Μια μεγάλη αυστραλιανή μελέτη αποκαλύπτει ότι η διαίσθηση των γονιών μπορεί να ξεπεράσει ακόμη και τις ιατρικές μετρήσεις στην έγκαιρη διάγνωση σοβαρής νόσου στα παιδιά, ενισχύοντας την ανάγκη για ενίσχυση της φωνής των οικογενειών στα νοσοκομεία.
Μπορεί το ιατρικό προσωπικό να βασίζεται σε σύγχρονα μηχανήματα και μετρήσεις για να αξιολογήσει την υγεία ενός παιδιού, όμως, σύμφωνα με νέα επιστημονική μελέτη, τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει το ένστικτο ενός γονέα. Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Monash στη Μελβούρνη μελέτησαν σχεδόν 190.000 επισκέψεις σε παιδιατρικά επείγοντα περιστατικά και κατέληξαν σε ένα εντυπωσιακό εύρημα: στο 19,3% των περιπτώσεων όπου τελικά διαπιστώθηκε σοβαρή ασθένεια, οι πρώτοι που υποψιάστηκαν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά ήταν οι ίδιοι οι γονείς — προτού καν το δείξουν οι ιατρικές μετρήσεις των παιδιών.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι όταν οι γονείς εξέφραζαν έντονη ανησυχία, τα παιδιά τους ήταν τέσσερις φορές πιο πιθανό να εισαχθούν σε μονάδα εντατικής θεραπείας. Επιπλέον, οι ασθενείς αυτοί παρέμεναν στο νοσοκομείο σχεδόν τριπλάσιο χρόνο σε σύγκριση με άλλους ασθενείς παρόμοιας κλινικής εικόνας.
Η μελέτη ρίχνει φως σε ένα κρίσιμο αλλά συχνά παραγνωρισμένο στοιχείο της φροντίδας υγείας: τη φωνή των οικογενειών. Η επιστημονική ομάδα επισημαίνει ότι οι γονείς γνωρίζουν τα παιδιά τους καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον – ξέρουν πότε «κάτι δεν πάει καλά», ακόμη και αν τα κλινικά δεδομένα δεν το επιβεβαιώνουν ακόμη.
Αυτό το εύρημα ενισχύει πρωτοβουλίες όπως ο «Κανόνας της Μάρθας» (Martha’s Rule) στο Ηνωμένο Βασίλειο, ένας θεσμός που επιτρέπει στους ασθενείς και τις οικογένειές τους να ζητούν επείγουσα επανεκτίμηση όταν νιώθουν ότι η κατάσταση δεν αντιμετωπίζεται επαρκώς. Η συγκεκριμένη ρύθμιση πήρε το όνομά της από τη 13χρονη Martha Mills, η οποία πέθανε το 2021 αφού η επιδείνωση της υγείας της δεν αξιολογήθηκε έγκαιρα από τους γιατρούς, παρά τις ανησυχίες των γονέων της.
Οι επιστήμονες πίσω από τη μελέτη τονίζουν ότι η ιατρική κοινότητα πρέπει να αναγνωρίσει τον ρόλο των γονέων όχι ως παρατηρητών, αλλά ως ενεργών μελών της ομάδας φροντίδας, με λόγο και δικαίωμα συμμετοχής στις κρίσιμες αποφάσεις. Σε έναν κόσμο όπου η τεχνολογία κυριαρχεί στην ιατρική πράξη, το ανθρώπινο ένστικτο –και ειδικά το γονεϊκό– παραμένει μια ανεκτίμητη πυξίδα.
ΠΗΓΗ: Guardian