Από τη Γιάννα Τριανταφύλλη
Η βιταμίνη Β12 μπορεί να κρατά το κλειδί για την πρόληψη και την αντιμετώπιση της οξείας παγκρεατίτιδας, όχι μόνο μειώνοντας τη φλεγμονή, αλλά και ενισχύοντας την παραγωγή ενέργειας στα κύτταρα του παγκρέατος αποκαλύπτει μια νέα μελέτη.
Η Β12 είναι μια βιταμίνη ζωτικής σημασίας για πολλές λειτουργίες του οργανισμού, και εμπλέκεται στον μεταβολισμό κάθε κυττάρου του ανθρώπινου σώματος. Διαδραματίζει καίριο ρόλο στην λειτουργία του νευρικού συστήματος καθώς βοηθάει στη σύνθεση της μυελίνης, στην μεταφορά οξυγόνου στο νευρικό ιστό και στην αναγέννηση των νευρικών κυττάρων.
Η οξεία παγκρεατίτιδα είναι μια σοβαρή φλεγμονώδης κατάσταση του παγκρέατοςπου επηρεάζει άτομα όλων των ηλικιών και αποτελεί κύρια αιτία εισαγωγών στο νοσοκομείο παγκοσμίως.
Οι συχνότερες αιτίες της οξείας παγκρεατίτιδας είναι η χολολιθίαση, η κατάχρηση αλκοόλ, οι λοιμώξεις, η παχυσαρκία και το οικογενειακό ιστορικό. Οι κλινικές εκδηλώσεις της νόσου μπορεί να είναι ήπιες και παροδικές, μπορεί όμως να γίνουν και βαρύτατες με μεγάλη νοσηρότητα και θνητότητα.
Περίπου 1 στους 5 ασθενείς αναπτύσσει μέτριες έως σοβαρές μορφές της νόσου, οι οποίες συνδέονται με υψηλά ποσοστά θανάτου και μακροχρόνιας αναπηρίας. Ακόμη και όσοι επιβιώνουν συχνά αντιμετωπίζουν χρόνιες επιπλοκές που μειώνουν σημαντικά την ποιότητα ζωής τους.
Η θεραπεία της οξείας παγκρεατίτιδας μπορεί να είναι συντηρητική ή χειρουργική. Στο 85% – 90% των περιπτώσεων, όπου η νόσος είναι αυτοπεριοριζόμενη και ακολουθεί ήπια πορεία, τα συντηρητικά θεραπευτικά μέτρα συνήθως επαρκούν.Αντίθετα, στις πιο βαριές μορφές της νόσου και στην αντιμετώπιση ορισμένων επιπλοκών της απαιτείται άμεση χειρουργική αντιμετώπιση.
Μέχρι σήμερα, πολλά ερωτήματα σχετικά με τη βέλτιστη θεραπεία της οξείας παγκρεατίτιδας παραμένουν αναπάντητα, ενώ σύμφωνα με τους ειδικούς, επείγουσα είναι η ανάγκη για την ανάπτυξη νέων φαρμάκων που θα μπορέσουν να αποτρέψουν τις πρώιμες βλάβες στο πάγκρεας.
Η προστατευτική δύναμη της βιταμίνης Β12
Ερευνητική ομάδα από το Πανεπιστήμιο Sichuan στην Κίνα και το Πανεπιστήμιο Linköping στη Σουηδία θέλησε να διερευνήσει εάν η βιταμίνη Β12 θα μπορούσε να βοηθήσει στην πρόληψη ή τη μείωση της σοβαρότητας της οξείας παγκρεατίτιδας, χρησιμοποιώντας τόσο ανθρώπινα γενετικά δεδομένα όσο και ζωικά μοντέλα.
Οι ερευνητές ξεκίνησαν αναλύοντας μεγάλης κλίμακας μελέτες συσχέτισης σε επίπεδο γονιδιώματος (GWAS) για να εντοπίσουν γενετικούς δεσμούς με την παγκρεατίτιδα.
Χρησιμοποιώντας την Μεντελική τυχαιοποίηση, μια μέθοδο που αξιοποιεί τη γενετική ποικιλομορφία για να μελετήσει τις επιδράσεις συγκεκριμένων θρεπτικών συστατικών, οι ερευνητές εξέτασαν εάν τα θρεπτικά συστατικά του μεταβολισμού ενός ατόμου άνθρακα συνδέονταν με τον κίνδυνο παγκρεατίτιδας. Η ανάλυση των αποτελεσμάτων έδειξε ισχυρή συσχέτιση μεταξύ υψηλότερων επιπέδων βιταμίνης Β12 στο αίμα και χαμηλότερου κινδύνου ανάπτυξης διαφόρων μορφών παγκρεατίτιδας.
Στη συνέχεια, οι ερευνητές θέλοντας να διαπιστώσουν εάν η βιταμίνη Β12 εμφάνιζε προστατευτικά και πιθανά θεραπευτικά αποτελέσματα, χρησιμοποίησαν πειραματικά μοντέλα παγκρεατίτιδας σε ποντίκια. Στη μελέτη χρησιμοποιήθηκαν δύο ξεχωριστά μοντέλα παγκρεατίτιδας: το ένα για την παρατήρηση των πρώιμων αποκρίσεων της παγκρεατικής βλάβης και το άλλο για την παρακολούθηση της παθολογικής εξέλιξης της οξείας παγκρεατίτιδας.
Τα αποτελέσματα αποκάλυψαν ότι η βιταμίνη B12 προστατεύει άμεσα τα κύτταρα της κυψελίδας από τη νέκρωση κατά τα πρώιμα στάδια της οξείας παγκρεατίτιδας και στη συνέχεια μειώνει τη διήθηση των Τ λεμφοκυττάρων. Αξίζει να σημειωθεί ότι, η τεχνητή αύξηση των επιπέδων Β12 στον ορό πριν και μετά την πρόκληση παγκρεατίτιδας όχι μόνο μείωσε τη σοβαρότητα της νόσου αλλά και προώθησε την επιδιόρθωση των ιστών μετά από βλάβη του παγκρέατος.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, η μελέτη αυτή θέτει μια ισχυρή βάση για μελλοντικές κλινικές εφαρμογές της βιταμίνης Β12 στη διαχείριση της οξείας παγκρεατίτιδας. Όπως τονίζουν, τα ευρήματα υποδεικνύουν ότι η βιταμίνη Β12 μπορεί να μειώσει τη σοβαρότητα της οξείας παγκρεατίτιδας αυξάνοντας τα επίπεδα ATP στον παγκρεατικό ιστό, προσφέροντας έτσι νέες γνώσεις σχετικά με πιθανές θεραπευτικές στρατηγικές για την σοβαρή αυτή ασθένεια.