Παρόλο που ο όρος « αθλητική ανορεξία» μας παραπέμπει σε έλλειψη διάθεσης για άσκηση, στην προκειμένη περίπτωση σημαίνει ακριβώς το αντίθετο. Όμως αυτό δεν είναι και τόσο καλό.
Η άσκηση είναι ευεργετική, τόσο για τη σωματική, όσο και για την ψυχική υγεία. Αυτό είναι ένα αδιαμφισβήτητο δεδομένο, το οποίο έχει αποδειχθεί από αλλεπάλληλες μελέτες. Όμως, όπως και σε όλες τις περιπτώσεις, η υπερβολή μπορεί να οδηγήσει στα αντίθετα αποτελέσματα.
Αν και δεν αναγνωρίζεται επίσημα από τα πρότυπα διαγνωστικά εγχειρίδια για την ψυχική υγεία, ο όρος «αθλητική ανορεξία» (anorexia athletica) χρησιμοποιείται συνήθως στον τομέα της Ψυχικής Υγείας για να περιγράψει μια διαταραχή που χαρακτηρίζεται από υπερβολική, ψυχαναγκαστική άσκηση. Η διαταραχή αυτή είναι επίσης γνωστή ως «ψυχαναγκαστική άσκηση», «σπορ- ανορεξία» και «υπεργυμνασία». Η αθλητική ανορεξία παρατηρείται συνηθέστερα σε αθλητές προ-επαγγελματικού επιπέδου και στην ελίτ των αθλητών, αλλά συμβαίνει και στο γενικό πληθυσμό.
Συμπτώματα
Μπορεί να περιλαμβάνουν υπερβολική άσκηση, εμμονή με τις θερμίδες, το λίπος, και το βάρος (ειδικά σε σύγκριση με αθλητές υψηλού επιπέδου), αξιολόγηση του εαυτού με βάση τη φυσική απόδοση και έλλειψη ευχαρίστησης από την άσκηση.
Οι άνθρωποι με αθλητική ανορεξία μπορεί να έχουν άγχος και να αισθάνονται απώλεια ελέγχου στη ζωή τους, αλλά- όπως και στις διαταραχές πρόσληψης τροφής-έχουν ένα σημείο το οποίο μπορούν να ελέγχουν: το σώμα τους και το βάρος τους. Ωστόσο, συχνά νιώθουν ενοχές, αν χάσουν μια προπόνηση ή δεν ασκηθούν «αρκετά» και, ως εκ τούτου, βρίσκονται εκτός ελέγχου και στο έλεος της αναγκαστικής αυτής δραστηριότητας.
Αιτίες
Θεωρείται μια διαταραχή της ψυχικής υγείας, πράγμα που σημαίνει ότι οι ρίζες της βρίσκονται στη σκέψη και τη συμπεριφορά. Η αθλητική ανορεξία είναι πιο συχνή σε άτομα που συμμετέχουν σε αθλήματα όπου ένα μικρό, αδύνατο σώμα θεωρείται επωφελές.
Στην αθλητική ανορεξία, η αυτοαξία του ατόμου είναι συνδεδεμένη με τη σωματική απόδοση, που σημαίνει ότι το άτομο αξιολογεί τον εαυτό του ανάλογα με την απόδοσή του στην άσκηση. Μπορεί να συμβεί όταν οι γονείς ή οι προπονητές πιέζουν τους αθλητές να βελτιώσουν τις επιδόσεις τους και ενθαρρύνουν την αύξηση της προπόνησης και την αυστηρή δίαιτα. Τέτοιες συμπεριφορές μπορεί να ξεκινήσουν ηθελημένα και στη συνέχεια να εξελιχθούν σε έμμονη.
Επιπτώσεις
Σε προχωρημένες περιπτώσεις μπορεί να οδηγήσει σε σωματικές, ψυχολογικές και κοινωνικές επιπτώσεις και οι πάσχοντες να αρνούνται ότι η «υπερβολική» σχέση που έχουν με την άσκηση είναι ένα πρόβλημα. Επειδή ταυτόχρονα με την υπερβολική αύξηση μειώνουν τις θερμίδες που προσλαμβάνουν, κινδυνεύουν από υποσιτισμό, ενώ σε νεότερους αθλητές, η συμπεριφορά αυτή, θα μπορούσε να οδηγήσει σε ενδοκρινικές και μεταβολικές διαταραχές, όπως η μειωμένη οστική πυκνότητα και ή καθυστερημένη εμμηναρχή.
Θεραπεία
Όπως και στις άλλες μορφές της ανορεξίας, για να απαλλαχθεί κανείς από το πρόβλημα θα πρέπει να λάβει θεραπεία, καθώς η κατάσταση είναι πολύ δύσκολο να ξεπεραστεί και επιδεινώνεται με το πέρασμα του χρόνου. Η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει συμπεριφορική θεραπεία και συμβουλευτική, συμβουλευτική διατροφής και άσκησης και διαχείριση άγχους.
