Η 1η Ιουνίου έχει καθιερωθεί από το 2012 ως Παγκόσμια Ημέρα Γονέων, με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, ως φόρος τιμής στους γονείς όλου του κόσμου.
Ο ρόλος του γονιού δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Έρευνες δείχνουν ότι το 99% των γονέων χρησιμοποιούν, όχι ηθελημένα τις περισσότερες φορές, μη αποτελεσματικούς τρόπους επικοινωνίας με τα παιδιά τους με αποτέλεσμα να κλείνουν οι δίαυλοι επικοινωνίας και να παιδιά να αρνούνται να μοιραστούν μαζί τους αυτό που πραγματικά συμβαίνει μέσα τους.
Σύμφωνα με την Αμερικανίδα παιδοψυχίατρο Δρ. Victoria Samuel, «πριν να έχετε την απαίτηση από το παιδί να σας ακούει, πρέπει να το διαβεβαιώσετε ότι το ακούτε και εσείς».
Η Κάτια Σκλιοπίδη, Ειδική Παιδαγωγός και Σύμβουλος Γονέων μας εξηγεί πως μπορεί ένας γονέας να πλησιάσει το παιδί του ακόμη κι όταν εκείνο μοιάζει να έχει σηκώσει ένα πελώριο τοίχο ανάμεσά τους.
Πολλοί γονείς ειδικά όταν τα παιδιά τους είναι στην εφηβεία φτάνουν στο σημείο να μη μπορούν να μιλήσουν καθόλου με το παιδί τους, ακόμη και για ασήμαντα πράγματα. Τελικά φτάνουν στο σημείο να είναι δυο ξένοι άνθρωποι που απλώς μιλούν ο ένας στον άλλον και κανείς δεν δείχνει στον άλλον τα πραγματικά του συναισθήματα ούτε τις σκέψεις του.
Με αυτό τον τρόπο τα παιδιά κλείνουν τις πύλες επικοινωνίας με τους γονείς τους, αρνούμενα να μοιραστούν μαζί τους αυτό που πραγματικά συμβαίνει μέσα τους. Τα παιδιά μαθαίνουν ότι η συζήτηση με τους γονείς τους δεν βοηθάει και συχνά δεν είναι ασφαλής. Κατά συνέπεια, πολλοί γονείς χάνουν χιλιάδες ευκαιρίες να βοηθήσουν τα παιδιά τους με τα προβλήματα που εκείνα συναντούν στη ζωή τους.
Γιατί τόσο λίγοι γονείς καταφέρνουν να διατηρήσουν με τα παιδιά τους μια βοηθητική σχέση ;
Οι περισσότεροι γονείς δεν χρησιμοποιήσουν την «γλώσσα της αποδοχής» με αποτέλεσμα να «διαγράφονται» από τα παιδιά τους ως πηγή βοήθειας. Όταν ένα άτομο είναι σε θέση να αισθανθεί και να επικοινωνήσει με τη γνήσια αποδοχή του προς κάποιον άλλο, διαθέτει την ικανότητα να γίνει μια σημαντική πηγή βοήθειας για τον άλλον. Όταν ένα άτομο αισθάνεται ότι γίνεται πραγματικά αποδεκτό από ένα άλλο, τότε νιώθει ελεύθερο να μετακινηθεί και να αρχίζει να σκέπτεται για το πως αυτό το ίδιο θέλει να αλλάξει. Η γλώσσα της αποδοχής δίνει τη δυνατότητα στα παιδιά να ανοιχτούν. Τους δίνει την ελευθερία να μοιραστούν τα συναισθήματα και τα προβλήματά τους.
Με τη γλώσσα της αποδοχής οι γονείς μπορούν να επηρεάσουν και να διδάξουν στο παιδί πως να αποδέχεται και να αγαπά τον εαυτό του και να το οδηγήσουν να συνειδητοποιήσει την αξία του. Όταν οι γονείς μαθαίνουν πως να εκδηλώνουν με λόγια το εσωτερικό συναίσθημα αποδοχής προς το παιδί, αποκτούν ένα εργαλείο που επιφέρει θεαματικά αποτελέσματα.
