Τα χαμηλά ή ανεπαρκή επίπεδα ορισμένων μικροθρεπτικών συστατικών στον οργανισμό μπορεί να σας κάνουν να λιγουρεύεστε τα πάντα!
Για να λειτουργήσει σωστά, κάθε οργανισμός έχει συγκεκριμένες απαιτήσεις σε βιταμίνες, μέταλλα και αντιοξειδωτικά. Αν οι απαιτήσεις αυτές δεν ικανοποιούνται, προκαλούνται διάφορα συμπτώματα, μεταξύ αυτών και η υπερφαγία (και ό,τι αυτή συνεπάγεται).
Οι Jayson και Mira Calton, διατροφολόγοι και συγγραφείς του βιβλίου Το Θαύμα των Μικροθρεπτικών, εξηγούν πώς η ανεπάρκεια ή έλλειψη των παρακάτω στοιχείων μπορεί να σας κάνει να χάνετε τον έλεγχο όταν πρόκειται για φαγητό αλλά και πώς μπορείτε να διαχειριστείτε την κατάσταση.
1. Ασβέστιο και μαγνήσιο
Τα χαμηλά επίπεδα αυτών των δύο μετάλλων, τα οποία συχνά πηγαίνουν χέρι-χέρι, αυξάνουν την επιθυμία για ζάχαρη και αλάτι. Η ανεπάρκεια μαγνησίου, ειδικά, είναι γνωστό ότι προκαλεί έντονη επιθυμία για σοκολάτα. Τόσο το άγχος όσο και η κατανάλωση μεγάλης ποσότητας ζάχαρης μπορεί να «αδειάσουν» περαιτέρω τις αποθήκες ασβεστίου και μαγνησίου σας, να αυξήσουν τις λιγούρες σας και να εγκλωβιστείτε σε έναν φαύλο κύκλο, ο οποίος οδηγεί -εκτός των άλλων- στην πρόσληψη βάρους.
Τι να τρώτε: Αυξήστε τα επίπεδα του ασβεστίου σας καταναλώνοντας γαλακτοκομικά προϊόντα (γιαούρτι, κεφίρ, τυρί), σαρδέλες (με το κόκκαλο) και σκούρα πράσινα φυλλώδη λαχανικά. Αποκαταστήστε το μαγνήσιό σας καταναλώντας ξηρούς καρπούς, σπόρια, πατάτες (με τη φλούδα), γαλακτοκομικά και το μπρόκολο.
2. Βιταμίνες του συμπλέγματος Β
Είναι σημαντικές γιατί βοηθούν τον οργανισμό να αντιμετωπίσει το στρες. Οι Β1 και Β5 φροντίζουν για τη σωστή λειτουργία των επινεφριδίων, ενώ οι Β6 και Β9 ενισχύσουν τον σχηματισμό ορισμένων νευροδιαβιβαστών που βοηθούν στη ρύθμιση της διάθεσης και συμβάλλουν στην ευφορία. Σε περιόδους υψηλού στρες, το σώμα χρησιμοποιεί αυτές τις βιταμίνες πιο γρήγορα, με αποτέλεσμα μια επιρρέπεια στις επιδράσεις του στρες (μεταξύ αυτών και η υπερφαγία), εάν τα επίπεδα τους δεν είναι επαρκή. Άλλοι «δολοφόνοι» των βιταμινών του συμπλέγματος Β είναι η καφεΐνη, το αλκοόλ, τα επεξεργασμένα σάκχαρα αλλά και κάποια φάρμακα, όπως τα αντισυλληπτικά χάπια και τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη (ΜΣΑΦ).
Τι να τρώτε: Οι βιταμίνες του συμπλέγματος Β βρίσκονται σε ένα ευρύ φάσμα κρεατικών, θαλασσινών, γαλακτοκομικών αλλά και στα σκούρα πράσινα φυλλώδη λαχανικά, στις μπανάνες, στις πατάτες, στο αβοκάντο, στους κρόκους αυγών, στο κοτόπουλο, στο σολομό και στο γιαούρτι.
3. Ψευδάργυρος
Αυτό το μέταλλο τείνει να είναι χαμηλό σε ηλικιωμένα άτομα αλλά και σε όλους όσοι βρίσκονται κάτω από μεγάλη πίεση (δηλαδή σε όλους). Η ανεπάρκεια ψευδαργύρου δεν προκαλεί τόσο λιγούρες, αλλά αμβλύνει σημαντικά την αίσθηση της γεύσης, με αποτέλεσμα να χρειάζεστε περισσότερο αλμυρά και γλυκά τρόφιμα για να ικανοποιηθείτε.
Τι να τρώτε: Αυτό το μέταλλο δεν είναι εύκολο να βρεθεί, ωστόσο είναι πιο διαδεδομένο σε ορισμένες ζωικές πηγές, όπως τα στρείδια, τα καβούρια, το συκώτι, το σκούρο κρέας κοτόπουλου και σε μικρότερο βαθμό, τα αυγά, τα μπιζέλια και τα καρύδια.
4. Σίδηρος
Τα χαμηλά επίπεδα σιδήρου, κατάσταση η οποία είναι ιδιαίτερα συχνή μεταξύ των γυναικών αναπαραγωγικής ηλικίας, των χορτοφάγων και των vegan, είναι γνωστό ότι προκαλούν επιθυμία για κρέας.
Τι να τρώτε: Μπορείτε να πάρετε μια καλή δόση σιδήρου από το κρέας, τα πουλερικά, ακόμη και τα ψάρια. Οι φυτικές πηγές σιδήρου δεν χρησιμοποιούνται εύκολα από τον οργανισμό. Ωστόσο, αν για οποιονδήποτε λόγο, αποφεύγετε το κρέας προτιμήστε τα αποξηραμένα φρούτα, τα κάσιους, τους σπόρους κολοκύθας, τα όσπρια και τα εμπλουτισμένα με σίδηρο δημητριακά και ζυμαρικά. Για την καλύτερη απορρόφηση, βεβαιωθείτε ότι καταναλώνετε τα πλούσια σε σίδηρο τρόφιμα σε συνδυασμό με μια πηγή βιταμίνης C (π.χ. μπριζόλα με σπανάκι).
5. Ω3 λιπαρά οξέα
Η έλλειψη αυτών των απαραίτητων λιπαρών οξέων είναι γνωστή για την ενεργοποίηση της επιθυμίας για τυρί. Γι’ αυτό αν ξαφνικά λιγουρευτείτε πίτσα, καλά θα κάνετε να το ψάξετε. Η πρόσληψη εικοσαπεντανοϊκού οξέως (EPA) και δεκαεξανοϊκού οξέως (ALA) είναι ο καλύτερος τρόπος για την καταστολή αυτής της επιθυμίας.
Τι πρέπει να τρώτε: Το EPA και το DHA βρίσκονται στα λιπαρά ψάρια, όπως ο σολομός, οι σαρδέλες, ο τόνος σε κονσέρβα αλλά και στα αβγά ελευθέρας βοσκής.
