Το Συντονιστικό του Δικτύου Υγειονομικών της Νέας Αριστεράς καταγγέλλει, με σημερινή του ανακοίνωση ως «κοινωνική οπισθοδρόμηση και απειλή για τη Δημόσια Υγεία την εκχώρηση συλλογής αίματος στον ιδιωτικό τομέα».
Αφορμή για τη συγκεκριμένη καταγγελία ήταν το ρεπορτάζ του in.gr που αποκάλυπτε το σχέδιο νόμου που έχει επεξεργαστεί το υπουργείο Υγείας και προβλέπει την επέκταση της ιδιωτικοποίησης της δημόσιας υγείας και στο αίμα, με προβλεπόμενη, μάλιστα, αποζημίωση ακατάσχετη και αφορολόγητη για τους δωρητές αίματος και πλάσματος για τις ώρες εργασίας που έχασαν κατά τη διάρκεια της δωρεάς.
Αξίζει να αναφερθεί ότι -με νομοθεσία του 2005- η αρμοδιότητα και η ευθύνη για τη συλλογή, διάθεση και διαχείριση του αίματος και των συστατικών του για μετάγγιση ή και κλασματοποίηση ανήκει στο Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας (Ε.ΚΕ.Α.)και τα Κέντρα Αίματος στις Νοσοκομειακές υπηρεσίες αιμοδοσίας.
Με το σχέδιο νόμου που επεξεργάζεται η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα δίνεται η δυνατότητα σε ΟΤΑ και Εκκλησία, σε Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου, καθώς και σε Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, να ιδρύουν ιδιωτικά κέντρα συλλογής αίματος προς μετάγγιση ή και κλασματοποίηση, καθώς και κέντρα συλλογής πλάσματος προς κλασματοποίηση.
Τη σχετική απόφαση για γίνει εμπορικό προϊόν και το αίμα στήριξε η κυβέρνηση στον Ευρωπαϊκό Κανονισμό που εγκρίθηκε στα τέλη Απριλίου για τις «ουσίες ανθρώπινης προέλευσης», όμως, όπως σημειώνεται στο ρεπορτάζ «το σχετικό νομοσχέδιο που έχει καταρτιστεί -και βρίσκεται ακόμη υπό επεξεργασία – απέχει πολύ από τον Κανονισμό που θα πρέπει να εφαρμοστεί».
Με τίτλο: «Και το αίμα στα χέρια της αγοράς», το Δίκτυο Υγειονομικών της Νέας Αριστεράς προχώρησε στην ακόλουθη καταγγελία:
«Το προσχέδιο του υπουργείου Υγείας για τη δυνατότητα συλλογής και επεξεργασίας πλάσματος από τον ιδιωτικό τομέα που αποκάλυψαν πρόσφατα δημοσιεύματα στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο, δεν είναι «κεραυνός εν αιθρία». Αποτελεί μέρος του οργανωμένου σχεδίου της κυβέρνησης Μητσοτάκη να εκχωρήσει τη διαδικασία συλλογής και επεξεργασίας πλάσματος, αλλά και αίματος, στον ιδιωτικό τομέα με αμοιβή των δοτών, πάντα στο πλαίσιο των νεοφιλελεύθερων ιδεοληψιών της ΝΔ για «λιγότερο Κράτος και περισσότερη αγορά στην Υγεία».
Η συλλογή, ο έλεγχος και η επεξεργασία του αίματος και του πλάσματος στη χώρα μας, αλλά και στη μεγάλη πλειοψηφία των χωρών της ΕΕ, βρίσκεται υπό τον έλεγχο του δημόσιου τομέα και συγκεκριμένα των Υπηρεσιών Αιμοδοσίας, των Κέντρων Αίματος και της αρμόδιας Εθνικής Αρχής που είναι το Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας (Ε.ΚΕ.Α.). Η νέα νομοθετική ρύθμιση μας γυρίζει δεκαετίες πίσω στην αλήστου μνήμης εποχή της αμειβόμενης αιμοδοσίας και των ιδιωτικών “Τραπεζών” αίματος, που έκλεισαν δια νόμου το 1979.
