Βιώνετε έντονο άγχος όταν βρίσκεστε ανάμεσα σε ανθρώπους ή κοκκινίζετε όταν είστε το επίκεντρο της προσοχής; Τα συμπτώματα αυτά, όπως επισημαίνει ο Ψυχίατρος Δημήτρης Γούσης MD, MSc, πιθανότατα να υποδεικνύουν ότι πάσχετε από διαταραχή κοινωνικού άγχους.
Η διαταραχή κοινωνικού άγχους είναι η συχνότερη αγχώδης διαταραχή αν και τις περισσότερες φορές οι πάσχοντες δεν ζητούν βοήθεια. Προσβάλει περίπου το 12% του γενικού πληθυσμού και στα δύο φύλα. Έχει διαπιστωθεί ωστόσο ότι περισσότεροι άνδρες παρά γυναίκες ζητούν βοήθεια ίσως επειδή οι κοινωνικοί ρόλοι των ανδρών απαιτούν συνήθως περισσότερες επαγγελματικές επαφές. Η μέση ηλικία έναρξης τοποθετείται στην εφηβεία και η διαταραχή είναι χρόνια και σπάνια παρουσιάζει βελτίωση χωρίς θεραπεία
Ο πάσχων βιώνει έντονο άγχος και δυσφορία όταν πρόκειται να βρεθεί στον ίδιο χώρο με άλλους ανθρώπους και να γίνει επίκεντρο προσοχής π.χ. σε μια συνάθροιση, σε συνέντευξη για δουλειά, όταν πρόκειται να πάρει το λόγο στην παρέα του ή σε ένα μεγαλύτερο ακροατήριο, σε ένα ραντεβού με άτομο του άλλου φύλου.
Οι ασθενείς εμφανίζονται ντροπαλοί όταν συναντούν άλλους ανθρώπους, παραμένουν σιωπηλοί και αποσυρμένοι στις παρέες ή σε κοινωνικές περιστάσεις που δεν τους είναι πολύ οικείες. Σε ορισμένες περιπτώσεις το άγχος αφορά ακόμα και καταστάσεις όπως το να γράψει ή να φάει κανείς μπροστά σε άλλους ή να πάει στην τουαλέτα.
Συνοδά σωματικά συμπτώματα περιλαμβάνουν κοκκίνισμα του προσώπου, τρέμουλο στα χέρια και στη φωνή, ξηροστομία, εφίδρωση. Ο χαρακτηριστικός φόβος αυτής της διαταραχής εστιάζεται στην πιθανότητα ο πάσχων να αξιολογηθεί αρνητικά από τους άλλους, να γίνει αντικείμενο αρνητικής κριτικής, να συμπεριφερθεί με τρόπο που θα τον γελοιοποιήσει ή θα τον ταπεινώσει, να φανεί ανόητος ή ανεπαρκής.
Οι παραπάνω φόβοι οδηγούν σε αποφυγή πολλών κοινωνικών καταστάσεων και επαφών με βαρύ κόστος για τον πάσχοντα σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο.. Πολλοί άνθρωποι υποφέρουν για δεκαετίες χωρίς να γνωρίζουν την παθολογική φύση των συμπτωμάτων τους και την ύπαρξη αποτελεσματικών θεραπευτικών μεθόδων, νομίζοντας ότι πρόκειται για πρόβλημα του χαρακτήρα τους που δεν μπορεί ποτέ να αλλάξει.
Η θεραπεία των αγχωδών διαταραχών περιλαμβάνει φαρμακευτική αγωγή ή/και ψυχοθεραπεία.
