπως κι άλλα είναι ζητήματα που αντιμετωπίζουμε συνεχώς στα φαρμακεία μας με τη δυσαρέσκεια των πολιτών».
Καταλήγοντας τονίζει ότι «το φάρμακο είναι κοινωνικό αγαθό κι αυτό δεν απεικονίζεται στην πολιτική που εφαρμόζει το Υπουργείο Υγείας και η κυβέρνηση. Το φάρμακο εδώ είναι ένα είδος πολυτελείας το οποίο πραγματικά ακολουθεί τις τιμές της αγοράς. Βλέπουμε φάρμακα που βγαίνουν εκτός λίστας συνταγογράφησης/αποζημίωσης με αποτέλεσμα ο πολίτης να τα πληρώνει αό την τσέπη του σε μία περίοδο γενικότερης ακρίβειας. Μάλιστα δίνει ο νόμος το δικαίωμα τα φάρμακα εκείνα που δεν συνταγογραφούνται πλέον να παίρνουν την ανιούσα στις τιμές τους. H λογική του clawback που πληρώνουν οι φαρμακοβιομηχανίες δεν αφορά τον πολίτη. Ο πολίτης θέλει και ζητά από το Υπουργείο να τον καλύψει σε αυτά τα οποία έχει ανάγκη ως φάρμακα για την επιβίωσή του έχοντας τη λογική ότι τα έχει ήδη πληρώσει με σκληρές κρατήσεις κατά τη διάρκεια του εργασιακού του βίου με σκοπό να έχει ακριβώς μία αξιοπρεπή φαρμακευτική κάλυψη. Ξαναλέω ότι η κυβέρνηση πρέπει να ξαναδεί το φάρμακο ως αγαθό καθώς ο πολίτης με τις αυξημένες τιμές σε όλα τα υπόλοιπα είδη κατανάλωσης απαιτεί να γίνει αυτό γιατί εδώ δεν πρόκειται για κατανάλωση αλλά για αναγκαίο αγαθό για τη ζωή του».
