Από τη Γιάννα Τριανταφύλλη.
Μια νέα μελέτη αποκαλύπτει ότι περίπου το 10% των παθολόγων στις ΗΠΑ αναφέρουν υψηλό επίπεδο επαγγελματικής εξουθένωσης (burnout), ενώ σημαντικά υψηλότερο κίνδυνο να εκδηλώσουν το σύνδρομο της επαγγελματικής εξουθένωσης διατρέχουν οι γιατροί στις δυτικές χώρες.
Αν και απαραίτητη προϋπόθεση για ένα ασφαλές σύστημα υγείας είναι οι υγιείς και ικανοποιημένοι ιατροί, από την μελέτη προκύπτει πως η επαγγελματική εξουθένωση, η μειωμένη απόδοση και η μη ικανοποίηση του ιατρικού προσωπικού εξακολουθούν να αποτελούν ένα από τα βασικότερα προβλήματα των συστημάτων υγείας παγκοσμίως.
Ενώ πολλοί παράγοντες συμβάλλουν στην επαγγελματική εξουθένωση στον ιατρικό χώρο, η επαγγελματική εξουθένωση των ιατρών συχνά συνδέεται με ανεπάρκειες του συστήματος και αυξημένες διοικητικές απαιτήσεις.
Το σύνδρομο της επαγγελματικής εξάντλησης δεν έχει αναγνωριστεί επίσημα ως ιατρική πάθηση, με τους ειδικούς να τονίζουν ότι πρόκειται για μια κατάσταση πολύ πιο σύνθετη από το απλό άγχος.
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ), η επαγγελματική εξουθένωση περιλαμβάνει τρία στάδια: το αίσθημα κόπωσης, τα αρνητικά συναισθήματα και τον κυνισμό, που οδηγούν σε αποστασιοποίηση από το εργασιακό περιβάλλον και σε μειωμένη εργασιακή απόδοση.
Αντιμέτωποι με την επαγγελματική εξουθένωση οι παθολόγοι
Ερευνητική ομάδα από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν θέλησε να διερευνήσει τα επίπεδα επαγγελματικής εξουθένωσης και τη συχνότητα εμφάνισής της στους ιατρούς παθολογίας στις ΗΠΑ.
Στην μελέτη συμμετείχαν 629 παθολόγοι, από τους οποίους οι μισοί εργάζονταν στην πρωτοβάθμια περίθαλψη και οι άλλοι μισοί ήταν εργαζόμενοι σε νοσοκομεία.
Τα ευρήματα της μελέτης έδειξαν ότι περίπου το 10% των γιατρών εμφάνιζαν τα τρία χαρακτηριστικά συμπτώματα της επαγγελματικής εξουθένωσης, δηλαδή συναισθηματική εξάντληση, αίσθημα αποστασιοποίησης και αίσθηση ότι οι προσπάθειές τους δεν κάνουν τη διαφορά.
«Η κατανόηση της επαγγελματικής εξουθένωσης σε αυτόν τον πληθυσμό που παρέχει γενική ιατρική περίθαλψη είναι ιδιαίτερα σημαντική, δεδομένης της προβλεπόμενης έλλειψης περίπου 40.000 γιατρών πρωτοβάθμιας περίθαλψης μέσα στην επόμενη δεκαετία», εξηγεί ο Δρ Nathan Houchens, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας και καθηγητής εσωτερικής παθολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν.
Ο κίνδυνος επαγγελματικής εξουθένωσης ήταν παρόμοιος τόσο μεταξύ των γιατρών που εργάζονταν σε κοινοτικά ιατρικά κέντρα, όσο και μεταξύ των γιατρών που εργάζονταν σε ακαδημαϊκά νοσοκομεία. Επιπλέον, δεν εντοπίστηκαν σημαντικές διαφορές στον κίνδυνο επαγγελματικής εξουθένωσης μεταξύ γιατρών πρωτοβάθμιας περίθαλψης ή νοσοκομείων, ή μεταξύ γιατρών που εργάζονται σε νοσοκομειακά ή εξωτερικά ιατρεία.
Τα ευρήματα επίσης διαπίστωσαν ότι περίπου το 15% των γιατρών στη Δύση υπέφερε από επαγγελματική εξουθένωση, ποσοστό σημαντικά υψηλότερο από εκείνο των γιατρών στις ΗΠΑ ( 7% – 10%).
Όπως υπογραμμίζουν οι ερευνητές, από τα ευρήματα διαπιστώνεται ότι η επαγγελματική εξουθένωση παραμένει διαδεδομένη μεταξύ των παθολόγων και δεν φαίνεται να συσχετίζεται με συγκεκριμένα ιατρικά πλαίσια. Η μελλοντική έρευνα θα πρέπει να διερευνήσει συστηματικές παρεμβάσεις που θα στοχεύουν σε κοινούς, σημαντικούς παράγοντες επαγγελματικής εξουθένωσης για τους παθολόγους.
Πηγή: Annals of Internal Medicine