Η επ’ αμοιβή συλλογή αίματος ή/και πλάσματος, πέραν του σοβαρού βιοηθικού ζητήματος, της αγοραπωλησίας δηλαδή ανθρώπινων ιστών, θέτει πρωτίστως ένα μείζον θέμα ασφάλειας και προστασίας της Δημόσιας Υγείας. Είναι αποδεδειγμένο ότι η εθελοντική προσφορά αίματος παρέχει ασφαλέστερα προϊόντα, καθώς το κίνητρο της αποζημίωσης υπονομεύει την ειλικρινή δήλωση του ιστορικού του δότη. Περίτρανη απόδειξη αποτελεί το πρόσφατο σκάνδαλο που συγκλονίζει τη Βρετανία, με τη μόλυνση από ηπατίτιδα και AIDS 3000 αιμορροφιλικών τις δεκαετίες ‘70-‘90 επειδή μεταγγίσθηκαν με παράγοντες πήξης από τις ΗΠΑ, που συνέλεγαν πλάσμα από αμειβόμενους δότες κρατούμενους φυλακών. Η εθελοντική αιμοδοσία χωρίς κανένα κίνητρο, με αλτρουιστικούς σκοπούς, αποτελεί μακράν την ασφαλέστερη και σταθερότερη πηγή κάλυψης των αναγκών σε αίμα.
Η Ελλάδα είναι από τις πρώτες χώρες της Ευρώπης σε συλλογή αίματος, αλλά παρόλα αυτά δεν έχει αυτάρκεια σε αίμα.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, αντί να προχωρήσει τη μεταρρύθμιση που ξεκίνησε την περίοδο 2015-2019 από το ΕΚΕΑ και το υπουργείο Υγείας για την αναδιοργάνωση της Αιμοδοσίας που θα οδηγούσε στην ασφαλή και επαρκή διάθεση αίματος και παραγώγων του, φέρνει ένα νομοσχέδιο που προβλέπει την εμπορευματοποίηση αυτού του ζωτικής σημασίας αγαθού.
Επιτρέπει την ίδρυση κέντρων συλλογής και επεξεργασίας πλάσματος και αίματος προς μετάγγιση ή κλασματοποίηση από τους Δήμους, την Εκκλησία, από ΜΚΟ και, κυρίως, από ιδιωτικούς οργανισμούς και τη φαρμακοβιομηχανία. Προβλέπει επίσης την ίδρυση Ανεξάρτητης Αρχής για το αίμα και το πλάσμα, απαξιώνοντας και υπονομεύοντας το ρόλο του ΕΚΕΑ, των Κέντρων αίματος και των Νοσοκομειακών Υπηρεσιών Αιμοδοσίας. Με άλλα λόγια θεσμοθετούνται δύο φορείς συλλογής και επεξεργασίας αίματος και πλάσματος, ο Δημόσιος και ο Ιδιωτικός. Άρα δημιουργείται νέο πεδίο υγειονομικής ανισότητας που θα αφορά πλέον τη μετάγγιση των ασθενών.
Για τη Νέα Αριστερά η λύση δεν είναι η αγοραία εκμετάλλευση του αίματος και του πλάσματος, γυρίζοντας την κοινωνία και τη χώρα 50 χρόνια πίσω, αλλά ο εκσυγχρονισμός και η αναδιοργάνωση της Αιμοδοσίας και η απόκτηση επιτέλους Εθνικού Συστήματος Αίματος που θα εμπεδώσει την κουλτούρα της εθελοντικής αιμοδοσίας, θα παρέχει ασφαλή και ποιοτικά παράγωγα αίματος, θα εξασφαλίζει αυτάρκεια της χώρας σε αίμα και, τέλος, θα παρέχει πλάσμα ικανό για κλασματοποίηση και παραγωγή φαρμάκων.
Η Νέα Αριστερά θεωρεί ότι το ανθρώπινο αίμα αποτελεί δημόσιο αγαθό και όχι εμπορικό προϊόν που διατίθεται με όρους αγοράς και απαιτεί την απόσυρση του προσχεδίου νόμου».