Η ουρολοίμωξη είναι μια φλεγμονή του ουροποιητικού συστήματος, η οποία οφείλεται σε μικροβιακή μόλυνση. Οι ουρολοιμώξεις είναι αρκετά συχνές στα παιδιά. Εκτιμάται ότι μέχρι την ηλικία των 5 ετών, περίπου το 8% των κοριτσιών και το 2 % των αγοριών θα έχουν εμφανίσει ουρολοίμωξη τουλάχιστον μια φορά.
Το κυρίαρχο παθογόνο αίτιο των λοιμώξεων του ουροποιητικού συστήματος είναι το κολοβακτηρίδιο, σε συχνότητα που κυμαίνεται από 75% μέχρι 95% των περιπτώσεων. Ακολουθούν οι πρωτείς, η κλεμπσιέλλα,ο πρωτέας, η ψευδομονάδα, οι εντερόκοκκοι και οι σταφυλόκοκκοι.
Οι μικροοργανισμοί εισέρχονται στο ουροποιητικό σύστημα είτε μέσω του έξω στομίου της ουρήθρας, είτε – κυρίως στα βρέφη – μέσω της κυκλοφορίας του αίματος.Τις περισσότερες φορές, η μεταφορά των μικροοργανισμώνγίνεται από την περιοχή του πρωκτού, λόγω της μικρής απόστασής του από την ουρήθρα. Οι ουρολοιμώξεις είναι συχνότερες στα κορίτσια γιατί η ουρήθρα τους είναι μικρότερη σε μήκος και πιο κοντά στον πρωκτό.
Όταν η ουρολοίμωξη εντοπίζεται στην ουροδόχο κύστη ονομάζεται κυστίτιδα, ενώ όταν εντοπίζεται στους νεφρούς ονομάζεται πυελονεφρίτιδα, η οποία είναι σοβαρή λοίμωξη του ουροποιητικού συστήματος.
Τα συμπτώματα της ουρολοίμωξης
Τα συμπτώματα της ουρολοίμωξης ποικίλλουν και εξαρτώνται από την ηλικία του παιδιού και το σημείο της λοίμωξης. Τα βρέφη και τα μικρά παιδιά με ουρολοίμωξη συνήθως εκδηλώνουν πυρετό, ευερεθιστικότητα ή λήθαργο, ανορεξία, εμετό ή διάρροια.
Τα μεγαλύτερα παιδιά εκδηλώνουν συχνοουρία, κάψιμο ή πόνο κατά την ούρηση, θολά ούρα ή ούρα που περιέχουν αίμα ή έχουν δυσάρεστη μυρωδιά, οσφυαλγία, πυρετό, πόνο χαμηλά στην πλάτη ή στην κοιλιά.
Εάν οι γονείς διαπιστώσουν κάποιο από τα παραπάνω συμπτώματα θα πρέπει να ενημερώσουν άμεσα τον παιδίατρο. Εάν μια ουρολοίμωξη παραμείνει χωρίς θεραπεία για μεγάλο χρονικό διάστημα, υπάρχει ο κίνδυνο να οδηγήσει σε βλάβες των νεφρών, κυρίως σε μικρά παιδιά κάτω των 6 ετών.
Οι περισσότερες ουρολοιμώξεις θεραπεύονται αποτελεσματικά σε διάστημα περίπου μιας εβδομάδας με τη χορήγηση της κατάλληλης αντιβιοτικής αγωγής.
Παράγοντες κινδύνου
Οι πιο σημαντικοί παράγοντες κινδύνου για την εμφάνιση ουρολοιμώξεων στα παιδιά είναι:
• Διάφορες ανατομικές ανωμαλίες στη δομή και τη λειτουργία του ουροποιητικού συστήματος.
• Ηθελημένη κατακράτηση ούρων σε παιδιά σχολικής ηλικίας.
• Κακές συνθήκες υγιεινής.
• Το οικογενειακό ιστορικό ουρολοιμώξεων.
• Η χρήση αφρόλουτρων και ερεθιστικών σαπουνιών.
• Η δυσκοιλιότητα.
• Η νευρογενής κύστη.
Τα αναγκαία μέτρα για την πρόληψη των ουρολοιμώξεων
Οι γονείς, για να προστατέψουν το παιδί ή το βρέφος από μια ενδεχόμενη ουρολοίμωξη είναι σημαντικό να λάβουν ορισμένα προληπτικά μέτρα όπως:
• Συχνή αλλαγή της πάνας.
• Σωστός καθαρισμός και η υγιεινή της γεννητικής περιοχής. Στα κορίτσια, ο καθαρισμός θα πρέπει να έχει φορά από μπροστά προς τα πίσω.
• Κατάλληλη εκπαίδευση των παιδιών να πηγαίνουν συχνά στην τουαλέτα.
• Αποφυγή χρήσης αφρόλουτρων και ισχυρών ερεθιστικών σαπουνιών.
• Αποφυγή συνθετικών και στενών εσωρούχων, καθώς ευνοούν την ανάπτυξη μικροοργανισμών.
• Κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων νερού.
• Καταπολέμηση της δυσκοιλιότητας.